292 resultaten.
DANK JE WEL
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 3.975 Deze hartenkreet draag ik op aan Eric W. te H.…
Vroege vogel componist
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 74 natuur
Als inspiratiebron voor
laureaten
Voor hem zijn 't chansonniers en chansonnières
In 't Panthéon en de Folies Bergères
Dan waant hij zich in onbetreden schreden
Van 't hooglied in de maagdelijke sneeuw
In 't vroege hemeluur van
laureaten
Gymnopédie dient dan meer als
refrein
Een afgezaagd verhaal van fladdertak
Erik Satie…
Teut in Arcadië
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 105 Les amis de mes amis zijn teut
Zei Nelissen (Jean) in Arcadië
Zijn geest verruimend in drie stadiën
Van kout, delirium en wielerleut
In interviews rookte hij als een ketter
Doch nimmer zoop hij zich finaal te pletter!
...
Ik dank Coenraedt alsmede
heer Vervaet
En wens u mede namens mijn gezellen
Veel lol als u aenstonds weer af gaet…
bosbranden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 705 de tijd is aangebroken
van de bosbranden in Zuid-Frankrijk
en de gezinsdrama’s in Oostrozebeke
pijnpunt in de samenleving
familie en anderen, de hele poep
trekt gehaast zuidwaarts
laten huisdieren achter
met wat vlees en een bakje vocht
tijd zonder oorlogen
zonder vrede en liefdesverdriet
zonder bewaard overzicht
geen zonen noch minnaars…
de schijn tegen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 975 ik neem uit het medicijnenkastje
een aspirine en een dosis filosofie
die de stoelgang bevordert en
helpt bij de afvoer van afvalstoffen
zoals een wandeling op het strand
het schuldgevoel doelmatig afweert
neem ik vrede met het keukenwerk
en dis gedienstig het avondmaal op
want ik heb zo waar de schijn tegen
kan niet even schuilen voor…
de blinde speleman
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 760 ik ben gehuld in het gewaad
van een blinde speleman
een waas van onzekerheden
en verwaterd ongeduld
ik schrijf in een spiegel
krul de letters binnenste buiten
jaag de woorden op tot een rapsodie
een melodie van kwinkslagen en implosies
zoek op de bodem het illusoire begin
het nooit aflatende einde
in een metafoor van cascades
ik zie anders…
opgezette vogel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.409 ik heb haar te boek gesteld
als een opgezette vogel
die niet fluit of zingt
niet trekken kan
naar het fel gekruide zuiden
of als een machine
of een verlaten goddeloos dorp
in het dal daar beneden
ik heb haar bekeken maar niet gezien
betast maar niet echt gevoeld
niet met haar gereisd in de koele ochtendmist…
overspel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 1.335 de poesjes
ze kruipen kopjesschuddend
vanonder het lage afdak
duikelen de ochtend in
wassen zich in het tere zonlicht
ze besluipen vroege merels en
maken jacht op vlinders
die uit koers zijn geraakt
oeverloos en vlak hun wereld
kent geen verborgen geheimen
ze gehoorzamen braafjes
het voorouderlijk instinct
plegen geen overspel…
blauw bloed
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.953 voor Marjolijn
bleek als een edelman
trek je door het landschap
zonder god of besturingssysteem
zonder licht op je fiets
maak je de reis naar
het einde van de nacht
je merkt niet hoe
de nieuwe morgen vrolijk is
geen aanstoot neemt
aan je wrange heimwee
naar het mysterie van de roes
de nevels van de zoete waanzucht
hoelang heb je…
woordbreuk
