Alle inzendingen over licht en duisternis

Alles was Jazz Mensen grijpen mis Vaak en tijd Is geen obstakel O kon ik maar Was het Maar Nog steeds Eindigt alles op ine Geen coke geen Benzine Geen bezinning Geen zielen Wat zal men je missen Klasse en bezinning Zingen en de nacht Jules De nacht splijt open Je bent nu dat licht Waar duisternis waakt Vandaag Eren wij…

Van licht naar duisternis, van duisternis naar licht. Onze reis begint onschuldig in het heldere licht. Het leven begint puur zonder duisternis. Onschuldig geboren geen stress, geen zorgen. Hoe langer we leven hoe meer we beleven. Hoe ouder we worden hoe meer stress en zorgen. Hoe meer problemen hoe meer duisternis.…

ik leefde zonder einde in het middelpunt op de platte aarde elke dag een nieuwe zon waar was de vorige gebleven wachtte ze tot zij weer mocht misschien was ze opgegeten aan de koepel de vastgeplakte sterren ze gaven licht bij duisternis de hemel was dichtbij onbekommerde kreukels en onvolkomen barstjes maakten schoorvoetend…

en duisternis…

Of blijft alles zoals het is, autonoom en van alle tijden, bij licht en duisternis?…

Er is geen onderscheid meer tussen licht en duisternis. In de avond spreekt alleen nog een ontkleurde erfenis. Fatale druppels drijven op de waarheid, traag wordt je bewegen. Tot aan de rand van vandaag werd je verdriet zo lang verzwegen.…

In de kerker van verlangen Ergens tussen licht en duisternis Zit ik stilletjes gevangen Achter een grote hindernis… In de verte hoor ik zingen ’t lijkt een hemels kinderkoor die de stilte gaan omringen afgestemd op mijn gehoor… Ik geraak lichtjes bevangen Denk aan dingen die ik mis Eenzaam in de donkere gangen Wat is de betekenis?…

Licht overwint duisternis als een kans, ik haal opgelucht adem. Ontsprongen aan die dans, eeuwig leven glanst. Tijdloos ben je, eeuwig is je bestaan. Je hele gezicht die lacht, de tijd is in jou hand.…

te selecteren wordt het vertwijfeling of ambiëren om te overleven onder primaten en leven wordt onmiddellijk gespeeld zodra je licht en duisternis kunt zien door in een variërend stramien te vechten voor het sterkste eigenbeeld…

Dat land, dat weet niet dat het leeft, Die lucht voelt niet hoe zoel zij is, Die zon ziet nooit hoe 'n licht zij geeft: Zij leven 't licht in duisternis. Zij zijn een glorie, en zoo na Aan mij, die zeg dat 't glorie heet: Ik enkel, daar 'k in glorie ga, Spreek uit mijn glorie wat ik weet.…

Zij zullen uit het kruid, het denken eten, En de vervoering drinken, die gij geeft O ochtenden, aan holen en aan spleten, Wanneer uw licht de duisternisse zeeft.…

Verbonden in wat leeft en lijdt terugwinnen wat collectief was aan het ik en mij voorbij scheppen is scheiding maken in een wereld die hemel en aarde tegelijk is spel van licht en duisternis denken in regenboogkleuren in plaats van concepten geuren beleven voelbaar maken en weet hebben van het onnoembare mysterie nieuw land ontdekken…

De dagen te beitelen in contouren van de morgen vloeit samen tot een droom, tussen licht en duisternis verborgen, te kiezen en te wenen, het hoofd af te wenden naar alles wat ik heb lief gehad en mogelijk zelfs meer om me te bevrijden.…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

de dagen te beitelen op de slijpsteen van de morgen vloeien samen tot een droom, in licht en duisternis verborgen te kiezen en te wenen, de blik te scherpen naar alles wat ik heb lief had en mogelijk zelfs nog meer om me te bevrijden.…

ooit overspoelden golven mij namen me mee, nu leef ik op de bodem van de zee wring zuurstof uit het water licht uit duisternis soms voel ik een trilling boven mij druppels keren terug naar huis volmaakte cirkels trekkend lossen ze op en worden één dan ga ik naar boven schep zilver van het water plak het op mijn huid met vloed spoel…

Ook zwervend langs wat licht, wat duisternis klinkt kloppend bij de deur dat andere door: wat als nu blijkt dat Christus einddoel is ?…

