Alle inzendingen over Toorts

executiepleinen en dempen het gestamp van dampende deportatietreinen beestachtig tierend gebrul overstemt de sissende stoom hier emaneert tot schande de ontaarde NAZI-droom op de luifel boven het onthaal prijkt pijnlijk “Arbeit macht frei” in de hoogte erboven fakkelt een schouw in lichterlaai de weeïg-zure brandlucht rond die crematorium-toorts…

hij een pluim, kruipt uit zijn huid waant zich op het grote oosterse schiereiland maar strandt op een nietige vlek in de oceaan hij verkent de moeraskust van Cuba, omringd door koraalrif de inboorling zweeg over de goudader en wekte de koorts op kerstavond brak het vlaggenschip op een zandbank met het wrakhout bouwen ze het dorp, heffen de toorts…

helle blos een kribbe van wrakhout is met dons gevuld de zoon duikt naar de bodem van haar bekken dan puilt uit de schoot een bloederige krop een vliezige schedel die ruikt naar de anemoon de koorts tekent scharlaken vlekken op haar wangen Jozef strooit bloemsuiker over de reine moederkoek eet uit een bedelnap en heft triomfantelijk de toorts…

o Bralle broeiïng van het schroeiïg-hete haar dat ge als de kromme vlam van ene toortse torste'; uitdagend dreigement der driest-gedragen borsten; o buik die glooit en glanst gelijk een beukelaar: - zó kenden ze u.…

Wij kenden haat noch nijd noch spijt noch wrevelheid: 't Scheen in Saturnus' eeuw; doch met dit onderscheid: Dat in de gulden tijd de Min geen minnaars plaagde Met toorts en boog en schicht: en dat, naar mijn onthoud, D' oranje Auroor in 't oost voor ons veel vroeger daagde Dan ze oudtijds was gewend in d' eeuw van klinkklaar goud. ----…

Verheven drift van ’t hart dat voor de grootheid slaat, Aan tederheid verwant, der zwakken toeverlaat, Geblaakt door zuivre vlam aan Liefdes toorts ontsteken, Is de eer van ’t schoon geslacht zijn dierbaarst glorieteken. De zedigheid, met de ernst in eedle blos gehuld, Vertoont de gloed der eer die ’t moedig hart vervult.…

zijnde één voelen zij elkanders bloot ervaren zij zich als gemeen in voelbare spanning van zuigende emotie tasten zij elkaar de wangen het opstuivend zand bekoelt een prille passie een baken van twee mensen in geest en hart vereend veredelt het strand met wensen zo als dat wezenlijk schaars door de schepping wordt verleend een toorts…

Dat vrij de toorts der wetenschap In de ogen flikker', vlamm', en knapp'! Het is om 't waarheidspoor voor dat des waans te missen. En slimmer duizendwerf waar hij zijn dwaallicht spreidt, Dan 't donker van de onwetendheid, Te dom, om smaaklijk gift voor voedsel op te dissen!…

Dat vrij de toorts der wetenschap In de ogen flikker', vlamm', en knapp'! Het is om 't waarheidspoor voor dat des waans te missen. En slimmer duizendwerf waar hij zijn dwaallicht spreidt, Dan 't donker van de onwetendheid, Te dom, om smaaklijk gift voor voedsel op te dissen!…

"Een fatale voedster ben ik Kniel voor mij Word hitsig in het licht van mijn toorts Tot uw hart me belaagt zal ik u verleiden Tot uw wil me behaagt stijgt de koorts." "Zieker en ouder zal je ademen in het spoor van mijn bestaan In het slijk zal je me loven" De aders slaan op het ritme van de zee.…

de wind richting een iglo kilometers verder waar zijn broer bloedig gewond door de beet van een ijsbeer ligt te sterven van kleins af aan was hij anders dan de rest werd opgeleid als heelmeester maakt nu zieken genezend hun pijnen steeds weer opnemend kruipend in hun ziel bevechtend hun koorts ontneemt hij hun gloed hij brandt als een toorts…

. - En dit doorhunkerd hart waar smokend 's zomers toortse gaat vergloeien, wordt huiverend, en mart . . .…

door ‘t zachte zand gedragen lig ik, zacht rakend licht aan jouw innerlijk gezicht vol van honderdduizend vragen en ik spreek, door liefde blind, dwing de woorden uit mijn borst; laaf teug na teug mijn zieledorst met de onschuld van een kind jouw lavastroom vloeit zacht naar binnen gloeiend wit, fataal als koorts tot we branden, als één toorts…

't harsig barsten bindt der harde schorse; gelijk, alnaar 't getij ze geeslen zal of schorsen, u van zijn vloeden spoele' of keetnen komt de stroom; gelijk de wind u vat in 't wervlen van zijn norse geweld, of in de duw van 's zomers lauw geloom; gelijk de zon, die, wáar uw reize kere of koom', in 't midden van de kreits haar toortse…

Laat zich met uw mantel de snode bedekken, Die dood en verwoesting haar zusteren heet; Wij zien, trots de mom, haar afzichtige trekken, De dolk en de toorts in haar handen gereed. Zie, lieflijke Vrijheid! zie neder op aard, Oud-Holland heeft vlekloos uw outer bewaard.…

Gloort steeds heller uwe toortse, in het hoofd werpt gij de koortse, 't harte maakt gij koud en lijdend. Ach! waarom moet elke stap die het brein vooruitholt, op 't harte botsen als een schop, koude Wetenschap?…

Waar ook in andre streken De bandloosheid, op Vorstenrecht verwoed, De helse toorts van 't oproer tracht te ontsteken, De Vrijheidszon praalt hier in volle gloed. Als hier de Vorst in 't lotboek van zijn leven, Een jaar van deugd en plichtsvervulling gaart, Dan wordt alom de feestzang aangeheven: De Koning leef!…