Alle inzendingen over Egmond

Een kapster, knap knippend, uit Meppen stond huilend haar ogen te deppen: ‘Geknipt voor het vak en nu dus een wrak door dit in mijn vingers te hebben…’…

Een netwerkbeheerder uit Witten zat flink in de data te spitten en zei toen: 'Allright, hier heb ik een byte waar heel vreemde enen in zitten!'…

Gravend en spittend, Het verleden in zijn hand, De archaeoloog…

Immense groeven trekken over haar gezicht Uitgesleten door tranen Als water dat zich door rotsen Een weg kan banen Zo zacht zo mooi Maar toch zo hard…

Hautaine cultuur Oude bergen van aarde Afgegraven terp…

Een gebroken scherf Gebruiksvoorwerp van vroeger Kapot verleden…

Duistere nachten Beklemmen mijn oude ziel Angst voor het moment Wanneer er niemand weer zal wachten Mijn vleugels spreid ik nog één maal Zwevend naar die mythische plaats Zonder angst of ademnood Waar ik kan wachten op de dood Wakker worden voor de laatste keer Mijn dromen herinner ik me niet meer…

Druppend als zilver Trieste reis zonder einde Met zoute nasmaak…

Zachtjes fluistert zij Woordjes in haar slaap Over mannen maar niet mij Is waar het over gaat Teder streel ik haar Gelukzalig als ik ben Want toch ligt zij daar In mijn bed en niet in die van hen…

Verjaarde dromen Komen soms toch weer terug Nog indringender…

Verjaarde dromen Komen dan toch weer terug Nog indringender…

Kille dagranden Zoeken snel hun einde op Intrede van zwart…

Drinkende orgels Voorzien van valse tonen Weigeren soms dienst…

Zingend klein beestje Zijn achterban volgt al rap Geen oog meer dicht doen…

Een taart van ijsjes Smeltend in de Duitse zon Was het maar kouder…

Half oog open Toch weer dicht Laat me slapen De wereld gaat niet weg Zachtjes port ze in mijn zij Slapen doe ik toch niet meer Waarom huil je Is mijn kille vraag Een waterval van tranen Daalt op mijn lichaam neer Woorden spreekt ze niet waarom help ik haar niet meer Zonder antwoord Sluit ik mijn ogen weer Laat me slapen De waarheid…

Nanking in ons hart Waarom stierven er zo veel Japans ongeloof…

Wervelende film Met melancholie als kern Schoonheid raakt je ziel…

Wortels verdwijnen In een berg van hooi en stro Klinkt een zacht gepiep…

Eindeloze stiltes Opgevangen door melancholische beelden In kleuren van liefde omgeven door pijn Zij gekleed in een qipao Daalt tree voor tree Kiest haar stappen zorgvuldig Ultieme elegantie Haar schoonheid overdondert Beelden in slow motion Werken hypnotiserend Voor de verbeelding van de geest Hij rookt klassieke pluimen Kringelend…

Duisternis betreden Op eigen initiatief De werkelijkheid verlaten Zonder de terugweg te markeren Voortgedreven door angst Dalen we dieper af Tot we daar aankomen Bij de poel van zwart Een glimp van reflectie Laat daar onze zonden zien Verdriet en ontroostbaarheid Dringen door tot onze geest De pijn die we voelen Ondraagbaar en kil…

Verwonderd keek het vliegje toe Een lichtje schoot vlak voor hem uit Met drievoudige Salchow tot besluit Genoot hij van de performance, en hoe! Altijd dromend van een soortgelijk bestaan Oefende hij op Lutz en pirouette En had zijn beste pootje voor gezet Toch zou hij snel ten onder gaan Volkomen in gedachten bij zijn sprong Was hij zich…

Verwonderd keek het vliegje toe Een lichtje schoot vlak voor hem uit Met drievoudige Salchow tot besluit Genoot hij van de performance, en hoe! Altijd dromend van een soortgelijk bestaan Oefende hij op Lutz en pirouette En had zijn beste pootje voor gezet Toch zou hij snel ten onder gaan Volkomen in gedachten bij zijn sprong Was hij zich…

Wuivende palmen dansen in een open zee van felle kleuren…

Verdwaalde bloemen Bestaande uit ijs en zand Vormen een mozaïek Het laatste geruis Van eenzame bladeren Wordt minimalistische muziek Imaginaire penselen Verven momenten in Wanneer ze komen bovendrijven Verloren woorden Vinden hun spreekwoordelijke weg Zodat hij ze kan neerschrijven Zijn vergeten glimlach Keert weer terug Terug…

Verdwenen stranden Maken plaats voor grazend vee De inpoldering…

Een royaltywatcher uit Veere die Wilders zo hoorde oreren gaf Beatrix raad: ‘Ach, word maar niet kwaad, vooruitzien is soms ook negeren.’…

Verzonden woorden Verplaatsen zich door tijd en ruimte Op zoek naar hun bestemming Lieve, boze, harde woorden Zonder enige emotie Gedoemd om te verdwijnen in vergetelheid Of Laten zij hun sporen na Tijdens hun enkele reis Miljoenen woorden Dwalend door dit universum zoekend naar hun eigen verhaal Vergeten woorden rijgen zich aaneen…

Gerichte kogels Treffen doel Maar hebben niet Het gewenste effect Nauwelijks later een ontploffing Om toch resultaat Te behalen Volgens de lijkschouwer Was dit nog niet genoeg En stierf ze Door een botsing tussen hoofd en zonnedak Spannend waar ze morgen weer mee komen Misschien blijkt dat ze een zonnesteek had opgelopen…

Geproost op het afscheid Afscheid van een oud jaar De laatste noten verdwijnen langzaam in stilte Stilte die opnieuw gevuld moet worden Nu lijkt 2008 nog kil en leeg Leeg maar nieuwe mogelijkheden staan alweer in een rij Een rij van gebeurtenissen Die ons snel leiden naar het einde Een einde maar het begin van het nieuwe jaar…