inloggen

biografie: Willem Kloos

1859 - 1938

Willem Kloos [Amsterdam 1859- Den Haag 1938]

Willem debuteerde als dichter in 1880 met Rhodopis in het tijdschrift Nederland.

Hij leerde tijdens zijn studententijd een andere veelbelovende dichter kennen: Jacques Perk.  Na diens dood in 1881 gaf Kloos zijn Gedichten uit in 1882;  de door Kloos geschreven ‘Inleiding’ is in de literatuurgeschiedenis bekend geworden als het Manifest van de Beweging van Tachtig.

Kloos was in 1885 betrokken bij de oprichting van De nieuwe gids, samen met Frederik van Eeden, Frank van der Goes, Willem Paap en Albert Verwey.

 


Inzendingen van deze schrijver

64 resultaten.

O, dat ik haten moet en niet vergeten!

poëzie
3.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 3.046
O, dat ik haten moet en niet vergeten! O, dat ik minnen moet en niet vergaan! Ach! Liefde-in-Haat moet ik mijzelve heten, Want geen kan de andere in mijn hart verslaan. In droef begeren heb ik neergezeten, In dreigend gillen ben ik weer opgestaan... Wee! Dat ik nooit dat bittere brok kon...

O, de begeerte naar genieten machtig

poëzie
3.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 4.039
O, de begeerte naar genieten machtig Dreunt door mijn trotse lichaam als een hamer, Kloppende-òp uit haar donker-kille kamer Wellust, die sliep, op 't wekkings-uur aandachtig. O, - genieten, ineengestrengeld prachtig, Dromend zo schoon met aangenaam gestamer, Even tussen kus en...

Aan een pseudo-volksleider

poëzie
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.821
Gij zijt een bruut en absoluut genieter Van 't heerlijk Leven, waar het zich maar aanbood, Maar zoudt gij even willen worden schaamrood Omdat gij zijt bruut, absoluut verniet'ger Van al het echte dat naar u zich saamgooit Tot één groot mens-zijn, niet om te verdriet'gen Uw...
Willem Kloos22 november 2023Lees meer…

Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen

poëzie
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 2.434
Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen, Mij met een koele vergetelheid haat, En dat, wat ik zing, als gij 't leest, u gaat Als een sombre windvlaag voorbij, gerezen Uit verre streken, waar zeer lang voor dezen Gij mooglijk getoefd hebt, maar waar nu staat Geen enkle gedachte...
Willem Kloos12 september 2023Lees meer…

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht

poëzie
3.0 met 88 stemmen aantal keer bekeken 31.960
Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, Zilveren-zacht, de half-ontloken maan Bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, Wier bleke bladen aan de kim vergaan, - Zó zag ik eens, in wonder-zoet genucht, Uw half-verhulde beelt'nis voor mij staan, - Dán, met...

Gij zijt niet slecht geweest

poëzie
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 2.561
Gij zijt niet slecht geweest: gij waart slechts zwak, Om niet in Mij te g'loven, die u liefde. Gij waart een kind, dat àl zijn speelgoed brak, Wanneer het langer niet zijn speelgoed b'liefde. O, kind.... IK wàs geen kind! IK ben 't, die kliefde Dit mijn schoon hoofd, zo sterk eens,...

De menschen dóen, maar weten niet waaróm

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 2.519
De mensen dóen, maar weten niet waaróm Zij doen, en zitte' in hun eentjes te wegen, Hoe zij het meeste van het leven kregen, 't Leven dat langs hen gaat en ziet niet om, - Hopen en haken of er níet wat kom, Voelen hun hartjes van blijdschap bewegen, Stil in hun lekkere bedjes...

Homo Sum II

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 3.517
Ik ben de Dúivel-god dier grúwbre oorkónde, 't Vervlóekte Boék van laffe deémoed, klein, Die loert, die loert, koud-donker, donker-rein, Of Hij die ménsjes niet verdérven kónde. Ook Hij droeg fier, op 't lijf vol eeuw'ge pijn, Eén matelóze, toégeschroeide wonde, Dat...
Willem Kloos25 februari 2023Lees meer…

De sterfling zoekt

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.668
De sterfling zoekt—in 't eenzaam-zoekend zwerven Naar 't licht, dat hel uit min'lijke ogen schiet, De zilv'ren toon, die van twee lippen vliet,— Een schijn der eeuwige schoonheid te verwerven. Wee, wie die snel-gewiekte schaduw derven, Geen menslijk woord, dat troost in 't hart hun...
Willem Kloos15 februari 2023Lees meer…

