Alle inzendingen over Dorstig woord?

Een dorstige man in de tropen Zou in een groot vat zijn gekropen Dat zat eerst vol wijn Maar zou nu leeg zijn Ik weet niet, maar 't klinkt wel bezopen…

Je waaiert als het riet in mij ontkiemend zaad in rode aarde de vrucht die bloesem achterlaat wekt mij uit mijn diepe slaap dorstige liefde steel speel…

het gaat niet in de regen die ik zo mis, het water van welbehagen dat ik dronk wanneer ik dorstig, ja dorstig naar jou was ademhalen in de plooien van jouw o zo goddelijk verschijnen, jaren maken wijzer maar die kleine momenten waar we elkander tijdloos verkenden edoch, het verstrijken van gebeurtenissen wisten het verlangen uit,…

Een dorstige stuurman uit Sleeuwijk Zei : als ik een keer naast de plee zeik Na nogal wat bier Zo’n kratje of vier Is ’t net of ik over de zee kijk…

De wereld van haar onthoud ik haar kinderen rennend in het gras De kinderen van hen onthoud ik het dromen de weidse wolken Voortaan drink ik geen zuiver water meer, dorstig kind van verbeelding…

Het sluwe sissende zeeschuim kronkelt als een blote wellustige slang over het zacht welvend gebruinde lijf de dorstige jonge maagd laaft zich aan het geile gif tegen beter weten in…

na droge zomermaanden waar aarde vaak dorstig barste kale velden naar weelderigheid snakten schenkt herfstregen mij toch een laatste bloem die door de najaarszon geel blinkend wordt gezoend…

in jouw sporen verwelkten de bloemen al gauw zodra de dorstige zon opkwam slurpte ze de dauw kleuren en geuren die de wereld op fleuren met bloemen in de knop gebroken nog voor ze zijn ontloken…

Dwarrelzacht je vlucht weg uit het schemerparadijs waar de dingen zijn zoals ze zijn de lelie dorstig in de dromerige regen de avond blauw van verte en verdriet en de onbekende die wacht op de klanken van een nieuw jaargetij.…

Water Luchthartig Openbaring Bestendig Zee Dapper Eeuwig Twijfel Wachten Samen Dorstig Verlangen Kalm Doortastend Zwijgend Vermoeden Stilte Dor Tijd Muziek Heelal Woorden… Paden waarlangs de ziel gaat…

En in de schemering zong de uil zijn blues; veel van ook zijn verdriet was al geweest, zijn droevig lied kwam immers uit zijn hele lichaampje en niets gekunstelds was er aan het werd door niets gestuit - zo hoort muziek te zijn: voluit, een druppel die je dorstige, je uit- gedroogde ziel in zich opzuigt. ------------------…

druk doen kan je hamerend op mijn trommelvlies diep gaan kan je wroetend in mijn hart dol zijn kan je graaiend naar mijn lijf dorstig zijn kan je likkend aan mijn traan droevig zijn kan je je verliezend in mijn ogen dom zijn kan je door niet te reageren op mijn deur die wagenwijd open staat zonder dat je binnengaat…

rondom de regenbogen innerlijke ogen stil en bewogen schrijf ik met sidderende hand mijn kerstgroet onder de avondlamp verstart om al de ademloze smart maar sterker dan de pijn zal de lamp voor mijn voeten zijn dat in een dorstig dal gevuld met olie voedt…

Ze smachtten dorstig naar hun Bruidegom Ze konden er wat van, Vlaamse begijnen Een paardenmiddel om niet weg te kwijnen Was pseudozwangerschap en sterrendom En Jezus schoof zijn voorhuid als een ring Beweert Cathrien van Sienna om haar vinger Miraculeus zo’n vreemde binnendringer Te gek voor woorden zo’n actieveling Christina Ebner nam…

Waar dorstige hunker ’n tekening maakt van lege flessen op de vloer, klemmen trillende vingers het volle glas lopen druppels naar beneden creëert zijn geest in mistige banken het gevoel van geleende warmte…

