Alle inzendingen over Bewust(e)loosheid

Zij heeft gebeden met stuwende kracht boven haar werd ijzig gezwegen een rauwe kreet verdrinkt in de nacht. Haar tranen als passiebloemen purper en zwart die alle licht op aarde verdoemen als elke hoop op leven ontkracht. Onkruid dat te snel gaat kiemen hoe vaak en hoe vlug men ’t ook wiedt. steeds gaat het zich veelvuldig vernieuwen…

Zij heeft gebeden met stuwende kracht boven haar werd ijzig gezwegen een rauwe kreet verdrinkt in de nacht. Haar tranen als passiebloemen purper en zwart die alle licht op aarde verdoemen als elke hoop op leven ontkracht. Onkruid dat te snel gaat kiemen hoe vaak en hoe vlug men ’t ook wiedt. steeds gaat het zich veelvuldig vernieuwen…

Zeg maar gerust, Ik werd mij bewust bewust, En kon mij daarin gaan verliezen. Maar van het onbewuste bewust , Word je enkel in diepe rust.…

Getint- e spelers waren witte raven. ’t Smaakt- e wel naar meer: met Erwin volgden vier gekleurde schapen over d’ Sparendam talenten helemaal uit Surinam- e samen klaver vijf hier pionier- en in ons groen groen groene knollenlandje en Erwin speelde als een rode kat wel honderdvijftig keren uit en thuis en daarvoor kreeg hij toen een geel…

Bewust te krijgen, In het Hof van hun gevoel. Vruchtbaar uit te laten komen, Gevoed door wat ik aanreik, De sleutel tot hun deur. Passievol gedreven, Met liefde geopend. Toegankelijk tot een ieder, Die zijn pad volgt en vaag z'n doel verbergt.…

Toen het dal Ik verloor mijn weg en hervond hem tussen de wateren en bossen tussen de velen paden strek ik me uit en kijk omlaag over het dal Het uitzicht ligt smetteloos voor me onwetend wat er verder voor me ligt ben ik nu zoals ik geloof dat ik nou eenmaal ben Toen het dal De muren waarin ik vastgeketend zat liggen ergens…

Geestelijke gedichten schrijven is iets waartoe ik me gedreven voel al pennend en tikkend heb ik de gedachte dat vele mensen mijn werk kwezelachtig zullen vinden schijnheilig vroom daarbij geef ik me er rekenschap van dat ik ondanks mijn braaf schrijven in wezen een Satansknecht ben dat de lezers hiervan het tot zich door laten dringen…

nooit gekomen, want in plaats van ik, zitten zij tussen de muren van angst opgesloten Ooit had ik mijn Dag der Wrake voorzien Alleen daar zij hun leugen lieten zegevieren want zij, hoe naïef, klommen in mijn sterk verminderd geheugen Overigens sterker dan dat van hen Zij weten dat 'k voor hun dood mijn gelijk kom halen Zich zonder twijfel bewust…

Bewust of onbewust.…

Onschuldig zijn je berichten, maar onthullend in al hun onschuld. Tussen de regels, lees ik alleen wat geen ander vermoeden kan. Soms speel ik met "jouw" gedachten, want inspirerend zijn je "verborgen" woorden op z'n minst. Ik waag het te vluchten in jouw ontcijferde taal, maak zo mijn eigen "verboden" verhaal. Ook al zit ik er…

De stervende pakt haar hand, sterven is simpel zucht hij met z’n laatste ademtocht in de palm van haar hand, laatste zucht is de geest die het lichaam verlaat op zoek naar een verblijfplaats. Ze schreeuwt van ontzetting haar ziel in stukken, zien sterven is niet simpel. De immoralist gaat pijnloos heen, zij deed ‘t stervenswerk voor hem…

Het mensdom ongeboren maar voor die nog in ons slaapt waaruit de kinderen zijn ontwaakt die de aarde gaan bevolken, is de natuurlijk schoonheid volmaakt. Het nieuwe leven is als een feest al zijn de weeën in eb en vloed pijnlijk in de golfslag van de tijd, maar wordt de komst van elk kind bemint. Het ontzwemt de diepte, stijgt naar…

Halé-é---halé-e... Komt U maar! Iedere morgen een beetje feest bij de bejaarden.…

weg naar meer o ver pieken en dalen en oevers b lijven omarmen en steunen en s amen alle voorkomende stormen e indig maken in grote harmonie r eizend naar de uitvoering van v eel nog niet uitgevoerde dromen e tnodating overal over de wereld r espectbandjes uitdelen in vrede e igenlijk als wereldburger reizen n aar warme zonnige continenten…