Straks zong ik trotse dingen

poëzie
3.0 met 36 stemmen aantal keer bekeken 3.907
Straks zong ik trotse dingen Van mensen-pracht en -gloed... Nú kan ik niets meer zingen Dan dat ik sterven moet. O, éénmaal nog te wenen!... Als men gestorven is, Dan gaan de mensen henen, En mee de droefenis... Dan lachen en dan praten Zij weder, als van ouds... Vér van de drukke...
Willem Kloos28 september 2022Lees meer…

't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen

poëzie
4.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 3.423
't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen, 't Was niet het heldre lachen van uw mond - Ik weet niet, weet niet wat mijn lippen bond, Toen gij daar zaat, het tere hoofd gebogen, Dat hoofdje, als een bloeme, zacht bewogen Op iedre adem van de ziel: ik vond, ...

Door één lief woordje zou zich laten winnen

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 4.581
Door één lief woordje zou zich laten winnen, Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag Of door een luide open-heldre lach Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen Melodieus zit klagend, naar de dag ...

Wanneer ik dood ben, lief

poëzie
2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 4.086
Wanneer ik dood ben, lief, en iemand zegt, Dat ik zo niets was, dan zult Gij oprijzen, Hem op dees allerlaatste bladen wijzen, En zeggen: "Hij was groot! En die het zegt, Ben ik, die 't weet: want ik, die altijd vecht Met mensen, om mijns-zelfs wil, die durf eisen Dat àlles voor mij...

IK HEB GELIEFD

poëzie
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 5.735
Ik heb geliefd met het alinnigst wezen Van mijne ziel zovele lange jaren Lang, al wat daar heerlijk hoogschoon gerezen Naast mij en om mij trok door het stage staren Van mijn uitdromende ogen naar ’t rondwaren Van schoonheid om mij, of niet een van dezen De alenige onvolprezene zou...

Ik ween om bloemen in de knop gebroken

poëzie
3.0 met 209 stemmen aantal keer bekeken 29.773
Ik ween om bloemen, in de knop gebroken En vóór de ochtend van haar bloei vergaan, Ik ween om liefde, die niet is ontloken, En om mijn harte dat niet werd verstaan: Gij kwaamt, en 'k wist -- gij zijt weer heen-gegaan... Ik heb het nauw gezien, geen woord gesproken: Ik zat weer roerloos,...

Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum

poëzie
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.413
Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum, Dat zijt een speel-vertrek voor slechte kinderen, Daarheen verwezen, wijl zij dan niet hinderen Konden de echt-grote mensen. Zeg eens, lust je 'em, Dees donderende vuist? Ik zie, je kust hem, Schijn-heilige gezichtjes en verslinderen Van...
Willem Kloos14 augustus 2021Lees meer…

Ik ben de zoeker

poëzie
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 5.980
Ik ben de zoeker naar het Nooit-Behaalde. Ik ben de Strever naar het Ware Zijn, Ik ben de dronkene van `s Levens wijn, Die wonderlijk-krachtig mijn spieren staalde Wen ik, als onverschrokken duiker, daalde Tot in de krochten van het Diepste Zijn, Waar ik dan uit meebracht een luttel...

ZELF-VERANDERING

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 3.379
Ik ben te veel een mens geweest, Een mens, die gilde en klaagde en schreide, Die dronk zijn glas en vierde feest En diep-gevoelde dingen zeide. Nú ben ‘k een delicaat artiest, Verliefde van zijn fantasieën, Maar die zich ’t allerliefst verliest In zijn kokette...
Willem Kloos11 augustus 2020Lees meer…

MENSENWOORDEN

poëzie
3.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 5.282
De mensen schijnen elkaar zeer te vrezen, Daar zij zich steeds maar voor elkaar versteken In woorden-weefsels, die geen hart doorbreken, En in wier schrift geen mensen-hoofd kan lezen. Zij liegen, die geen leugnaars willen wezen, En zelfs, wie moedig wil de...

