Alle inzendingen over boeddha OR geest

Onder de boom van verlichting zat Siddhãrta, toen de schande ontsluierd was van ouderdom, van ziekte, en van dood. Ãtman zag hij, elk mens voorbij; het Licht ging schemeren in een ledig vergezicht, een glimlach lichaamloos achter het Rad. Maar daar zij licht, daar weze hemel, zee, licht dag, nacht duister, aarde, spruitend gras, bomen met…

De leer van Boeddha)…

Met de rode verf smeert hij het heelal tot één geheel Daarna spat hij er dikke klodders oranje tegenaan Vervolgens schildert hij gele vlakken met zijn mond En laat hij zich met groen helemaal gaan Met de zeemeerminstaarten tipt hij de sterren blauw Om uit te rusten in het indigo van amigo Boeddha die eeuwig verlicht fontein is in violet…

Ja, dan komen ze ons eensgezind vertellen, de grote liefdesprofeten en de verlichte Boeddha, dat de mensheid hen niet heeft begrepen. Ja dan, komt er een einde aan de misleiding. Dan komt er een einde aan het misbruik van hun naam.…

De boeddha zweeg bij vragen over het zelf Alles is vergankelijk zei hij Voor ieder is er een pad naar bevrijding…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Er is geen foto die laat zien hoe jij nu bent. Geen landkaart waarop ik jouw huidige verblijfplaats aan kan wijzen. Ik kan alleen in mijn herinneringen reizen, terwijl ik weet dat ik je daar niet vind. Zo sta ik in de tussenwereld van het heden, met achter mij jouw onvoltooid verleden en ver vooruit mijn toekomst die zich achter…

Niemandsland tussen twee werelden. Wonend in het wit tussen de woorden. Ongedachte, onvertaalde leegte, Ruimte biedend aan wat bijna is. Aan nog niet gevoeld gemis. Aan het nog onbestemde.…

De navelstreng, die mij met jou verbond, is losgemaakt. Niet abrupt, zoals bij mijn geboorte, maar één voor één zijn alle vezels losgeweekt. De laatste tijd van jouw bestaan is ons bestaan. Nooit was ik dichterbij Nooit was jij verder weg dan half begonnen aan jouw grote reis. Half hakend naar het aardse leven, half verlangend…

Zou er een pijn zijn van een hogere orde dan vindbaar zijn en niet gevonden worden?…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Nu dra je lichaam zal verzanden gezien het leven zich verplaatst tel ik de korrels op de stranden opdat mijn ziel in jou weerkaatst en mocht ik ooit naar je verlangen omdat het goed was tussen ons zal ik je foto 's nachts verhangen die bij het Boeddhabeeld van brons.…

Boeddha versus God Muziek als pleisterplaats, dat merk ik wanneer het treinstel me bedondert en dode vogels langs het spoor de klavers voeden met het bruin van massa en bederf nog juichen de reizigers ze proberen de bielzen te tellen van de evenwijdige spoor van wie ze denken dat die hen komt vergezellen zal het eind – het baken –…

het ontwaken met lege handen nog geen besef van tijd, beslagen ruiten met mijn adem van vannacht met op het kussen nog de bonzen van het hart ‘k zou mijn leegte willen vullen met zaken die ik niet wil maar die ‘k moet dragen zoals de oren van mijn bril ik zou willen zijn met hem die ik slechts ben – een mens zoals die ander maar dan…

Zoals wel vaker, wanneer het stil zich laat horen het licht hem strelend aansprak, treffend vermeden, trok zijn mond genoegzaam wat schuin, wie kent deze koesterende figuur? Zijn gelijkenis stempelhard in gebroken wit blijft ongeëvenaard, een schaamteloze glimlach onwerelds zacht gedragen tot op heden. Eeuwig geluk draagt zwaar, onvermoeibaar…

