Alle inzendingen over OR Pijn

ik wou dat het over was dat ik kon zeggen: "het is voorbij, alle liefde, alle pijn, tussen jou en mij" maar het is de pijn die mij nog steeds bindt die pijn waarin ik zoek en liefde vind morgen wellicht misschien wist de nacht al mijn verlangens maar is dat het wat ik wil ?…

Mijn tranen willen niet komen, blijven steken in mijn keel, Die brok doet me pijn, mijn lichaam in z’n geheel. Heb mezelf voor de gek gehouden, jij droeg je steentje bij, En nu is het echt over en ben ik alleen met mij.…

Pijn als meiregen die maakt dat je groter wordt dan het jongetje, onwelkom bij verjaardag klasgenoot = boerenzoon, wegrennend: niet janken, niet janken……

Je kind ongelukkig te zien dat doet enorm veel pijn. Te lijden onder geestelijke druk, dat voelt bepaald niet fijn. Je wilt haar zo graag helpen maar weet niet altijd hoe. Luisteren is een goed begin, dit leven maakt haar zo moe. Van kind zijn naar volwassenheid dat valt bepaald niet mee.…

Een pijnboom in mei Op de spaanse vlakte; Een pijnboom in mij.…

Donker en klein. Stil en met de ogen die ontwaken na slapeloze gebeden is ze weer een kind. In een eenzaam bed vol verloren dromen en speelgoed dat haar wakker maakt in de tijd die begon als een kinderdroom met momenten van slapeloos geluk. De stemmen fluisterden en vonden haar gemaakt…

Tegen elke lichamelijke pijn is er wel een medicijn. Ben je ziek, gewond of naar staat bezoek met bloemen klaar. Is er ook een medicijn tegen innerlijke pijn? Leeft men dan ook met je mee? met een bloemetje welnee! Raak je in je ziel gewond dan lijk je uiterlijk gezond.…

Pijn, pijn van binnen ja ook van buiten maar van binnen dat schrijnt het hardst Alle tinten rood dat is het gevolg van de glasscherven maar nog veel erger.. Pijn, pijn van binnen ja ook van buiten maar van binnen dat schrijnt het hardst Waarom doe je me dit aan? Wanneer is het genoeg? Waarom juist ik?…

Schrijnende pijnen in mijn hele lijf Toen jij me daarstraks zei Ik wil dit niet Het kan niet Sinds 2 weken intens contact Verbroken nu omgevormd, tot absolute stilte Met geen pen kon ik beschrijven Wat mijn gevoel was voor jou En nu kan ik niet vertellen Hoeveel pijn ik heb van jou Het voelde zo goed Ik was zo verliefd En jij toch…

zoals je kijkt, zoals je je voelt, zoals je zit, zoals je stil bent. Je voelt je bang, Je wilt weg van het leven. ''Je doet het niet!,, zei ik nog. je hebt het gedaan, je zou het niet meer doen, maar jij hield mij in leven, je gaf mij kracht, ik weet wat je heb geleden, Maar waarom heb je het nou gedaan?…

Die pijn... Waar komt ie vandaan? Ooit had ik het toch fijn? Nu is er niets dan leegte.…

omgaan en je kiest de makkelijkste weg Leren leven en accepteren dat het niet zo mocht zijn Maar waarom elke dag die pijn…..…

Pijn van binnen zal langzaam overgaan, maar littekens blijven altijd op je lichaam staan. Ze blijven een herinnering aan je verleden.…

Je niet meer voelen hoe je was De beschamende vernedering van Het niet meer ophouden van je plas De pijn die overal van binnen tiert De uitzichtloosheid die vertwijfeld in je geest rond giert Je ouderdom Je mankementen De hulpeloosheid van de dag Je wilde dat men dat niet geloofde en niet zag Geen dokter die je pijn begrijpt Je voelt…

