Alle inzendingen over veroudering OR tijd

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Ik heb een huid van appel schrammen van het vallen schimmel van het verouderen. Ik ben appel af- gehandeld.…

voor niemand hoef ik me nog druk te maken aan niemand hoef ik nog verantwoording af te leggen of vergeving te vragen niemands uitzichtloze positie hoef ik nog ter discussie te stellen in niemands leven hoef ik mij nog te verplaatsen. de eerste voorboden van de dood maken hun opwachting en het lichaam glijdt als zand tussen de vingers door…

Misschien worden wij mensen almaar ouder uit ingebouwde hunkering om heel de soort te ontmoeten. Misschien is inmiddels gemiddeld 80 worden hier een vergeefse, absurde poging om eigenlijk de leeftijd van 260 te bereiken, nodig om als enkeling heel de mensheid te kunnen groeten, gerekend één seconde per handdruk – oogopslag. (Rekenfouten, excuus…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Misschien wilde ik dat het zo zou blijven, als een lichaam dat niet verouderen mag, rimpelloos van tijd en ruimte. Op een dozijnmatige ochtend, tussen handdoek en hemd, welde onverwacht uit koele diepte een stem op, een verloren gewaand stuk papier, een vergeeld krantenknipsel als perkament van herinnering.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Naar Ausonius. ’k Zei duizendmaal, Lycoor, de tijd gaat vliegend om: Besteed uw jeugd, ’t is tijd; haast naakt ons de ouderdom. Vergeefs! gij loecht mij uit. Nu sloop om wollen sokken De grijsheid ons op ’t lijf, en jeugd en bloei vertrokken.…

ik kijk met lede ogen toe hoe mijn ledematen verouderen, veranderen... mijn ledematen net als mijn mede maten - kameraden staan ze heel mijn leven aan mijn zijde alleen... je mede maten kan je zélf kiezen maar je ledematen dus niet...…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Kon ik nog je stem eens horen dichterbij dan als fluistering van voorbijgaande woorden tijdens nachtelijke dromen maar te ver ben je weg te lang geleden van hier dus moet ik troost vinden in alle droomwoorden die je me af en toe schenkt het niet verouderend beeld dat ik daarbij doorkrijg ach kon ik je maar aanraken zachtjes strelen door…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Je zit wat onderuitgezakt op een bankje in de duinen waar je uitkijkt over zee de vergane glorie straalt van het matte in je haren waar het goud van ooit nu grijze strengen strooit je hand streelt oud fluweel dat plooit rondom je dijen hun schoonheid lang passé je blikken staren wrang over het ebbende getij en in het doffe van je ogen…

ook bij mij verzakt onder de ogen het vel tot wallen alsof daar zichtbare jaarringen de ouderdom willen tonen als beelden van sterfelijke demonen er wordt lucht in bogen onder mijn bril gezogen waar de huid te vroeg door het leven is bedrogen…

zo af en toe wat vaker dan voorheen overschrijd ik mijn jaren welke gedachten of gevoelens heb ik nog gemeen als grijs nijgt naar zwart en het ademen mij slechts mee laat varen achter een masker, zo lijkt, verstilt de geest van schoonheid en toekomst het meest af en toe nog vaker dan voorheen verlaat ik mijn jaren heb…

Bergen met coyotes en ratelslangen, in het dal de stinkende auto's en in het bed met de twaalf kussens, jij op je rug. Ook jij wordt havelozer, tandelozer, maar vanmiddag niet. alhoewel je al kleurlozer murmelt, al bijziender stommelt uit je bed. Jij, ooit van marmer, ooit met groengespoten haar, je wordt meer en meer opgeslorpt in een verhaal…

Bergen zal ik niet meer beklimmen dichte oerwouden niet doordringen over oceanen vaar ik niet meer zeeën kan ik niet meer beteugelen. Over werelden kan ik niet vliegen landen bezoeken gaat niet meer stil kan ik nog zitten mijmeren genietend van landschap en winterweer.…

Vandaag ben ik nog een door die straat gelopen Die straat waar ik vroeger vaak door gelopen ben En nog steeds als gisteren ieder huisje ken Waar ik op ontmoeting met jou liep te hopen Ik zag het huis waar ik naar de overzijde keek Misschien zag je mij achter je raam wel gaan En vroeg je af waarom ik niet even bleef staan Maar als ik jou zag…

Steeds zoekend naar concentratie Mis ik de woorden die ik schrijven wil Ergens moeten ze zijn verborgen In een uithoek van mijn geheugen Of verduisterd in mijn slijtend brein Ik maak mij wel zorgen om ’t gemis En vermoei mij op mijn zoektocht Herinner mij nog mijn jonge jaren En gemak van leven en wenden Ach niet ’t tobben zal mij de toekomst…

Pas een nieuwe baan, en vandaag een grijze haar: er verandert veel!…

Voor ik verouder wil ik zonen winnen. Zaads overvloed geeft overvloedig vrucht. Doet zo de rijke niet die veld aan akker schakelt en 't grote goed met goed groot graan Bezaait, en rijst en goede bomen plant? Zaad is het kostelijk bezit des mans. Veel zaad bezitten is veel zonen hebben. Zaaien en oogsten is in Tao één.…

Wie wil er niet zo'n stofje als die muis Om daarmee jeugd en jaren terug te winnen Je zou zelfs overnieuw kunnen beginnen Of kom je van een koude kermis thuis? Op aarde kun je dan geen stap meer zetten En nog eens 50 jaar die snelsonnetten!…

Het is het oude liedje: 'Alles Wordt Nieuw, Alles Wordt Jong', zo wreed is de schoonheid van het leven die volwassenen opoffert aan hun schuld hun grote schuld van veroudering Ze mogen wel blijven, wijs en bekwaam of niet als ze hun plaats afstaan al vóór ze daar aan toe zijn Misschien gaan ze dan begrijpen dat zijzelf ook voordringers…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Waarom vruchteloos verouderen van pijn? dus, als een gevederde vriend, in de trein, op naar de Middellandse Zee die ik een kind- erachtige zee voor kinderachtige mensen vind. Wat doen de tranen bij deze zoute zee?…