Zó, door 't G e m i s, suisden stemmen aan.…

vanuit het niets komt het zwaard neer zweeft ontknoping tussen mensen en witte muren ontwijken ogen de waarheid en spelden wij vandaag voor het eerst een rood lintje op onze jas…

ik volg met jou de blauwe lijn omdat die ons is aangewezen jij loopt er kaarsrecht bovenop alsof je hem niet missen mag hij brengt ons waar we moeten zijn met iedere stap groeit het vrezen het voelt als naderen van de strop op deze eens zo doodgewone dag…

In het binnenste van mijn hart, Zitten mijn vrienden opgeslagen. In een gaatje heel apart, zie ik ze langzaam vervagen. Maar als ik me eenzaam of verdrietig voel, staan ze meteen paraat. ben ik weer vrolijk bereiken ze hun doel, en dat is waar vriendschap om gaat.…

De sloot wou ik omzeilen maar de afstand was te groot de diepte kon ik niet peilen ik at van het laatste brood Ik stierf, de laatste blauwe luchten omringden mijn doelen die nu verloren leken te zijn in een afgrond waar donder heerste en de goden aten van mijn erfenis al streelde het verlangen om dán toch op deze aarde te blijven maar…

Ik kijk de seconden na Één voor één verdwijnen ze zo snel als ze gekomen zijn De klokt die blijft maar tikken Toch doet me dat geen pijn Ik kijk de uren na Ze komen en ze gaan maar ik zal ze niet stoppen Ondanks mijn goed verstand Blijft de tijd me foppen Ik kijk de dagen na En de dagen worden weken Maar ik zie geen verschil Ik…

Een wereld vol oorlog en haat, Weten we nog wel waar het om gaat? Oorlogen om geloof, macht en geld, Om nog maar te zwijgen van al het zinloos geweld. Waar is de tolerantie en de verdraagzaamheid, Vanwaar al deze agressie en boosheid? Kindsoldaten, moord en doodslag zijn heel gewoon, Wanneer staan verdraagzaamheid en vrede weer eens centraal?…

Wie erin graaft, stoot op s h r e c e v n en stopt wegens snijwonden: het verleden laat zich niet vangen.…

Een e-mail kreeg Sammie uit Heeten: 'Van jou ben ik stapelbezeten! Een pakkerd van Saar.' Hij verlangde naar haar: hij was dertig en kaal als de neten.…

Ik ben een hypochonder Nooit is het leven licht Ik vrees dat ik dood neerval Voor het eind van dit G e d i + + +…

Onvergeeflijk, die ene 'e', de 'e' van, en daar is eerst een graad spellingskunde voor behaald, de 'e' van 'ezel'. Ga maar in de hoek staan met een punthoed en rode kaken. Droom maar van de borsten van Artemis, terwijl de waanzin met zijn vlammende drietand door jouw ziel steekt.…

De M o e d e r: Als de rijke mensen schreien Doen hun tranen net zo'n pijn. Laat ze smullen, lachen, erven, Iedereen heeft zijn verdriet, Alle mensen moeten sterven. 't K i n d: Moeder, dat begrijp ik niet.…

Wel honderd handen heffen hoog de schaal gevuld met wierookdampen, minnevuur, bewegen heen en weer met harten, puur gewassen in het bloed van 't oud verhaal of 't nieuw zo je verkiest, zo menigmaal herhaalt en weer herhaalt tot op de duur de woorden niet meer aarden in het zuur van 's werelds honger naar een heilloos maal. Toch blijft…

Ik ben haast je gelijke je naamgever: een treinstation in Londen De reden dat je altijd blijft bEwEgEn Ik voed op je verlangen je droom meer ZUS dan ZO te zijn Ik maak je ontevreden (met het heden) Ik ben je haast een d r o o m b e e l d op een poster bijna je gelijke maar net buiten … bereik…

Ik schrijf geen mooie brieven meer, alleen een e-mail af en toe met "hoe gaat het?" en "ook zo moe?". Zelfs dat trapt op het oude zeer.…

Ollekebolleke Dubbele Dactylus Hier gaat het rijmen we kiezen de E   Denkt u vooral aan de zeslettergrepigheid En aan de de afmaker In couplet twee…