Maar diep van binnen zit nog steeds die pijn. Dat kan ik niet veranderen, ook al wil ik vrolijk zijn!!…

hoe heftig is vaak pijn ook ondraaglijk zelfs soms als een slapende vulkaan in het onderbewustzijn die bij tijd en wijle zich gaat roeren en haar verstikkende inhoud afvuurt naar het hart als vurige pijlen geladen met vragen en waaroms die onbeantwoord blijven maar wel aan het verstand gaan knagen pijn gaat soms gepaard met beelden…

Waarom zoveel woorden en zoveel daden zonder doel De pijn is niet te plaatsen in het hart van mijn gevoel…

Maar de pijn doet mij al zoveel verdriet En jou pijn doen, dat wil ik zeker niet Ik hou van je, en daarom moet ik je dit vragen Hoelang kan jij mijn pijn nog verdragen?…

schaduwtakken op de muur vervagen langzaam in dalende zon vermoeidheid verdonkert tot een nacht die te pijnlijk is om slaap te vinden…

Dagen blijdschap, er na verdriet, reden van, die zie ik niet Weten wat komt, erger nog, wat gaat, niks kunnen doen, gewoon te laat Woorden tollen, vraag na vraag, wachten op, de nederlaag Onzichtbaar klein, grote pijn, onvermijdelijk, mag niet zo zijn...…

Onder de douche probeer ik pijn van mijn dag spoelen verkracht door woorden als dronken schrijver heet water wurgt meer dan gedachten lavendel douche gel verricht wonderen daar waar je niet denkt bitter-zoete illusie als verdoving…

ik deed mezelf zeer vandaag om te zien of ik nog steeds voel ik fixeer me op de pijn het enige dat echt is de naald prikt een gat de oude bekende steek probeer het weg te moorden maar ik herinner me alles wat is er van me geworden, mijn beste vriend iedereen die ik ken loopt weg, aan het eind en jij kon het allemaal krijgen mijn imperium…

Het doet me pijn als je me aanraakt als je me slaat Het doet me pijn als je schreeuwt dat je me haat Het doet me pijn als ik weg moet naar mijn kamer Het doet me pijn als ik mezelf dan weer sla.…

Ik voel de pijn zo goed, en niemand ziet dat ik zo bloed. Er is geen druppeltje te ontdekken, maar ook duizend blauwe plekken komen niet door mijn huid naar buiten; mijn lichaam probeert ze in te sluiten.…

kapot gemaakt vloeiende gedachten snerpende angst scheur in een wit blad verwrongen stroom van pijn druppels verdriet warm vocht uit een koud hard beschadigd leven vol eenzaamheid schreeuw zonder geluid rode tranen over je eigen huid leeggestroomd en langzaam gaat alles wet blijft er alleen nog stilte en een litteken…

Pijn snijdt door mijn hart geloof in liefde vervaagt "Fijn hoor, dank je wel" als iemand aan mij vraagt Pijn overheerst in alles totdat de pijn vervaagt "Fijn hoor, dank je wel lief dat je het vraagt" Pijn wat is dat eigenlijk ik heb dat ooit gehad Was dat niet dat ene iets toen ik nog gevoelens had?…

Het is niet dat ik ontken dat jij mijn metgezel bent het is alleen dat ik soms zo moe ben van je snerpende stem, dat ik wou dat je soms even zwijgen zou dat als ik zou lopen ik kon wandelen zonder jou hierop wil ik hopen…

je was mijn familie je was voor mij mijn eigen bloed en vlees daarom kan ik het niet begrijpen en moet ik weer huilen als ik dit weer lees ik was nog klein ik had geen besef en laten we maar zwijgen over mijn lef ik durfde niets te zeggen, liet toe wat je deed het moment waarop het telkens gebeurde, is iets wat ik nooit vergeet ik…

Tranen zijn gelopen Woorden zijn gezegd Pijn is gevoeld Steken in je hart Dat machteloos gevoel Dat iemand in je bracht…

mijn handen strelen jouw lichaam in zoektocht wat kan aanraken kan soms pijn doen daar weet ik alles van. ik kus je ogen open vragend kijk je mij aan er is te veel verdriet nog ik weet het schat ik moet nu gaan.…