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 435 in deze botsing
van ongelijke werelden
breekt het woord
barst en kraakt
onder het olijk jolijt
van eeuwige paradoxen
levert enkelvoudige letters
aan het edelachtbare Hof
en de betere huizen
geblakerd hun tradities
en rijk verleden
ogen en oren
koloniseren gewetenloos
de lamme hersenen
beheren strategisch
spraakkunst en bloedsomloop…
Douwe Egberts
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.373 de nacht schraapt haar keel
de klok struikelt over de uurwijzer
de slapelozen likken bleek
hun inwendige bloeding
doch: vogelzangen ritselen reeds
het ingetogen behang
de trappen kraken feilloos
in de morgenstond
die zich pronkerig tooit
met verkoolde sieraden
ook mijn krachten schieten kuit
Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…
de onwetenden (2)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 489 voluit valt het doek de onwetenden
verlaten de voorraadschuur handen bebloed
zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen
sommigen keren op hun stappen terug
vervloeken de vlag van het vaderland
maar knielen voor de willekeur van meesters
zij ontdoen zich van hun mantel
ontbloten de borst
toch zij zijn beschaamd
al zij die onwetend zijn…
de reiziger
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 763 de reiziger staat stil
hij overwelft de gehate vlakte
hij wikt de taal van zijn herinneringen
het lied des vaderlands
de reiziger leeft in gemeenschap
met uur, dag en tijd
hij groet de nederige passanten
en de bloemen aan het venster
loopt gezwind over het water
peilt de weemoed van de vissen
hij bezielt geen plan
stuurt geen kudden…
nomade (2)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 617 bewegen doe je in spreidstand
en dansen op slappe vermoedens
doorheen zand en woestenij
over gegolfde daken heen
oefen je vaardigheden
weerloos en toch ongeschonden
je kijkt me even in de ogen
zet dan je weg verder
kruist voorsteden en minaretten
proef eigentijds stuifmeel
je zengt in het zonlicht
en zelden rook je een sigaret
met de…
stella polaris
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.362 deze nacht neemt zichzelf tot vrouw
wekt de doden
uit de valkuilen van het niets
ik sta aan de reling van een eindeloze brug
wuif naar het nageslacht
ongelukkig maar toch sierlijk
val ik eindelijk
en klinkt trompetgeschal
ik neem met list en kompas
mijn vaste positie in
in de buurt van poolster en grote beer
ziende leef ik verder…
de zee is wit
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 518 de zee is wit de zee is rood
likt en liefkoost duinen
en gedachten witte vloed
golft over me heen
schuim op de lippen
andersgeaard slijm
uit het slijk van haar bekken
ik begeef…
de Nacht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 974 de Nacht is gevallen
mensen drinken hun laatste glas
komen op de rand van het bed
tot inkeer
tot zelfverminking
leven wordt onzichtbaar
gaat schuilen voor zichzelf.
want het is oorlog
winden rukken bomen aan flarden
met hen de stilte
van dromen in olie gedrenkt
vliegtuigen slaan op hol
scheren langs kerken en moskeeën.
ik sta aan de…
de nacht biedt amper uitstel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 434 in de ijle geheugenruimte
raak ik ontroering
verzoen me met
de stand der sterren
en andere mysteries
toch alsmaar oog in oog
met het pijnlijke oppervlak
van de dingen
met die stekelige en
steriele verlangens.
