Alle inzendingen over Theresia van Lisieux

Voor Theresia van Lisieux ( 1873 - 1897 ) In jou zie ik de genade van de hemel, die zich uitstort als een waterval van bruisende Liefde, via jouw open hand van heiligheid en voorspraak.…

van Lisieux Schotte sprak later van mirakels mysterieux nummer twee zag een flits die voorbij floot niet te volgen maar absoluut niet naturel Bartali fietste als des duivels aangevuurd die valse vrome moest uit de tour gestuurd Briek trok toen in Maria's grot aan de bel…

Een ster is zij temidden van de nacht voor niemand dan zichzelf en haar wild verlangen Vertrouw het toe aan de maan Verschijn wit aan wolken Fluisterend gemurmel van de sterren ongehoord Haar ademhaling licht en glijdend Ze droomt nog steeds iets te betekenen In het donker van de nacht…

De dood van een liefste sluit ramen en deuren. Een donkere ruimte waar alleen valt te treuren, is dan het enig jou overgebleven toegangsoord, waarin je met je verdriet niet wil worden gestoord. Het leven daarna is slechts een stuk op het toneel, want elke blijk van vrolijkheid voelt als één teveel. Uit zo'n diepe somberheid kun je niet ontsnappen…

In januari plegen katholieken Haast elke dag een heilige te eren Men noemt dan namen van zo'n dertig heren Om te gedenken sinds het ochtendkrieken De louwmaand, volgens 't calendarium Kent naast die dertig haast geen vrouwennaam Want Agnes, Prisca, Emerentiaan Zijn bladvulling in hun glossarium Zo zijn Felicitas, Perpetua Theresia,…

Vandaag is het geen goedheid die ik zoek, Geen Gandhi, kaal en mager, woord tot op het been, En geen Thérèse de Lisieux. (Wat zei dat kleintje weer? Hard moet ik U voelen, anders is er chaos, Hard en doodvermoeiend, anders ben ik niet gerust.’) Geen goedheid, nee, verdomd, ik weet wat goedheid is.…

slapeloosheid en een niet te stelpen piekeren over de zin van mijn leven, terwijl ik stapels filosofieboeken naast mijn bed had liggen, waarin ik naar antwoorden zocht, maar meestal tolde ik zwaar teleurgesteld de volgende dag als een afvallige ketter in het rond, terwijl ik probeerde continu het Christusgebed te bidden en heiligen als Franciscus en Theresia…

wakker worden is geen probleem, Als je pen voldoende nat is en het schilderij zichzelf schetst. Slapen gaan is geen probleem, Als je voldaan terug kan keren en wederom een oorlog hebt gewonnen Alleen daar tussenin, Lui-, of verliefdheid? Kies maar, en ik ontken het.…

Zeg ben jij niet de vrouw van man van kind van zus of broer van die of die vertel eens wie ben je wie buiten elke andere categorie dat opgelegde rollenpatroon doet pijn want er is niemand die je echt kent als jij jezelf niet kunt zijn…

Schoonheid ademt grootsheid En smeekt mijn blik weg Van velden leeg en wijd Totdat ik in amen kijk De stilte spant zich als een boog Een zucht snijdt als zonde Door deze holle monoloog Een trein, een dag, een wonder…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…

Na het vonnis ‘kanker’ Werd het een gevecht op leven en dood Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots, ambitie, zekerheden, idealen, zelfs mantelzorgers werden geofferd Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar; gehavend in een nieuwe strijd: Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…

-Reclameboodschap- De Tikker-navigatie voor onderweg Gebruik: Stel eenvoudig uw persoonlijke reisplan in; vertrekpunt, tussenstop, bestemming Bij wijziging van de plannen is de bestemming eenvoudig te wijzigen Desgewenst kan gezocht worden naar een ‘nuttige plaats dichtbij’ bij hinder onderweg: kies omleiding bij storing: ‘vraag…

We hebben niet zo heel erg lang geleden Massaal geroepen dat het vrije woord Gelijk met Pim Fortuyn zou zijn vermoord Maar dat zijn beeltenis nooit weg zou faden Maar anno nu wordt zelfs zijn vlág gemeden - We hebben niet zo heel erg lang geleden...…

Hij, die altoos wel tevreden Met vermogens die hij heeft Vergenoegd en dankbaar leeft, Kan zijn gaven wel besteden. Maar dat hij, die altoos kniest, En wat andren zijn wil wezen, Zelfs hetgeen hij heeft, verliest, Heb ik meer dan eens gelezen.…

