Alle inzendingen over Een beleving liefst

te wachten aangeslagen de weg niet meer weet te laat op komt dagen alweer je sleutels vergeet hoe door de was op 60 graden oen ik te strak ondergoed moet dragen hoe je op je allerbest de helft vergeet bij boodschappen doen verzonken in gedachten het eten verpest je plantjes die vergelen al gaf ik je laatst dat boek zonder jou liefste…

juist vandaag mag iedereen weten, 't liefste meisje dat ben jij.. troosten, delen, lachen, huilen met je ogen, met je blik. juist vandaag mag iedereen weten, 't liefste meisje dat heb ik.. 's nachts kruipen we tegen elkaar aan.…

en toen stond jij daar in volle glanzende glorie zacht schitterend krachtig mooi te wezen een zegen, hartverwarmend je gaf me onverwacht, onvoorwaardelijk vochtig verlangend de levenskus in het gesluierde duister van ons gehuurde bed nu weet je wie ik ben, liefste en ik zie de diepe glinster voor altijd in je hemelse hart…

'k Zag je ogen stelen 'k voelde jouw hart beven trillende handen... een warme neus... één stap vooruit... 'k wist niet wat je bedoelde een steelse blik 'k stond genageld aan de grond voordat ik het besefte omklemde je mijn lippen mijn ziel overstuur... Dat was het,wat je bedoelde achter mijn bedoeling zoeken... HOE WIST…

je hou liefste, hoe ik het je niet tonen kan en ons beiden hierdoor zal laten lijden…

Mijn liefste Een roosje achterlaten op de plek waar je as twee jaar geleden werd uitgestrooid Even stilstaan en aan je denken, kijken naar het landschap dat je zo prachtig vond, het weinige dat ik nog voor je doen kan mijn liefste.…

mond de passie, de liefde tussen jou en mij die ons eens voor het leven verbond En ik sluit opnieuw even m'n ogen beleef steeds weer die tijd met jou twee lichamen, samen één geworden jij en ik, samen één in beloofde trouw Ik voelde me als fluweel in je handen zo teder, zo zacht en oprecht niets zal onze liefde ooit scheiden jij mijn liefste…

Ik ben er voor je, mijn liefste Ik kan je verdriet niet voelen Ik kan je verdriet niet dragen Als ik dat kon zou ik het je afnemen Zodat jij even kon rusten Even aan jezelf denken, even niets.…

vanuit het ochtendgloren roept een stem open je hart voor het wonder als je in magie gelooft ik ben jouw droom kom liefste volg me, volg me voel je vrij want het verleden kent geen toekomst ik ben het licht dat jij zult zijn langs de rand van de wereld kus ik de hemel waarin jij leeft en geef je vleugels als je valt langs bloedrode rivieren…

verliefd op woorden dagen lang flarden van zinnen in mijn hoofd liefde zonder beginnen blindelings verdoofd…

om niets waait hier de wind in alle uithoeken geen torenhoge schulden lasten van restanten in spiegelglas gevatte landschapsparken noch wolkenvelden die heinden in verten oplossen met overdrijven hier in die zilte leegte bedacht als adempauze voor het doodtij van een zee van ruimte…

Voel bij het ochtendgloren de gloed van het ontwaken. Als de jongste dag is geboren, ga dan geen moment verzaken en je door blindheid verstoren. Luister met de ogen dicht hoe de stilte fluistert. Bevrijd het gevangen licht, met het raam verduisterd daagt geen enkel zicht.…

aangekomen als novice vertrokken rond middernacht als tramp met meegekregen advies Wordt geen caricatuur een baken zonder doel een grap met als duur een uur kermisattractie met droevige smoel Maar waar begrijpelijkerwijs gerust een waterplant omhoog groeit explosief richting de omgeving Van alles en iedereen creëert de hand waarachtig een beleving…

Leven Betekent beleven Persoonsgericht. Daarom vraag ik het even Valt er nog iets te beleven?…

we lezen Remco’s Lamento hier nu langs het lange diepe water zien wolken die niet meer komen in Vestdijks Litanie huilen om Martinus’ verre wolken waarom moeder schreide het zijn oude verlangens we volgen valk en vlinder we horen ver verdriet herschrijven een bezonken Testament van Boudewijn en Bob alleen over de dingen die we…

Het zonlicht lonkt naar de aarde vraagt haar ter dans plantjes nog maar net gepoot ruiken hun groeiende kans manen stralen kussen de zee maar vertel me liefste wat heeft dat lonken en kussen voor waarde weet je als wij dat niet zouden beleven neem ik al genoegen met soms even onze gevoel voor natuur is zo weergaloos groot…

de eerste reizen met een driewieler gemaakt zijn van lange duur…

Achteloos naar buiten kijken, er is toch niets te beleven daar; zou het liefst naar buiten springen, in het zonnetje zitten, op de bank. Maar dikke regendruppel bubbelbellen, springen op vanuit het niets; weer een dagje binnenzitten, en dat vindt ze niets, verdomd.…

als kussen vanuit de hemel vallen sneeuwvlokken op onze gesloten ogen kust sneeuw onze woorden ongesproken de ban ongebroken sneeuwblind zijn wij…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

en begint met zinvol te zijn liefst zo aanraakbaar mogelijk…

Al de mensen die over de aardbol trokken, wat was hun bestemming? Al de wensen in hoofden en harten, waar gingen zij heen? Al de mogelijkheden... waar werden ze werkelijkheid? In mijn hoofd alleen in dit kloppend hart bleek géén enkele wens van al die mensen over de wereld: voor ons, nu levend, en de generaties die komen gaan. Mijn wensen…

Iets aan de hand bij óns? Dat is gezeur! Verheijen, Leegte, Van den Berg en Weekers Ook Opstelten, Van Rey en Teeven, zekers Van Miltenburg, De Kruif, nu Van der Steur Ze maakten eventjes géén goede beurt Die VVD‘ers zijn toch opgepleurd!…

mijn liefste kameraad altijd ben je in mijn gedachten en zolang je in mijn hart woont blijf ik altijd op je wachten misschien dat het eens toch wordt beloond.…

zij herinnert zich de herfst ze reden door de Drentse dreven de tinten leken dieper, warmer als in nieuwe harmonie na lange tijd kon zij het bed weer met een liefste delen zijn passie en zijn kussen nachtenlang opnieuw beleven verlangen was veel meer dan lust groot was deze liefde zeker de hartstocht en de zoete pijn maar zou zij hem…

Dus halen we hier op voorraad flessen van dat spul, niet omdat ze ‘t drinkt maar domweg omdat ze ‘t het liefst gebruikt! En ik beken, het maakt qua schoonmaken niets uit, azijn is per definitie het beste middel om je huishouden te bestieren!…

dromen Rustend van het lieven en minnekozen Ach liefste, mijn liefste, wanneer Ach liefste, mijn liefste Wanneer zullen wij weer zitten Daar aan de oever van dat gladde meer En zien het vee daar vredig grazen Ach liefste, ooit komt dat weer Maar Liefste, mijn liefste, wanneer Wanneer ….. wanneer?…