Alle inzendingen over De schors van kleur

bomen en nimphen moeder natuur verbeeldt traag de ruwere vorm oude schors buigt rond stammen gevoed door de bron der jeugd…

Elk hart beleeft zijn laatste bons Garuda krijgt weer kuikendons Nog smeult de schors en geurt het kruid Heilig Velijn is mensenhuid…

Wees een beetje positief dat kan de wereld kleuren doe dit jaar niet negatief er kan iets moois gebeuren Praat flink naar de andere kant kies niet de spiraal naar beneden als we het doen in het hele land kan het de horizon verbreden De toon maakt de muziek positief zijn wordt een nieuwe sport het maakt iedereen energiek doe mee, een jaar…

Mijn kleren van herinnering verbleken aan de waslijn van de tijdse wind, in dat prisma zie ik alle kleuren breken opstandig en berouw voor dit ongebluste kind. De schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de kern blijft, de stam zo zwart als mijn gedichten vol fabels zijn geverfd.…

mijn kleren van herinnering verbleken aan de waslijn van eigentijdse wind, in dat prisma zie ik alle kleuren breken in het kristal van het ongebluste kind. de schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de levensringen blijven, de kern zo zwart als mijn gedichten vol fabels zijn geverfd.…

als een transplantaat hangt een stuk schors los van je zilveren jurk beduimelde bladeren als verschoten lovertjes rondom je heen en toch geef je licht wit wicht…

Mijn schoen gezet, wat denk je: niks Gezongen tot ‘k schor was, wat denk je: niks Lief geweest tot het niet leuk meer was, wat denk je: niks Dus verval ik maar weer in mijn oude humeurige ik!…

Ik ben de voetstap op het groene mos, ik ben de bloesem aan de volle tros, de geur ben ik van ’t eikenbos, ik ben de druppel op het klaverblad, de slijmerige slome slak op ’t pad, ik ben de nieuwe knop, de honinggeur, de strakke hemel en haar blauwe kleur, de lichte zang van vogelfluit, de zachte twijg, zijn nieuwe huid, ik ben de dans…

De Hoofdpiet Erik heeft ontslag genomen Want deze tijd vraagt om een frisse kleur Maar ja, dat mocht niet van de regisseur En er zal nu een nieuwe moeten komen Flexibel en hulpvaardig, joviaal Hij is net vrij, dus vraag Louis van Gaal!…

Ik, die ben in bomen uitgebroken tot groei, tot takken om te strelen, Ik die stukgelopen ben op hars en schors en het kussen van rasp Ik die van je houd tot aan de faliekant van jouw huid Ik wil staan als een gevlochten rondom aan de tuin die je bent…

schor schreeuwde mijn keel de laatste kreet ver weg was ze al haar haren door de wind gespreid en op een fiets naar ver geleid zij wilde niet meer keren en zien hoe zij mij in het zeer liet teren…

schor schreeuwde mijn keel de laatste kreet ver weg was ze al haar haren door de wind gespreid en op een fiets naar ver geleid zij wilde niet meer keren en zien hoe zij mij in het zeer liet teren…

Mijn oor is kleurpositief de rode rand kookt van jouw woorden, fel licht spat uit de schelp en hangt voor mijn mond voor mijn ingehouden adem mijn lippen nog niet open mijn gedachten onuitgesproken mijn blik kleurnegatief met doorbloede hersenen gekruiste armen, gloeiend van argwaan en verzet van willen aanvallen Jij zult er niet…

Een hele hemel engelen die zich de kelen schor zingen om het verdriet der wereld te overstemmen. Daarna de stilte waarin het allerkleinste het allergrootste kust. Ook graag een suikerspin.…

onderdoor tussen bomen die als omlijsting van een natuurlijk schilderij diepte suggereren wit landschap ton sur ton schimmen 't zijn schaapjes op het droge…

ik zing hoog en laag ochtend gestemd schor en traag rokerig geremd kort is mijn woordje gooi het vandaag op een accoordje ik heb mij verlaagd het is nu het gemak dat mij behaagt doe toch mee in dit streven al was het maar voor even…

schuchter streelt de lentezon ruige schors van eeuwenoude eiken vanuit de diepe koele aarde sidderen levenssappen naar ’t licht een feest van pril groen fonteinen van nieuw leven…

Ik schreef je naam in een boom en de schors stierf af. Ik schreef je naam in een steen en de steen verbrokkelde. Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en die zal er eeuwig blijven.…

Het Tropicana-bad in Rotjeknor Heeft badinhoud de Maas in laten lopen En gaat nu binnenkort opnieuw weer open Dan schreeuwt de concertganger zich er schor Het mooiste nog van dit unieke plan: Dat stagediven gewoon weer volop kan…

tast teder naar verloren woorden roffel razend op de trommels blaas leven in een dode taal wijs woedend naar de witte wolken schreeuw je schor vanaf de daken zing je ziel uit je lijf…

Zij beminde De reis trok zijn sporen Zij schoor mij weer glad d' Amuse Gevolgd door soep en hoofd en dessert viel goed Tijd leerde ons dat liefde voor elkaar levens dan juist schoort…

Ik geef je vandaag gratis het witgrijs de vleugelslagen van ook de meeuwen de laaghangende wolken die verhuizen wellicht van Friesland naar Westmaas. Het is altijd een ik en de laatste fase samen met ook een nieuwe dag.Een die eigenlijk wil wensen de hele dag aanwezig te blijven om iets te betekenen voor de gewone ander. Wij hebben als…

Waar mensen niet spreken spreekt hout en steen Over deze regels de zinnen van onder de schors Hier woonden werkelijk vele monniken, Kartuizers. Afgaande op houten splinters onder mijn hersenschors. Pot ik ze op met de vingers van mijn geopende handen…

Ik schreef je naam in een boom en de schors stierf af. Ik schreef je naam in marmer en de steen verbrokkelde. Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en daar zal hij eeuwig blijven.…

Het kan toch zo altijd niet duren met de brandende uren mijn stem is schor, mijn ogen dor. ----------------------------- uit: Verzen (1890)…

de kleren van herinneringen verbleken aan de waslijn van de eigentijdse wind, in dat prisma zie ik alle kleuren breken, berouwvol voor elk berouwvol kind. de schors bewaart de symbolen die we ooit in bomen hebben gekerfd, jaarringen blijven, groeien verder, zoals mijn gedachten vol fabels zijn geverfd.…

Ik droom mijn leven in een parallelwereld -- Het is een achtbaan.…

Delila schoor bijvoorbeeld Simson kaal En ook trok men voor Helena ten strijde. Maar erger nog dan Helena van Troje Is als fatale vrouw Heleen van Royen.…

God van ontluikend, rottend groen Uit zijn bloed bloeien anemonen Hij barst uit de schors, uit gomhars (Het inteeltnest door Aphrodite bestraft) Zelfs de hel zwicht voor zijn schoon Zo wordt hij speelbal van godinnen Door een jaloers everzwijn belaagd Verraderlijk in het kruis gebeten…

Zwijgend langs het schimmige pad in een schier eindeloze rij schuiven ze langs mijn flanken vol scheuten, takken, ranken diep droevig druipend nat soms ook weer vrolijk stralend blij zien ze op mij neer, geen besef van mijn groeten en mijn danken voor al het stilzwijgend leven geen woord over mijn gedachten geen glimlach uit hun kruin…