inloggen

biografie: Sven Cooremans

Sven Cooremans (1970), studeerde wijsbegeerte (K.U.Leuven), is leadsinger van de Nederlandstalige rockgroep ludo, zaalvoetbalspits bij Z.V.C. Hagar en Z.V.C. d'Artiste en maakte met zijn stokoude Mitsubishi Lancer een 'trip' richting Japan. Hij is redactielid van Gierik - Nieuw Vlaams Tijdschrift. Gedichten van hem verschenen in De Brakke Hond en Gierik, kortverhalen in DW&B, Deus ex Machina en Gierik.  In 2003 verscheen zijn debuut dichtbundel Myeline.


Inzendingen van deze schrijver

5 resultaten.

De stilte als je weg bent. Ik koop bloemen

gedicht
3.0 met 33 stemmen aantal keer bekeken 19.367
De stilte als je weg bent. Ik koop bloemen om haar te overstemmen, hoor de stilte, hoor de stilte van de man die de rozen schikt. De stilte als je weg bent, ik mijn code ingeef, kijk hoe handen van een ander mijn gebaar wikkelen in de stilte van de banktransactie. De stilte als je weg...

Soms laat een dichter zich kennen

gedicht
2.0 met 102 stemmen aantal keer bekeken 24.005
Soms laat een dichter zich kennen, weegt verlangen een steen, behelst hem te gooien een booglijn van lucht in een kamer met niets dan een gletsjer van lakens en lijven en meer dan hem lief is de spieren in ogen, ze beide horen rollen, ondraaglijk glanzend en groot, de antieke daad nog...

Logisch positivisme

gedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.582
denken aan niets dan waarneembare geiten en jerrycans: ritmisch klotsend vullen ze zich met het ondergrondse en moeders: ritmisch zingend over het geloof in de vooruitgang van de mensheid tot de drinkbak van modder water bevat en ze met hun ruige ruggen staan te drinken en weten dat...

Tot besluit, een opdracht

gedicht
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 3.877
vanavond schrijf ik moord en brand, zal ik klinken als de boom die valt diep in het raadsel van het lege bos, met woorden als noten van glas, plisplassend op een lavameer. vanavond schrijf ik moord en brand, zal ik beschrijven hoe de breuklijn zich in mij verdeelt, zich in...

Een mens hult een steen in het zachte

gedicht
3.0 met 30 stemmen aantal keer bekeken 7.457
Een mens hult een steen in het zachte binnen van een brood en wacht op de meeuwen, de mouwen, de huid en het hart van de haas gestroopt. Er ligt verf op de vensterbank waar mijn ellebogen rusten. Op de velden staat een scary man. Roerloos maakt hij dag na dag een bootleg van het ruisen van...