77 resultaten.
Ach
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 927 Ik wou dat ik
de liefde kon verklaren
niet dat ik jou
nee
dat bedoel ik niet
meer het waarom
dan
zeg maar wie
ik kon mij dan
misschien wat leed besparen
niet dat jij mij
nee
dat bedoel ik niet
meer het waarom jij
niet
zeg maar degene bent
die
ach nee niets…
Voorbode
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 383 Vanmorgen vlogen
ganzen over
ik zag dat ze
daar boven
in de lucht
geen V
meer schreven
voor ik mij
verheugen kon
op mogelijke
lenteboden
herkende ik
het teken
van hun vlucht
.../---/...
--------------------------
toelichting: H5N1…
Zwaar weer
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 388 de bui trekt over
onuitgesproken zaken
zonder donder
bliksem of geweld
striemende woorden-
regen niet tegen
te houden
scherpschutters taal
opgelucht tuimelen
zinnen naar buiten
vol vleiende woorden
bevrijd van de druk
en de dreiging
valt mee deze keer
al is het zwaar weer…
Nergens veilig
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 492 Gebroken
door een macht
die ik niet ken
versterkt
een kracht
die ik niet ben
liet mij dromen
heeft ze genomen
en ergens neergelegd
al mijn geheimen
ik ben bang…
De bemoeial
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 598 zij is een reuzenvlieg
en steekt haar angel
van bezitsdrang in
mijn lijf zuigt mijn
gedachten - nee - mijn
leven uit mijn lichaam op
zij vliegt maar niet
zo heel ver weg keert
telkens na herstel van
stukgebeten irritatie-
huid terug en zal niet
stoppen eer zij sterft of ik…
Helder zicht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 189 De zon trekt
wolkensluiers mee
in haar valpartij
morgen weer een dag…
Mijn ideaal
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 611 Ik wilde graag dichten
maar was geen poëet
aan mij hing het label
gevoelsanalfabeet
na jaren van schromen
ben ik tot een nieuwe
conclusie gekomen
wat het husselen van
mijn emoties betreft
lijd ik aan gemoedsdyslexie
lyriek blijft voor mij
helaas utopie…
Portret van een dode
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.887 Terwijl in tijd het koude
lichaam stolt tot lijk
neem ik voor eeuwig
afscheid van de dode
naast de kist prijkt
een oude foto welke lijkt
ten allen tijde leven-
diger dan de dode
wiens vingers blauw
gebogen zijn tot een
misleidend vredig tafereel
vroom gevouwen handen
die de dood omvatten
alsof niet elke laatste
ademtocht een…
Natuurproces
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 737 Spinrag ligt
als een dun
geweven sjaal
rond stakerige
schouders van
wat struiken
in mijn tuin
Geen kruid lijkt
opgewassen tegen
het verstrijken
van de tijd en
zelden lag een hof
er zo verlaten bij
Mijn lustoord blijkt
vergankelijk te zijn
en mij rest slechts
het brakke paradijs…
Natuurproces
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 928 Spinrag ligt als een
dun geweven sjaal rond
stakerige schouders van
wat struiken in mijn tuin
Geen kruid lijkt opgewas-
sen tegen het verstrijken
van de tijd en zelden lag
een hof er zo verlaten bij
Mijn lustoord blijkt ver-
gankelijk te zijn en mij
rest slechts een uitzicht
op het brakke paradijs…
Coverstory
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 272 Op de omslag van het magazine
een meisje van een jaar of zes
misschien oogverblindend wit
jurkje blote schone voetjes
handjes zonder zwarte nagel-
randjes een idylle
Stevig in de zandbak staan
twee onbedekte beentjes
teentjes die bewegen modde-
rige vingertjes vol leven
echt een plaatje…
Niks nieuws
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 650 De blauwe lucht
is al beschreven
evenals de dauw
en dageraad
De zon is reeds
de hemel ingeprezen
en zelfs de maan
pleegd' op de nacht
verraad
Cupido verschoot
sinds lang z'n pijlen
en de sirenen lonkten
in een grijs verleden
Verveling staat al
op wat wit papier
en ook emoties
als plezier
Waar moet ik dan
in godsnaam…
Bindend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 417 Ik ontving
een schakel-
armband en
een ring
ze zaten als
gegoten vast
en zeker ook
de weg welke
ik ging
ze liggen in
de la van
mijn herinne-
ring…
Mijn ideaal
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 415 Ik wilde graag dichten
maar was geen poëet
aan mij hing het label
gevoelsanalfabeet
na jaren van schromen
ben ik tot een nieuwe
conclusie gekomen
was het husselen van
mijn emoties betreft
lijd ik aan gemoeds-
dyslexie
lyriek blijft voor mij
helaas utopie…
Gedachten gedicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 398 Ik dicht mezelf
een versje toe
van zinnen die