TOEN IK ROZEN KREEG

poëzie
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 4.258
Rozen, ik vind u droef, Rozen, mijn tranen breken Uit ogen, die anders stroef En onverbreeklijk keken. Rozen, uw wit en rood, Fel in de lucht opbloeiend, Schijnt mij géén morgenrood Van nieuwe liefde, ontgloeiend. Maar toch, ik vraag: Bloei...
Willem Kloos21 februari 2020Lees meer…

Laat mij nog éénmaal...

poëzie
3.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 4.969
Laat mij nog éénmaal, in gedachten, kussen Die warme lippen, door mijn kus ontbloeid; Laat mij nog éénmaal aan die boezem sussen Mijn arme hoofd, waarin de koorts-pijn gloeit. Laat mij nog eens, klein kindje, rusten tussen Die armen, waar mijn hart aan was geboeid, In die zo lieve tijd,...
Willem Kloos13 februari 2020Lees meer…

O door het Leven niet, maar uit u-zelve

poëzie
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 2.529
O door het Leven niet, maar uit u-zelve Bedorven volk, want 't Leven-zelf bederft niets, 'k Zeg tot u allen: kinderen, gij derft iets, Waardoor ge u-zelf kunt de' Eeuwge Afgrond delven. Gij moet geloven dit, (Want ik verwerf niets Door mijn woord, niet van Mensen noch God zelve, Ik...
Willem Kloos10 november 2019Lees meer…

Ik lag alleen

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.815
Ik lag en weende om dromen, die vervlogen Als kussen van een mond, nu koud en bleek, En dat de godheid mijner ziele bleek Stof als ik zelf en al mijn liefde logen. Toen ’s levens zware sluier scheurde en week En eindloos licht sloeg me in de ontluikende ogen, Waaruit Hijzelf mij daagde,...

EVOË

poëzie
2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.954
Ik ga mijn leven in orgieën door Van vol muziek en vreugden onuitspreeklijk, Daar 'k ál smart in losbándigheid verloor, Want dít lijf en mijn trots zijn onverbreeklijk; Wijl achter me aan een óp-zich-drommend koor, Heel 't schone lijf bewegend wild en weeklijk, Luid-feestende...
Willem Kloos12 september 2019Lees meer…

O Dood-zijn, liggend in een kist

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 4.380
O Dood-zijn, liggend in een kist, verterend Langzaampjes aan, o eeuwig-eenzaam stom Klein stil gelaat, op 't witte kussen, kerend, Schoon 't Liefste u smeken zoude, u nooit meer om. O, Mensdom, dat niet wil blijven stil lerend Van Uw-Zelfs innerlijkste Zelf, o...

GEGLIMLACH

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.389
De mensen doen, maar weten niet waaróm Zij doen, en zitte' in hun eentjes te wegen, Hoe zij het meeste van het leven kregen, 't Leven dat langs hen gaat en ziet niet om, — Hopen en haken of er niet wat kom, Voelen hun hartjes van blijdschap bewegen, Stil in hun lekkere bedjes...

Geloven doe ik niets als slechts in mijns

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 891
Geloven doe ik niets als slechts in mijns Diepst-innerlijke voelens Algemeenheid, Die niet voor niets zo jammerlijk weg heen zijt In eignen Zijn's, door niets aantastbare Eenheid, Maar boven alles in God-zelf, die Zijns Al-oppermachtiglijkste Wils geween leit In dit arm kind, dat...
Willem Kloos18 februari 2018Lees meer…

Zij zouden knarsetanden

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 956
Zij zouden knarsetanden, als ze nog Konden knarstanden, mensjes, die als bevers Zitte' in hun kleine holletjes, die toch Niets zijn als een klein maakseltje van levers, Niet van waarachtig levenden, die och, Ook wel zijn moeten zwakke ellendge bevers, Maar voor 't g'heimzinnig leven,...

Alle Zeven

poëzie
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.450
Met zeven nagelen lag Ik geklonken Op dit zwart rad van marteling, mijn Leven, - Want zeven Hárten zijn mij ópgeblonken, In pracht van Jeugd en Vreugde's innigst beven. In zeven dromen was ik zwaar verdronken, Dromen van deemoed en van liefde-geven, Die alle zeven weer in 't...

O het tranen-vergieten is geen zonde

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 1.494
O het tranen-vergieten is geen zonde, Gepleegd aan 's werelds mooi somber voortglijden Zacht door de eindeloze gang der tijden... O wie nog tranen, tranen vergieten konde... Hij zou de wrede, wrede wonde op wonde, Die dorsten mensjes in het hart te snijden Hem, die wilde allen in zich...
Meer van deze schrijver...