3674 resultaten.
Meldpunt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 167 ze klitten in bedompte roversholen
en bezigen de liederlijkste taal
hun normbesef is nul of marginaal
ze dragen messen, erger zelfs … pistolen
ze slapen in de goten en riolen
ik noem hun trek naar hier catastrofaal
noem mij maar dom of rechts en radicaal
ik haat die lui als hondenpoep aan zolen
je ziet ze vaak in kroegen samenscholen…
[ Zij noemt straten straat ]
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 88 Zij noemt straten straat,
maar kent geen brug, en kent geen --
doodlopende weg.…
Kruipruimte in Wallonië
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 420 Zuchtend dragen zware balken het plankier
waaronder een halfduister oplicht
muizen ritselen hun dag bijeen, een mier
heeft het dagelijks wonder weer verricht
Verpoederd stuift het vale zand
een kier verwelkomt een laatste bries
innig wikkelt de spin een hand
in draden van voorgoed verlies
Vond het maar ruimte om te kruipen
bedompt en verstomd…
verhit
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 703 de waaier wuift aldoor naar mij
gericht op geringe verkoeling
in deze bedompte benauwdheid
weet ik niet hoe jou vergaat
maar met hitte heb ik weinig voeling
het maakt me suf of lamlendig
een soort ingedeukte zak
je blijft daar zo in hangen
opstaan kent slechts ongemak
ook het denken blijft gevangen
of gaat vertraagd van hak op de tak…
Fluitles voor de stad
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 96 De stad slaapt bedompt onder daken
op zware adem,
de huizen tot een blok verlamd,
overeind door de schelle lichtkrans
van een lantaarn.
Een ijle fluittoon
is de enige muziek
van de zwak gespannen glans
in het na te tellen etmaal,
weer ontstaan
om de opnieuw geschilde maan.…
stil op straat
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 537 Tralies bederven het zicht
Spullen zijn verdwenen
In de etalage brandt wat licht
Mijn reis maar weer vervolgd
Op weg naar het feest
De trap weer opgelopen
Ik ben in de stad geweest
Zonder mensen lijken gebouwen
Verlaten en koud
Niet meer dan een berg stenen
Op een hoop weg gestouwd
Het is stil op straat…
JONGEREN
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 2.415 Jongeren lopen soms zo doelloos
zo samen over straat
want ze willen niet naar huis toe
in hun ogen staat de haat.
Want thuis daar heersen regels
en die komen ze niet na
ze willen niet gedwongen
luisteren naar pa en ma.…
De zwerver
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 1.539 Lamgeslagen door verdriet
eenzaam door verloren jaren
loop je moederziel alleen
en er is niemand die je ziet.
De vuilnisbak is nu je restaurant
en een bosje jouw toilet
je handen was je in een vieze sloot
en er is niemand die op je let.
Slapen doe je onder een brug
of ergens in een portiek
een dokter heb je nooit gezien
want je bent nooit…
Duistere gedachten
gedicht
3.0 met 45 stemmen 9.505 Mysterieus
wanneer
voetstappen klinken
hol en leeg
sporen
die je achtervolgen
als je alleen
in het donker
slechts verlicht door
het flauwe schijnsel
van de maan
geschrokken
omkijkt
maar van tevoren
weet
dat er niets is
en toch
dat onbehaaglijke
gevoel
langs je rug kruipt
lopend
door donkere, verlaten
straten…
Nederlands op straat
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.969 Wat een genot
Enkel nog Nederlands op straat
Prachtig uitgesproken
Pure poëzie
Iedereen het ABN onder de knie
Niemand van de dichtkunst verstoken
Als iedereen straks Nederlands praat
Komt de volgende stap aan bod
Iedereen moet lachen
Enkel nog vriendelijke mensen op straat
Een prachtige glimlach, witte tanden
Puur geluk…
Berlijn
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 458 Berlijn
Je bent soms net ik
Berlijn
Half in de steigers
Lopend door mij
zie je wegen die snijden
en straten die omarmen
Kille gebouwen,
onbegrepen architectuur
en pleinen die verwarmen
De geschiedenis
Daar zal het niet meer aan ontkomen
Het hart blijft kloppen
De rivier zal altijd blijven stromen…
Amsteldorp
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 138 Daar in het dorp aan de Amstel
lopen we door de straten van mijn jeugd
snoepwinkel op de hoek,
schepen op de trekvaart,
kikkers in de sloot,
schaatsende kinderen op de vijver,
schaduwen van vroeger lopen met ons mee,
in de rustige straten,
nu - zonder winkels, touwtje springende kinderen,
zigeuners op het parkeerplein.…
straatnaam
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 984 lantaarnpaal
regen en mist
verkeerde straat
heb me vergist…
staat
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.023 Alleen de hakken van m`n laarzen
tikken op de stenen
van een in donker gehulde straat
het is net bij iedere stap
in een licht dat af en toe verdwaalt
uit een lantaarnpaal
die daar waarschijnlijk al een tijdje staat
het lijkt dan net
of er een kinderkopjeskoor
zingt en praat
over eeuwen oude praatjesmakers
over boeken van groot vermaak…
Dakloos
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 618 Ik liep de hele dag over straat
om warmte en eten te vinden.
Op dat moment werd mij bekend waar ik stond.
Ik werd door niemand erkend
en kon niet begrijpen waardoor het ontstond.
De dagen waren koud, donker en lang.
De oude goede tijd
dat is waar ik naar verlang.…
Straatgeluiden
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 241 Kinderen die rennen voor de deuren
en met vrolijk gelach de straat opbeuren,
treinen die komen en gaan op het spoor,
een merel die zingt voor een luisterend oor,
een fiets die met piepende banden remt,
een duwtje tegen een raam dat klemt,
een kerkklok die zeven uren slaat,
dat zijn de geluiden zondagavond op straat.…
Bah, een uitglijder!
