Alle inzendingen over Broer OR Liefde

Lieflijk en bevalligheid, deze vertederende woorden die mij blijven bekoren raken wat in vergetelheid. Zie het ontwapenend kind dat bloemen zorgvuldig plukt een waar stukje geluk als ze de allermooiste vindt. Bekoorlijk is zij in 't licht van haar schoonheid niet bewust straalt ze vol levenslust een glimlach op haar gezicht.…

Ween maar niet laat geen traan nu ook beeldschone rozen verwelken gaan. Tuinen tonen kleurrijk blad in tinten goudgeel, groen en koperrood. Ik ben dankbaar voor wat het bloemenaanzicht bood, enkele rozen zie ik nog staan. Natuurschoon waarvan ik altijd geniet er ligt zoveel moois nog in 't verschiet. Ween maar niet.…

ragfijn kant schittert parelende dauwdruppels ingenieus schouwspel…

Een prachtige dag alweer zon is reeds ondergegaan laat achter haar rossige banen. Maan weerkaatst feëriek schijnsel in een fascinerend licht ons bootje kabbelt over het meer. Heel passioneel lieven wij elkaar jouw huid zo warm glanzend gelijkend fluweel, een nachtjuweel. In volle betovering blijf je uitbundig stralen. ~*~ Schilderij…

Langs bosranden brandt traag het najaarsvuur bladeren nog kleurrijk op weg naar verdorring geven de wind een spectaculair slotfestijn. Dan moe gevlinderd vallen zij neer dag na dag, uur na uur.…

Aan de oppervlakte van mijn gedachten bevindt zich een verheimelijking die jij uiteindelijk prijsgaf. Gevleugelde mooie woorden als stemmingsbeeld een herinnering die ik onbewust levend wil houden. Misschien nog als pijn om jou te voelen.…

Zie de zachte glinstering van de waterdruppel op het frisgroene lotusblad ze is als een parelende traan van vreugde en verdriet en verbeeldt hoe lief ik jou had.…

Novembermaand al stervend in bijzonder avondlicht ontlokt een herfstig diepe toon nu 't winterse zich neervlijt in duister en in kou. Onstuimige geesten jagen mijn gedachten vluchtig door 't heelal als rijkelijk gekleurde bladeren. Nieuw leven ontstaat weerspiegeling in evenwicht.…

grijsblauw wolkenveld dreigend of mysterieus lichtversluiering opklarende stralenkrans atmosfeer in beweging…

Weemoed beheerst mij in mijn hoofd is het ijzig stil jou bemerk ik daar ook niet het niet bewegen het verstilde zijn in het diepst van mijn gedachten noem ik jou... Liefste.…

Wuif ze niet weg de verhalen van vroeger vertel ze ons toch zodat ze zweven op de wind. Graag wil ik ze horen weten hoe het allemaal was jouw leven als kind wat je deed en hoe je dacht. Ons mogen herinneren en op je adem dragen langs toegestane tijd. Wij zullen luisteren aandachtig horen naar hoe jij fluisterde met de wind.…

Zacht en zwoel jouw lippen, een sensueel mooie mond kussen die je aan geliefden zond daaraan kan geen ander tippen. In volle rijpheid mag je bloeien, fris mint geurig jouw adem vermengd met tedere woorden die je mij influistert... bij jou mogen ze groeien. Kom dichter bij de dichter geef je gevoelens prijs zo intens en puur je…

downers up down at the end of lonely street maar, om heel eerlijk te zijn moet ik onhoudbaar janken wanneer Elvis gospels zingt deze man geloofde echt geloofde oprecht in de liefde van zijn god en ik, ik nu ook ================…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Jij blijft wie je bent Mens Engel Ster Zomaar weg maar zo dichtbij Liefde kent geen ver Jij blijft wat je bent Vriend Broer Vader van Zomaar weg maar zo dichtbij Liefde kent geen plan Jij blijft waar je bent In ons hart En hoofd Zomaar weg maar zo dichtbij Liefde is beloofd Jij blijft hoe je bent Zonder pijn Of spijt Zomaar…

Waarom heb je ons verlaten? Waarom kan ik niet meer met je praten? Waarom bleef je hart plots stilstaan? Waarom is het met jouw leven plots gedaan? Waarom was je maar 27? Zo jong! Waarom was het geen bonma of bonpa? Waarom moet ik nu zeggen slaap zacht, tot ziens? Waarom rust in vrede... Waarom heb je niet aan ons gedacht? Waarom, is er…

verpleging werd nog bedankt Had makkelijk een zoon kunnen zijn of een broer voor z’n broers, of voor z’n zussen een mededeling was het eigenlijk, meer niet Vlissingen, 25 december 1931 Middelburg, 21 oktober 2014…

Broers beschermen elkaar met messen en stenen. Ze zijn jong en groot, op zoek naar een vijand en vinden hem, dagen hem uit. Ze maken hun jongere broers vroeg wijs, met hun kleine gezichten waarop veel geschreven staat. Hun moeder heeft de mooiste stem van alle moeders.…

Ze kwamen niet meer uit bij elkaar Begrip was weggesleten Ze delen slechts nog het brood en t warme eten Hun liefde uitgeblust geen troost bij verdriet geen traan weggekust geen blik die nog *ziet* Zo leven ze al jaren als broer en zus geen warmte meer of liefde of een innige kus Voordat die kon beginnen is hun toekomst al versleten…

zat te filosoferen wat ware liefde is betekent het soms ook jezelf wegcijferen voor geliefden je naasten?…

hij is als een broer voor mij maar ik heb hem lief voel me een dief van vriendschap... liefde... allebei de jongen klopte op de deur en riep toen zacht haar naam de deur bleef dicht maar haar gezicht zag hij door het raam het meisje vocht haar tranen weg en zocht zijn ogen op en toen hij voelde wat zij bedoelde zag zij zijn rode kop…

Nee niet bedolven of begraven in het zand voor de oogst geplant…

vandaag is het gebeurd het is eindelijk gebeurd het zoet geluid van nieuw leven dat ons mensen het zijn verrijkt kondigde zich met de kreetjes van als tweede zoon geboren james william als broer van george met geen pen te beschrijven is de trots van jouw pa en ma net als ook jouw grote broer toen zij voor het eerst jou zagen met nog stevig…

van broer tot zus. Drie jaartjes later begreep zij "WIE" die Jezus was... Een WARE BROER voor... ZIJN ZUS...…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

de druppels de druppels die jij ons liet – van druilige buien mistig grauw en grijs – van klaterend gelach gul en welgemeend – van zeeën die jij bevoer heinde en ver – van overwonnen stormen zwart en dreigend – van gehuilde tranen om verdriet of geluk – van het kabbelend genieten stil en intens de druppels de druppels die jij ons liet…

De vrouw ligt op de bank en zegt: ik ken dit niet weet niet wat me overkomt kon toch altijd alles zelf ging toch iedere dag naar buiten Kijkt hulpeloos om zich heen ogen leeg dan weer helder Ik ben blij je te zien mijn broer - mijn zoon - broer hoe zit het ook alweer Ja, mijn zoon, mijn zoon Ik houd zoveel van je…

Ik voel jouw piepklein handje je streelt dan zacht mijn wang zachter als een briesje wind als ik weer naar jou verlang je bent voorgoed verdwenen een grafje heb ik niet geen plek om zacht te wenen nog steeds doet dat verdriet Jouw liefde blijft aanwezig jouw broer gaf ik je naam zo ben je nooit afwezig en blijft je naam bestaan…