de nacht biedt amper uitstel.…
zelfportret
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 632 ik ben een dichter, geen mens
van vlees en bloed
de goede moordenaar
de tand des tijds
een zigeunerkoning
Geronimo
in ’t diepst van mijn gedachten,
als een eerstejaarshopliet
spring ik over woorden
smoor de regels van de spraakkunst
hoogmoed eist haar tol
in het holst van de nacht
(4…
vogels sterven langzaam uit
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 576 de zwaluwen troepen samen voor de aftocht
trekken met hun verleden naar het zuiden
de vunzige lucht is drachtig van bange dagen
onweerswolken nopen ons te wachten
op de stille komst van nieuwe ijstijden
wij die zijn uiteengerukt door het lot
tellen in onze handen de schaarse sterren
en onze voornemens voor de komende week
we schreven brieven…
bidden volstaat niet meer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 1.051 in de boter snijdt het mes de laatste snede
de boer verkoopt zijn grond aan de eerstgeborene
en legt zich te sterven in de verbrande schuur
zijn dochter haar kleed opgeheven in het zurig hooi
bidden volstaat al lang niet meer
de vreemdeling kust de wilde deerne op de mond
gooit ongevraagd een handvol zilverlingen op tafel
wie wordt verraden…
alzheimer
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.164 mijn hersenen zijn weggevreten
door het jarenlang gekweel
van de voltallige vogels
staren zich blind
op de foto’s van vroeger
zien het kind
en verzinken in wroeging
schrompelen tot mos
de fakkel is doorgegeven
aan ongeboren leven
te oud om nog als leerling
door het leven te gaan
een vos die nieuwe streken leert
de medemens verschalkt…
continuïteit
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.098 dagen druppelen voorbij
de luwte legt zich al weken
in de lengende schaduw
benevelt het aan tucht
gewende wachten
als een schaar
sluit ik dit hoofdstuk
bemoei me niet langer
met de delicate onderkant
van het zijn
bewaar voor
mijn eindeloze vriend
deze laatste litanie
leg mijn hoofd in de mand
bij de jonge poesjes…
Daedalos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 372 vallen is
zweven
in het landschap
aan draden geweven,
is hijgen
geperste longen
in de avondmist
spreken
in morse
met de onderkant
van de brug
de pijlers van
de laatste grap
voor de aftrap
vallen is
aarzelend
op zij gaan
voor het dode lijk
op het voetpad
spelen volgens
andere regels…
Brussel heeft nog niet gereageerd
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 356 Brussel heeft nog niet gereageerd,
hoorde ik
en een geheimzinnig lachje
maakte me tot vriend van mezelf
tot vriend van mezelf
mijn lippen die vlezig zijn
zo hun weg hebben gemaakt
onschuld uitdrijvend
als Bosnisch bloed
in beken
velen zijn, maar weinigen
fragmenten hopen nog op
heling en hereniging
broeders wisselen verder
chromosomen…
nocturne 2 (Osaya)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 623 dek me toe, Osaya
bevang me
met je adem van hars
sluimer
in de drang van stilte
draag me over
aan de goden van weleer
het is nacht, Osaya
de sterren
deemoedig bewaren
het geheim
van ons verlangen
de wind zwijgt
over ons lot
beken, Osaya
hier in het zand
van de gestrekte woestijn
tieren geen leugens
hier is alles
waarachtig en…
oedipus met uitgestoken ogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 958 de zon ontmant mij.
zij striemt mij met gulden roeden.
ze is wreed waarom toch?
ja, ik heb de kruik gebroken
languit gelegen in het riet
in Rimbaud’s dronken boot
maar waar en wanneer
zelfs de zon heeft het nooit geweten
toen horloges nog geen secondewijzers hadden
en ik zonder verrekijker op pad trok
het verleden deel was van het nu…
Die het weet, die het zeggen mag
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 499 De tamboer en het wiekenmeisje
Zij dansen om elkander
Geen gisteren en geen vandaag
Vertrouwen zij de ander
De tamboer en het wiekenmeisje
Lustig op verloren klanken
Wie kent hun lied?
Wie kent hun tekst?
Wie weet wat hun beroert?
De tamboer en het wiekenmeisje
Zijn weg, is dat de hare?
Die het weet, die het zeggen mag
Of laat het aan…
nervositas
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.052 uit de ruïnes rijzen zenuwen
ze razen door de buizen van het huis
kneuzen de ruimte
waar mijn gemoed geduldig veinst
slechts mijn gemoed te zijn
en niet de bruisende bron
van mijn gebundeld wezen
ik sla op de vlucht
voor de kraaien in mijn haar
mijn woorden glijden uit
vergeten mijn inborst te kneden
ik sta op de rand
bereid over lijken…
procedurefout
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.261 blinkt de bleke vrouw
in haar tranen?
ik was spoorslags
door haar binnenland gereden
had voren geploegd
in haar eigenwaarde
en haar zomerkleed
mijn wreed vertoon
lonkte naar haar jeugd
vloekte binnenskamers
heb haar als een jonge zeehond
buiten spel gezet
stil telt ze haar verdriet…