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.196 Als ik loop door de Amsterdamse wijken
ben ik gewend goed uit mijn ogen te kijken
Toch was het onlangs al te laat
toen een verse berg hondenpoep in mijn straat
een voet van mij listig wist te strikken
terwijl ik met verre dromerige blikken
even heerlijk van alles was afgeleid
mijlenver van mijn gewoonlijke waakzaamheid
Het werd gelijk een…
de weg omlaag
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 125 eenzaam slentert ze door
donkere en verlaten straten
met hangende schouders en
een hart vol pijn.
afgesloten van de wereld
en immuun voor aanrakingen
aan morgen denkt ze niet
voor haar is vandaag lang genoeg
geen enkel doel voor ogen
en niet wetend wat ze wil
brengen haar emoties haar
daar waar ze nooit wilde komen…
Over de blauwvoetgent
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 210 Misschien dat u hem niet zo kent,
De blauwpoot- of blauwvoetgent
Het is een soort jan-van-gent,
U allen wel bekend
Maar met een changement.
Als u hem eens wil ontmoetten,
Zoek naar een “a-gent” met blauwe voeten.…
Straatzicht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 113 Waar nonchalante houdingen overheen
bewegen, voegen voegen
de straten samen als dames die scharen.
Mens denk eens na, aan de passie,
het inlevingsvermogen waarin patronen
van straten met gebalde vuisten heersen.
Het vertekent ’t beeld van het zien,
het is absurd abstract bijna alles
maar net niet in één gevat.…
De Geblindeerde Straat
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 90 De straat is blind, heeft blinde muren.
Een enkel raam, zo hier en daar, lijkt
zich bewust van het gevaar, dat er met
Alle blindheid nog iets valt te gluren voor
Het onbeminde kind dat er achter nog iets
Van zijn gading vindt.
De straat kent enkel passanten, blind
Voor elkaar en de wereld om hen heen.…
Zomaar een straat
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 107 Zomaar een straat.
Een dag uit het leven
van het om elkaar geven;
in een leven dat leven laat.
Zomaar een straat.
Mensen achter deuren.
Kinderen die treuren
om een ouder die weer
uit werken gaat.
Zomaar een straat.
Afscheid nemen voor
de korte termijn.
Het zoenen om het
met elkaar gelukkig zijn.…
Peter
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 109 De laatste prent die maakt hij strakjes boven
Een lange rij, een lommerrijke laan
Je ziet twee mannen naar zijn uitvaart gaan
Als laatsten zijn ze achter aangeschoven
En verder hoeft hij weinig uit te leggen
Een fluistert zacht: 'Ga jij ook nog wat zeggen?'…
Kwetsbaarheid
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 189 nieuwe kracht
Kwetsbaren wegkijken
is als de pijn in je eigen ziel
niet onder ogen
durven te zien
controle willen hebben
op onzekerheid
imperfectie
mankementen
als het geloof
in het goede
verdwenen is
kapotgeslagen
met een hamer
in gruzelementen
zoals in de beeldenstorm
er ontstaat vanuit zichzelf een nieuwe norm
de gek in de straat…
Ausweis bitte
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 97 in elke hand één
voor het straat toneel
waarmee hij
zijn geliefd
straat publiek wil vermaken
een oorverdovend geluid
de politie
schiet de jongleur dood
slechts zevenentwintig
jaar jong
met als enige misdaad
de mensen aan het lachen
maken
met zijn kunsten
wat vreugde geven
in
moeilijke tijden
een hart onder de riem…
Bemorst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 33 bemorst met het vuil van de adders
strompel ik door
de polariserende straten
van mijn vaderland
het ijzeren monster
scheert rakelings boven mijn hoofd
spant de aders strakker
en strakker het bloed stolt
de luciferdoos
ligt op het witte kleed tussen de twee
kandelaars
meeuwen bouwen hun nest
in mijn haar
de olie verslapt…
Vertrouwen en rouwen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 93 Kom gerust even uitrusten in de regels,
de lucht is bedompt, rust op het talud,
nu zelfs ook op de rietkragen bij dit water,
het licht is er de zon heeft even pauze.
Misschien kwam ik iets te dichtbij, sluit
tijd voorlopig dozen met oudere foto's
wist momenten, gesprekken vol heimwee.…
Een zonderling heb ik gekend
poëzie
4.0 met 2 stemmen 354 Hij hokt nog steeds in zijn bedompt vertrek,
Terwijl zijn glimmend oog in het ledig staart,
Zijn ziel gelijkt een oord, dat riekt naar drek,
Want afval is het al, wat hij vergaart.
En buiten, zie de zon, het geurend woud,
De weelde der natuur, gij met uw goud,
Wat baatte het uw ziel, uw lijf, uw huis?…
Watersnood
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 541 De regen borrelt in de afvoergoten
het houdt niet op het gaat maar door
het stroomt het boert het sist het gorgelt
lispelt en treiter-plaagt de oren
het sopt en zuigt tot op het bot
in gangen hangen klamme jassen
bedompte geuren te verspeiden
niet te vermijden spruitjeslucht
nat Nederland drijft op het grondsop
graspollengroen op vette…
Naar buiten
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.211 De muren kijken vaalgrauw om zich heen
uit fronsende stenen valt een argwanende blik
een bedompte lucht maakt dat ik bijna stik
ik schreeuw om hulp maar blijf meer dan alleen
een stoel kraakt onder mijn schokkende lijf
mijn pen geeft haar laatste leven aan papier
ik strooi er woorden als 'was jij maar hier'
al weet ik dat jij was en ik eenzaam…