Bewijzen kunnen we niet dat God bestaat Maar wel mogen we geloven dat Hij er is Dat Hij de schepper is van licht en duisternis Dat Hij boven al het wereldgebeuren staat. Wie heeft de hemel en aarde gemaakt? De luchten, de zon, de maan en de sterren? Wie houdt de wereld in stand en bewaakt? Is het mensenwerk, die schitterende sterren?…

Als liefde alles is en werkelijke prijs op het eind van de reis die onze liefde is Als liefde alles is van ons, van jou en mij dan is ze nooit voorbij een licht in duisternis Als liefde alles is en afscheid niet bestaat je blijft, ook als je gaat geen droefheid, geen gemis Als liefde alles is om and'ren te verstaan en dan…

Laat mij de verloren momenten opzoeken in de stilte van de nacht wanneer het licht de duisternis mijdt. Laat mij tintelende golven gaan beroeren wanneer de prikkeling der zinnen vederlicht de dans der minnespelen laat beginnen.…

Ik droomde – een droom vol tegenstrijdigheden, Half licht, half duisternis, half waar, half waan, Nu Profetie, dan Echo van ’t Verleden, Vaak beide in eens, en immer – half verstaan.…

donkere wolken turen naar het woeste water en als het dan dagen moet duren dat stortregens neerdalen en vogels tuimelen in de mond van dolle hond met schuimkoppen rond de mond dan verlangen we naar wachters op de muren om te schuilen tegen hun kloppend hart als buiten licht en duisternis elkaar bestrijden angst zweet dat uitbreekt…

naast mij bezijden de aangelijnde muis ligt wat scherp puntig hout inmiddels kort van stuk het draagt koolstof in zichzelf doorheen een ielige gang waaraan scheppen is toevertrouwd en verscheidenheid wacht op aandrang opdat ik allengs licht uit duisternis delf  zijnde een punt of iets van zielenheil (met enig geluk) en ik met duim en twee…

zich een uomo universale hij beeldhouwde, ontwierp gebouwen, wijdde zich aan poëzie schilderen leerde hij pas later hij bleef de beeldhouwer in hart en ziel als Dante Aleghieri en Da Vinci een grote geest, uomo universale Toch ruist zijn naam, meer dan in de Pietá en in Davíd voor eeuwig in de waterval aan zonbeschenen fresco's: licht…

Ik laat het licht de duisternis herhalen, Herrijzen uit de roemloze rust van de rots En terwijl het schrale water uit de wonden sijpelt Beluistert de nakende nacht mijn schroevend hart. Geen entstof heeft mij veranderd Geen vrijgevig verleden mij bedwelmd. Geen smeulen.…

Mensen zijn draden in mooie weefsels. Mensen zijn instrumenten van muziek. Instrumenten die energie opwekken. Gevoel, dat verstand te boven gaat. Mensen scheppen weefsels van gevoel. Zo kunnen we harmonie scheppen, die uit kakafonie ontstaat. Laten we naar symfonieën luisteren. Laten we gedichten fluisteren. Laat ons teksten schrijven.…

Als het leven zwaar is Als je niet weet hoe je verder moet Ga dan naar buiten Kijk naar de zon Zelfs als het licht zeer doet aan je ogen Kijk naar de bomen Die de storm hebben overleefd Kijk naar de vogels Die overal zijn geweest Kijk naar jezelf Het licht binnenin je De stormen die je hebt getrotseerd Je staat er nog Met alle takken gebroken…

En toen die omkeer, naar het licht vanuit de duisternis, geluk ken ik weer, en ik ben blij dat het leven er is. Raar kan het leven toch zijn, om naar zo verschillende idealen te streven, gaat de weg naar geluk alleen via pijn? is dat de boodschap van het leven?…

Aarzelend steekt, met de eerste wind, een grijzig, onvast licht op. Tastend begeeft het zich in de wereld van de duisternis. Het lijkt verrast door wat aan het licht komt en bergt zich in de nevel. Het riet fluistert tegen het water, een rietzanger antwoordt. Weer doet het licht een stap en wacht...…

want, in het centrum van licht had hij totaal geen uitzicht. in dit duister gesloten ansicht, zocht hij de pen en schreef een gedicht. over de grijze massa beton, én hoe hij met schrijven zijn licht herwon!…