Het dorre land Onder mijn voet Ik wil hier niet zijn 't Is dat het moet 'n Dorstige mond De hemel brand Ik kniel neer In het hete zand Ik geef me over Ik laat me gaan De hoop, het leven Ligt voortaan In zonnehanden Zonneklaar Vandaar Dat ik me geven Zal…

Ik span mijn arm en rek de lengte van mijn ziel Ik gooi een bal op en vang een glimp van jouw lach Ziek zijn, is een cirkel willen beschrijven Ik vloei mijn pen en schrijf de traan op je wang Ik schenk water voor een dorstig man…

Je keek hongerig en ik voedde jou blikte Je leek dorstig en bleek ik schonk je drank Je scheen begerig en ik ging met jou naar bed Geen enkel ogenblik kwam het in mij op dat je begerig was naar inzicht dat je dorstte naar genegenheid dat je hongerde naar begrip…

gezicht spelend met woorden, een wit vel papier met tweeling bloemen in 't vizier die elkaar omsluiten van 't oude naar 't nieuwe buiten groot het verlangen gedoofd tot as een drom van gedachten, woorden verbleken ras een dood lijf doet zwijgen en bloemen nijgen toen ben ik opgestegen onder de hemelregen mijn kaken deden pijn naar…

Geen plaatsje om je auto kwijt te raken, vermoeid en dorstig snak je naar een glas, versmacht, vooruit, dán maar op het terras, de glazen vliegen rond, de stoelen kraken. Een inval die nochtans nogal naïef is daar het meer drank kapot maakt dan je lief is.…

Misschien dat de zee in de verte dorstig wacht. Misschien…

de geur van lang verwachte regen op een droge bodem een dorstige wei die geur ben jij de geur van eindelijk en iedere grasspriet en ieder bloemblaadje zijn wij, zijn wij de geur van dampend verlangen en altijd van alsjeblieft snel weer, nog meer kom hier, bij mij…

langdurige passies hebben haar leven gevuld zij omarmde ze wolken parfum zacht , subtiel hingen altijd om haar heen mysterieus lippen dorstig vonden uiteindelijk dauwdruppels in de dageraad onze liefde blijft een sprookje door eeuwen heen zou zij stellig beweren.…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht opnieuw, gelijk de mens is, een andere schim * ik was van mijn schepping getuige en kon wederom de horizon verklaren…

stug als een dorstige mug steekt de stekker zijn plug vol vuur en naar zijn natuur eet hij uit de muur vreet stroom zuigt loom en zonder schroom het net leeg en wat hij kreeg is voer is lekker voor de wekker aan het andere eind van het snoer die baalt als een stekker…

Daar fluistert de wind heel zacht Waar onbegrip droeft en neersabelt in harde woorden daar zwijgt slechts de stilte in het goud Zachte stroom van liefde kabbelt in duizenden waterdruppels als regen op dorre bodem Dorstig drinkt moeder Aarde kwistig ontkiemen zaadjes en ontluiken bloemen in de mooiste kleuren Groene struiken wuivende…

Selfie is mikken op jezelf of met anderen Oftewel vooral Kicken op ‘mezelvie’: Selfie is: te vinden in de dikke van Dale!…

(fontein te Arpaillarques) zijn mossige baard verraadt jaren waterloop een onlesbare dorst naar meer laat zijn levensader wellen het peinzend gelaat met de zorglijke trekken geeft het geheel iets waakzaams alsof het zijn taak is alle dorstigen in het hertogdom aldaar te moeten laven…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht opnieuw, gelijk de mens is, een andere schim * ik was van mijn schepping getuige en wilde wederom de horizon verklaren…

Lacht u allen met mij mede, kijk mijn trap af, naar beneden Al starend in dat diepe helle gat, gleden mijn voeten over een plasje nat U ziet links en rechts nog enige spat van jongstleden salto met het glaasje limonaad Dat dorstig werd beleden, met pijn in de billennaad…