Alle inzendingen over pijn moe nacht

Ze is moe, zo moe... Ze kan geen pap meer zeggen want ze is moe heel erg moe De kracht trekt uit haar lichaam haar energie is op 't is moeilijk voor haar uit te leggen want ze is moe zo vreselijk moe... Ze is te moe om zelfs te slapen, om te kijken, alles is teveel Ze is moe... Ik voel haar moeheid...…

Vervlogen herinneringen bewaarde graven achter elke lach bevuilde tranen Ik heb er vele met je gedeeld maskers heb ik gedragen Ik heb hardop geweend ben te moe de dagen braken glazen jaren Foto's zijn genomen ontwortelde beelden mijn ogen gesloten Machteloos verstild mijn tranen zijn gebeiteld mijn vleugels versteend Ik…

Ik zou willen roepen, schreeuwen, gillen Ik hou van je maar ik voel me leeg, zo leeg van binnen. Mijn handen beven, een krop in mijn keel Ik heb je nodig zin om me neer te leggen. ‘k Sluit mijn ogen, mijn gedachten rusten op tafel. Mijn hand wil niet meer, niet meer bewegen weigert, weigert te spreken. ‘k Ga er niet tegen in…

Keer ik hier niet meer Blabla teveel Hypocriet gekweel Het doet mij zeer Te moede Vermoeid ook moet ik gaan U heeft mij niet verstaan Zeg ik, ten overvloede…

Al die tegenslagen maken je zo moe zoveel momenten waarbij je niet meer weet hoe... geen tranen meer voor het verwerken van al dat verdriet wanneer ga ik me weer beter voelen? dat weet ik niet...…

niet dragen het was genoeg, je was het moe.…

gekluisterd aan haar zitplaats weet ze de wereld kleiner dan voorheen het park, net over de kade, onbereikbaar ze weet nog van vroeger aan de hand van haar vader de kinderboerderij, lammetjes en een kalfje, moe van het geboren zijn rest slechts een raam, voorbijrazend verkeer en de postbode de oude dame is moe…

Na de middag regen de dag is nevelmoe…

Van haiku nooit moe ook al weet ik wat het is niet mogen rijmen…

laat je hoofd maar even hangen je bent moe, dat zien we wel laat de boel de boel maar zijn voor je 't weet ben je snel weer de oude!…

wie wijst me waar ik rustig slapen kan nu mijn bed met ijs is toegedekt een berijmd gordijn stijf de buitenwereld weert morpheus wenkt met armen wijd open doch stoorzenders scheuren mijn nacht aan stukken een slaapwandelaar doolt door de donkere nacht zoekt de verdwaalde stilte wie heeft voor mij een plaatsje vrij waar leg ik het…

benen kunnen mijn moeheid niet meer dragen tegenwind een te groot gevecht dus parkeer ik mezelf in de tram…

Ouden die moe zijn Niets meer te zoeken hebben Ze zijn gaan slapen…

er is geen ruis of regen geen raam om tegen te leunen het zou ook vreemd zijn mezelf te horen liggen in het geblazen zand zonder te bewegen een beetje dood beoefenen ruiken aan het bederf, geen wierook of wat afgeschaafd dennenhout dat mij omgeeft in de dagelijkse kledij van gewapend beton schuifelend kent de dag mijn tijd leert me…

Van de geur nog moe van de zon bloedrood van de dauw zo zwaar rozen in de ochtend hun stengels buigen…

ik ben moe en weet wel waarom maar vraag het mij en ik weet het niet ik zie de vlucht van de vogels ver zullen ze gaan zo ver zulllen ze vliegen ik ben geen vogel en ik ben moe…

Moe moet ik zijn als ik ga slapen. En niet zoals elke dag bij het ontwaken.…

Jij zo ziek en zo moe wat heb ik nog te klagen wat doet het er toe De dagen duren lang wanneer je zo ziek bent en zo moe mijn dagen maak ik vol en ga nog ergens naar toe Alles moet je zelf verdragen ook al ben je zo ziek, zo moe dit is geen menswaardig bestaan geef dat nou maar eens toe Ik weet waar ik over praat ook ik ben vaak zo…

Te moe om te lezen Te moe om te denken Te moe om te doen Lieve mama ik ben moe Te moe om te kreunen Te moe om te steunen Te moe om te wachten op paradijs hier Te moe om mijn bloedneus te stelpen Te moe om in de regen een paraplu open te trekken Te moe om mijn sokken aan te trekken Lieve mama ik ben moe Te moe om mijn bed op te zoeken…

Zo moe zijn elke dag zo moe dan geen lach Zo moe zijn steeds weer, jarenlang zo moe zo wrang Zo moe zijn geen energie meer zo moe alles gaat tekeer Zo moe zijn ondanks pillen zo moe je zou anders willen Zo moe zijn maar sla je er doorheen zo moe maar positief is wat ik meen Zo moe zijn maar geniet van wat er is zo moe…

Ik kan het steeds wat beter steeds beter hoe het moet in meer uren van de dagen ben ik steeds vaker moe en kan ik mijn ogen sluiten en laat de slaap zo vredig toe alsof later naar het nu komt en alles is dan goed…

ik ben moe van het huilen ik ben moe van verdriet maar vergeten doe ik niet…

Mijn god wat is dit nou toch dat ik dit steeds mee moet maken Ben ik nou zo'n vreselijk joch dat pijn me steeds moet raken Wat is de les die ik hiervan leer één keer is tot daar aan toe Geloof me maar, dit doet zó zeer wordt hiervan zó vreselijk moe Laat me dan geen liefde kennen heb ik tenminste ook geen pijn Hoef ik niet aan pijn…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

De één vliegt voor een week naar Griekenland, De ander huurt een huis in de Ardennen, Een derde gaat Amerika verkennen, De vierde ligt het liefste op het strand. Voor sommigen is het een zware baan; Ze hebben vaak nog nooit zo veel gedaan.…

De dag dat jij vertrok Was zwarter dan de nacht De leegte zo enorm Jouw actie goed doordacht Je wou al eerder weg Maar wist toen nog niet hoe Het vechten was je zat De ruzies allang moe De dag die weer bewees Hoe eenzaam leven is Zonder jouw aanwezigheid Die ik zo node mis Ik hield zoveel van jou Je weet niet half hoeveel Het is verleden…

klein meisje met je stil verdriet, zovele tranen om het verleden, je ogen zijn zo moe, je stem heeft zoveel geleden trage dagen verdrinken in pijn, het heden lijkt alleen maar schijn, de duisternis omhelst je heel broos, rusteloze beelden schreien meedogenloos tenger wordt…

Ik voel me weer zo vreselijk moe Krijg mijn ogen nauwelijks open Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is meer kruipen dan lopen Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik ploeter en ik zwoeg Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is gewoon te vroeg Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik heb nog maar één wens Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Was ik maar…

‘k Ben moe en toch lig ik nog wakker. De dag passeert weer de revue. ‘k beleef opnieuw wat er gebeurde, vanaf vanmorgen vroeg tot nu. Gedachten dwarr’len door mijn hoofd heen als vlokken sneeuw, zo lokkend loom. En door die wazigwitte wereld Glijd ik van werk’lijkheid naar droom……

Ik word zo moe van jou Van jou en jou alleen Als ik je zo zie lopen Is het voor mij snel afgelopen Hoef ik al nergens heen Soms ben je aan het praten Dan kan ik het niet laten Als jij je mond maar open zet Dan wil ik maar 1 ding Liggen in mijn bed Ik word zo moe van jou Al bij het horen van je naam Laat ik spontaan een gaap Eist mijn…