logeren in mijn
hoofd en zwaai
daarna de woor-
den uit
straks laten vast
wat splinters van
de letters los
die in het hart
van lezers blij-
ven steken
ik zal hen mijn
pincet maar lenen…
Afschrijving
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 413 Naar aanleiding van uw
jarenlange sollicitatie
naar de functie van het
nederlanderschap moet ik
u tot mijn spijt bij dezen
mededelen dat u wordt af-
en uitgewezen op grond
van ongeschiktheid
u spreekt niet onze taal
en ik versta u niet
ik wens u veel succes mocht
u nog verder solliciteren
elders in de wereld
hoogachtend
het…
Afscheidscadeau
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 2.226 Het kleine muzikale
meesterwerk hangt nu
te drogen in mijn oren
't is een geschenk ik
schat het zeer op waarde
toch zijn het jouw
gedachten die mij inder-
tijd het meest mochten
bekoren
en elk present dat ik
ontving vanuit jouw gave
bevestigt wat ik heb verloren…
Achter de horizon
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 673 Wat je niet hebt
gehad of gedaan
trekt vooral
als de rek
uit de tijd
is gegaan
en je bestaan
is gereduceerd
tot de vraag
wil ik sterven
zoals ik nu leef…
Senryu
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 636 Sommige mensen
reizen heel ver anderen
sterven dichterbij…
Overstappen op lijn 50
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 983 minimaal vijf jaren
veertig graden
hittegolven baden
in het zweet
gebroken nachten
liggen wachten
vader dood moeder
hulpbehoevend
kinderen groot
prikkelbaar kon ik
maar beslissen
sodemieter op ik
wil geen heisa aan
mijn lijf
ik drijf…
contactgestoord
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 643 mijn pen begeeft zich
op een hellend vlak
als ik begin te schrijven
ze schreeuwt om lijfelijk
contact alsof ze met het
maagdelijk papier de
liefde wil bedrijven
het schrift kent echter
regels en ik ga regelmatig
vreemd met de pc daarmee
bezegel ik het noodlot
ik begeef mij op een
hellend vlak als ik
begin te schrijven
ik schreeuw…
Verraad
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 394 Ken je dat rottige
kleine regendruppeltje
dat bij de kraag
van je jas
langs je nek
naar binnen sijpelt?
De hele dag nat en koud
Zo voelt dat nou
dat onverwachte verraad
van jou…
Dementia sinilis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 879 Zij gaf niet
met vreugde te kennen
dat ze een kind kreeg
maar veegde in stilte
kwijl en poep
met stram geduld
van gezicht en billen
subtitel:
78 jaar en opnieuw moederen…
Berusten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 311 Kalm legt de diepe zee
zich neer naast duin en
boterbloemenvelden
akkers met aaneengeregen
zaad liggen geduldig tussen
sloten vol verleden tijd
van bovenaf gezien een
lappendeken anders lopend
was het toch gelijk gebleven
in een aangepast patroon…
De verrijzenis
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.501 het lijkt alsof je graf wat
open gaat jij duidelijk weer
op mijn netvlies staat
niet het moment waarop ik
jouw door ziekte weggevreten
lijf de botten zwaar het
lichaam stijf omarmde zei
ik ga een stukje met je mee
op reis
-------------nee-----------
wat ik vandaag onzichtbaar zie
is die blik waarmee je daags
daarvoor een poging ondernam…
Portret van een dode
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 2.568 Terwijl in tijd
het koude lichaam
stolt tot lijk,
neem ik voor altijd
afscheid van de dode.
Naast de kist prijkt
een oude foto
welke lijkt;
voor altijd
levendiger
dan de dode,
van wie de vingers,
blauw,
gebogen zijn
tot een misleidend
vredig tafereel
van vroom
gevouwen handen
die de dood omvatten
alsof niet elke
laatste…
ijskoud
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 773 aan schotsen
van wangen
hangen pegels
bevroren verlangen
gegijzeld uit grijs
loden ogen
zichtbaar bedrogen
ontdooien verboden…
van herbivoor naar omnivoor
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 1.512 zwart witte vlek
loopt afgetekend
tegen hemelsblauw
met blanke wolken
grote ogen blikken
onbewogen in mijn lens
onwetend
onverstoorbaar etend
het mes doorklieft
de malse lap…
lethargie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 426 klam daalt kalmte
mist verspreidend
in de grijze cellen
kleur verdwijnt
neergaande lijnen
lippen wijzen
naar het grauwe wezen
achter dicht gordijn
waar woord en daad
zijn opgebaard…
huisvrede breuk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.995 muren absorberen al
wat binnenskamers leeft
pas als de spiegel breekt
geven ze woorden vrij
waarbij vertrokken gezichten
in niet te lijmen
scherven achterblijven…