Het schijnt dat Boeddha Gautama Siddharta Op deze dag het licht des levens zag In 't Sanskriet noemde men hem de Verlichte Ten tijde van de Gouden Eeuw van Grieken Als Plato Socrates Euripides Die talloze theaterstukken dichtte Dharma was zijn leer, 't Pad van het Midden, Achtvoudig, dat een einde maakt aan 't lijden, Dat door…

met gesloten ogen heb ik een visioen: twee gouden cirkels een zwarte ondergrond in het midden ligt een half maantje met een gouden stip het zweeft en vervaagt oorsprong: toen ik mijn ogen open had, zag ik: een blauwe spiraal op gouden ondergrond een houdertje met brandend waxinelicht de zwarte pit Boeddha kijkt toe met…

plaatsverandering tussen de geluiden door zie ik jouw gezicht vogelreservaat geen enkele vrouwtjes eend bij vijf woerden de reizende boeddha en het dikke engeltje gaan nooit meer samen negeer lorelei schiet op de zaken roepen loop op de klippen twee eenden landen in de singel een hoge woerd volgt op afstand…

En als een vlinder licht en vrij, danst de geest, als ware zij, zich niet bewust van alle droefenis?…

De blauwe stralenkrans met witte stippen Op de vleugels droeg het licht Van hoop en wensen Hij was een vlinder in de geest Een eenling onder mensen Hij zag de ruimte en de zon Zag geen beperking Als hij weer eens aan iets nieuws Had lopen denken en er dadelijk aan begon Het had voor hem de diepte van de onrust En de korte lengte van…

De lach op mijn gelaat is weergekeerd Mijn ogen blinken, vertaald Mijn mond plooit zich tot een lach Verheven, gegeven, betaald Mijn lichaam spreekt, gedreven Door een leven van ontbering Gekastijd maar nog niet gesneuveld Weergekeerd naar zijn oorspronkelijke staat Mijn handen verlangen een gevoel Mijn ziel verlaat jullie wereld Mijn…

ver van hier ergens in dat niemandsland jou ontmoeten vlees en bloed en in geest reik jij je hand. Samen gaan op vreemde wegen aarzelend en op de tast veel vertrouwen veel herkenning koesterend hou ik je vast.…

Het was ooit een droom om alles te kunnen; op een dag iedereen willen zijn; elk moment heel veel begrijpen Het was ooit een droom om inzicht te krijgen; elke seconde een stukje tijd vergeten; op een eeuw helder van geest zijn ...... Maar ik blijf maar dromen…

geesten die in knopen waaien en uitbreken uit de gevangenis van huid en haar zichzelf tekort doen slingeren tussen de klippen van liefde en dood struinen knarsetandend straten af reizend in verloren tijd al tastend en roerend als dirigent in hun verleden troost vinden in de ogen van eeuwen…

Je hart pompt maar je geest is afgestompt die valt niet meer te repareren ik kan niet blijven corrigeren en ook al vertel je steeds hetzelfde verhaal en ook al zit je in een neerwaartse spiraal aandachtig blijven wij naar je luisteren al begin je steeds meer te fluisteren en ben je steeds vaker moe ik wou dat ik kon helpen maar ik zou…

uit mijn catacomben drommen driften zich een uitweg langs mijn offers die zwak de laatste adem kuchen…

Al nagelbijtend tot kloven toe zit zij daar, wordt gans niet moe frummelt wat hier, schikt wat daar en weet, straks is de donkere avond daar dan komen de schimmen, de stemmen en schaduwen tot de ochtend gloort, de donkerte verdwijnt bijt zij haar nagels.…

De goede god is beter dan een slechte, maar toch een raadsel. Al die ellende is moeilijk te rijmen met een goede god. Soms denk ik: dood zijn is beter dan te leven in die ellende. Er zijn momenten van zalige verrukking, dus het bestaat echt. Maar of dit nu echt god is, of een liefhebbende mens?…

In de geest, van mensen om mij heen kruipen giftige slangen en in het hart, proberen giftige spinnen te heersen maar in mijn hoofd kruipen al jaren meelwormen; het kronkelt... maar zij zijn: voedsel voor vogels, die daarvan gaan fluiten: als een nachtegaal alleen kan!…

Jij hebt een bijzonder mooie geest: de stilte erin bekoort me nog het meest, wanneer jij de liefde in mijn ogen leest.…