600 resultaten.
meisje
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 562 Klein
Bang en
Onzeker
Een meisje
Ze lijkt zo sterk
Maar zwak vanbinnen
Voelend
Als verlaten
Alleen
En in de steek
Gelaten
Weet niet wat
Weet niet hoe
Maar doet het er ook toe
Ik zal verdwijnen
In het niets
Een zuchtje wind
Verdwijnend in het niets
Is alles wat ik ben…
M'n eerste gedicht
hartenkreet
3.0 met 42 stemmen 12.881 Je stapte binnen in m’n leven
Doorheen de grote poort van m’n bestaan
Je nestelde er je vriendschap
En bent er nooit weggegaan
Ik mocht mee op vele van je tochten
Langs paadjes bezaaid vol geluk
Je werd een vriendin voor het leven
Deze band kon nooit meer stuk
Maar jij was anders dan al die anderen
Jij deed -telkens opnieuw- m’n hartje…
voor het leven
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 4.773 Ze zijn met z’n drieën
Onafscheidelijk voor het leven
Al menig lach en traan gedeeld
Samen overleven
Ikzelf heb al mogen proeven
Van de vriendschap die er heerst
Hun deur stond open
Heb er al vele mooie momenten beleefd
Ik was verbaasd van de warmte van hun samenzijn
De liefde die er straalt
De gevoelens voor elkaar
Uit het diepst van…
Tranen..
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.005 Tranen
Drukken
Achter mijn ogen
Zoeken een uitweg
Op een doodlopende
Straat
De enigste manier
Om te druk
Te laten verdwijnen
Is mijn ogen te sluiten
En weg te gaan…
Hypothyrioidie
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.014 Een ziekte met een naam
maar zonder gezicht
Van buiten niet te zien, wat het bij mij
van binnen heeft aangericht
De vermoeidheid, de lusteloosheid, de pijn
worden niet begrepen in een wereld
waar alles te zien moet zijn
Ik lach, doe ´vrolijk´ maar
niet altijd even oprecht
Het sloopt me van binnen, het is
een lang en eenzaam gevecht…
Treurwilgen...
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 445 treurende wilgen
dragen een hoedje van sneeuw
bovenop hun knot…
in de waterspiegel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 192 geknotte wilgen
staan uitgekamd te wachten
op hun nieuwe pruik…
Hart
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 62 Vol hart
uitgezaagd uit stam
van geknotte wilg
door kunstenaar
de holle vorm verwerd als uil
door hart heen plas
waarin zwanenpaar zwemt en koost
straks met kroost
doorboorde geknotte wilg
hoe jij gewillig
leven blijft jaar na jaar…
Twee wilgen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 211 Op de noordoever zo-
wel als op de
zuidoever een prachtige
wilg.…
Herfstpalet
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 261 Grijsgroen
de wilgen
kikkerdril
op de plas
maïskolven
overal
bloemkolen
het witst
van al…
Necropolis
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 415 och, zie toch de treur
wilgen vegen namen van
vergeten stenen…
geen vrolijke boom
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 147 zwaarder treurt de wilg
terwijl het voorjaar voortschrijdt
lijkt niet te troosten…
Winter in Holland
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 97 [Haiku]
Besneeuwde wilgen
daarboven drijven ganzen
een wig in de lucht.…
treurig
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 157 oude wilg met vrij
zicht over sloot en velden
voelt zich toch beknot…
Rebellie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 158 trots langs het water
een rij geknotte wilgen
de vuisten gebald…
Dichtersgraf
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 784 Nimmer werd hij echt een dichter
want hij hing zijn schrijverij
na twee versjes aan de wilgen
en zichzelf er nog bij…
Voor even vrij (Haiku)
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 314 Dans met de wilgen
door wind bewogen; slaap in
een bed van rozen
(voor Hilly Nicolay)…
gebukt gaand
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 229 met schijnbaar goud haar
diep gebogen
onder
eigen gewicht
treurt
de wilg
moe van het dragen…
Bezet/Ontzet Een allegorie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 158 Wreed ingesnoerd in een korset
van latwerk dat de stam bezet
barstten de wilgen uit hun voegen
- zij die hun kluisters niet verdroegen.…
wilg en water
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 449 en weer
getuigt de nacht
de dagen voorbij
de gezichten in het licht
bedrieglijk in de jij – vorm
ik keek mee
en naar de wonden
boven wenkbrauwen
rook de geur, de worsteling
van uitgespuwde woorden
het geluid trok naar de wolken
met een kind, hand in hand
het regende wilgenbladeren,
in de diepte, dagenlang…
Knoestig staat de wilg aan de waterkant
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 143 Knoestig staat de wilg aan de waterkant
zijn voetenwortels stevig gegrond in de waterrand.
Kleine mossengroepjes in verschillende kleuren groen
hebben zich genesteld op zijn bomenbast.
Tussen zijn worteltenen wriemelt het watermoer
en verstopt in het riet een moedereend die haar kleintjes wast.…
Wilg, Noorderplantsoen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 117 Je gouden vingers strelen zachtjes met hun toppen
de heldere spiegel in het park,
en even...
doortrilt een huiverig voorjaarsbeven
de groene tule van je knoppen.…
Als toen.
poëzie
3.0 met 6 stemmen 416 de wilgen, de velden, het water,
de zon en de wind - zoals toen.…
Engelengeduld
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 730 Engelengeduld polijst mijn hart
Organische wormen, vormen,
Glasblazen a-symmetrische vazen
voor de wilgen die ik heb geplukt…
verwintering
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 289 kraaien vertakken zich in
doorschijnende wilgen
het land nu kaler en stiller
nog barensmoe
bij het krimpen der dagen
zo tijdloos onaangeroerd…
De maan herinnert me
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 De maan herinnert me
aan mijn dromen, het plezier
van het zingen, het spel
waarmee alles begon
Geen last op onze schouders
geen onderlinge wrevel
Het heilige moeten
is uit ons weggevloeid
de wereld in getrokken
dwingend en mateloos, kinderlijk
eisend dat het tijd is
om volwassen te worden
maar dat ben ik al
en de last van mijn leven…
Nog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 houdt het filigraan
de nevel tegen
glansrijk breekt
de ochtend aan
berken
in hun kaalheid beven
bloothoofds
wilgen koppig
staan…
wilgen in de mist (tanka)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 734 geknotte wilgen
staan als verweerde trollen
op het winters land
mist versluiert kruin en stam
geen vogel begroet het licht…
Ik laat je niet beknotten
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 243 machtig
je takken buigen gedwee
ik laat je niet
beknotten wilg
buig hoogstens
met elke storm een stukje mee…
Daar is
hartenkreet
1.0 met 12 stemmen 876 Daar is
kortstondig
plots
dit helblauw
wiegelen
in de wind
en
buitensporig
de vlier
zich nestelend
in de oksel
van de wilg
een geur
zo welig
zo bemind
geen mens
die het verzint…