U ziet in Nederland een ware gekte En zeker als u kijkt naar de details Men baart nog enkel Dewies en Jamais Terwijl men deze vroeger nooit verwekte Ik had het graag poëtischer gezien Dus ouders kom en noem uw kind Quirien - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Dewie en Jamai zijn nu de meest gekozen kindernamen…

jaar na jaar na elke vlucht legt ze zich te ruste met een laatste zucht om volgend seizoen weer voor de hemel te kiezen zolang ze nog vliegen wil kan ze niet verliezen zolang ze nog kan en haar leven geeft blijft ze doorgaan totdat ze haar bloem gevonden heeft…

De een bouwt in een lege fles een schip Of poogt op z'n Japans papier te vouwen, Een ander kan met kurk kastelen bouwen En weer een ander heeft een hobbykip. Een hobbykip!! Wat zijn de mensen maf! Dus pak ze maar gerust hun hobby af.…

Ooit deed de KLM aan zwaan-kleef-aan En poogde steeds meer personeel te werven, Maar nu ligt onze zwaan opeens op sterven En moet men al die mensen weer ontslaan. Dus nam de baas een vliegensvlug besluit: Wie niet meer vliegen kan, die vliegt er uit.…

Zoals wij eenmaal zijn bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen, de vroege schemer van de nacht. Zo hoopten wij dat het zou duren, die innigheid, dicht bij elkaar: die tederheid van mond op mond, van mond op haar. o Laat wat ons zo heeft bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen…

Voorbij is mei, het groenend gras, voorbij zijn ook de jaren, toen alles nog zo simpel was. Hoe snel zijn zij gevaren. Het woord, dat bleef niet zuiver meer en het lijf het leeft gevangen. En soms in mei doet het hart zo zeer van weemoed en verlangen. Al zijn de bloemen eeuwig mooi en kleuren bloesems bomen. 't Vervoerd beleven is voorbij…

git steelt wit in betovering dwalen ogen bezeten naar oneindige verten die dromen verslinden en met trage stappen het beeld vertroebelen in een wankel evenwicht dat enkel kleurt met verborgen licht…

De directeur van de gevangenis Heeft boos zijn zware jongens toegesproken: "Je weet toch dat je binnen niet mag roken Ook als er hier weer eens een feestje is. Gedraag je dus voortaan zoals het hoort: Wie roken wil, doet dat buiten de poort!"…

De kinderopvang is hier om te schreien: De stopcontacten zijn niet afgedekt, Het is niet schoon, het klimrek is defect En er is zelfs geen klei om mee te kleien. Maar thuis is het ook saai, vies en onveilig. Zo'n kinderopvang is daarbij nog heilig.…

Nu is de vuurwerkramp in Enschede Op deze dag precies drie jaar geleden En wenste men op tal van plechtigheden Een 15-klapper voor André de V. Maar die is, net toen men hem aan wou steken Geen cel- maar meer een blindganger gebleken…

Lente, langzaam uitbottend nieuw leven. Zonlicht Weldadige warmte overdadige bloesem verkwistend geschonken. Vruchten in knop. Hoop. Vernieuwing. Toekomst.…

Warme walmstal de heer privaatdocent K. in de zomerfriste uit Breslau probeert of hij bij middel van een convergerend glas zijn sigaar Uebersee Bismarck kan aansteken Op 2 meter van de bergtop verwijderd valt zijn hoge hoed in de afgrond een waardevol kledingstuk voor een privaatdocent onmisbaar wat de heer K. begrijpt hij probeert te vatten…

Reeks van momenten ontstaan in het heden. Verdwenen in 't verleden. Voor altoos voorbij. Vage herinneringen. Ononderbroken cyclus. Vluchtig als 't licht. Ongrijpbaar. Niet tastbaar. Verdampt. Weg. Voor altijd.…

Je vraagt zo moeilijk soms: of alles steeds opnieuw zal komen? Of de blaadjes aan de bomen herboren worden na hun winterslaap? Ik ken je honger wel, maar jij hebt zoveel van het leven nog te leren dat ik nu niet verklaren kan. Je moet je eerst nog leren weren. Zo vroeg je gisteren of oma, die van haar dromen niet genas, in de lente weer…

Er is geen mug meer die nog wil zoemen als vroeger toen ik veilig lag in mijn ver bed en ik de kamer gevuld met droom en sprookjes zag. Er is geen troost meer om mij te wiegen, geen woorden die men liefde heet, geen vleugelen om heen te vliegen naar oorden die men veilig weet. Wel zijn er duizend kleine zorgen waarin ik langzaam ben vergaan…