320 resultaten.
redevenir petit...
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 230 het is de herinnering
aan de duinen
het warme zand
en ' t vleugje
geluk van weleer
Klein Zwitserland
achter het grote gebouw
van de KLM...
daar vonden wij
stadskinderen van
de jaren vijftig
ontspanning
schaduw
van dennen
en luwte van
de duindoorn…
VOORBEELDIG
snelsonnet
3.0 met 12 stemmen 861 Normaal voert ons geliefde parlement
ten aanzien van wat in ons land steeds mis is,
beleid dat in de regel vlees noch vis is,
maar nu vist het toch naar een compliment.
Ik hoop maar dat met deze kloeke daad
het aalglad babbelwerk óók over gaat.…
Parijs
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 592 In Parijs
Vond ik wat ik zocht
Gebouwen, Lichtjes en
De Liefde
Toen was het geluk
Bijzonder groot
Tegenwoordig is geluk
Heel gewoon en
Afhankelijk van de geestestoestand
Ik zal Parijs nooit weer zien
Maar de herinnering blijft
Geluk is overal
Als je vindt wat je zoekt…
Voor Draculette
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 110 Zonder baard nog, leesbril op
zong een liedje over de eeuwigheid
in de bibliotheek, de Witte Engel
om indruk te maken op een vrouw
De tijd haalde zijn schouders op
het gebouw trilde even als riet
bij windstil weer en op glad water
waar een schrijverke wat schreef…
Harts tocht
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.510 hoe je vluchtig aandacht blaast
in wolkjes kou en de
verwarming onzichtbaar
in het nauw
leg je mijn adem stil
ik ril
tussen deze vier muren
weeg de stilte
en tel nog maar eens
je lach echoot door ’t gebouw
en ik
warm twee handen
aan mijn hart…
Aan de hand van een woord (IV)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 417 Boom ben ik,
bloem tussen gebouwen
besta hier
buiten het toerisme,
buitengewoon aan de rand
bescherm,
beschaduw,
beziel de bovenstad.
Benedictus, toevallige,
betrap mij,
bezie mijn begenadigde bladerbos!
Beter éenmaal doorgrond dan
biljoen keer een doorsnee-plant.…
Museum
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 55 Een museum
is een gebouw
met een inrichting
als herinnering
aan wat ooit was
en nooit meer mag
een museum zou
zo de herhaling
van die grote fout
moeten voorkomen
nu gebeurt het toch
wie weet ze nog
de namen van
de slachtoffers
en van de daders
van beiden zijn
de namen anders
hoeveel musea
zijn nog nodig
wereldwijd…
Berlijn
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 458 Berlijn
Je bent soms net ik
Berlijn
Half in de steigers
Lopend door mij
zie je wegen die snijden
en straten die omarmen
Kille gebouwen,
onbegrepen architectuur
en pleinen die verwarmen
De geschiedenis
Daar zal het niet meer aan ontkomen
Het hart blijft kloppen
De rivier zal altijd blijven stromen…
Vernieuwing
gedicht
2.0 met 36 stemmen 14.293 ik weet wel dat ons denken een computer is
maar ook dat er een terras bij is
en aan de overkant een gebouw
waarop met rode verf een woord staat
dat nog niet geprogrammeerd is
en dat je tussen de auto's door
kunt laten oversteken naar
de stoel naast je
die nog vrij is
in ons hoofd zit wat voorbij is
------------------------------------…
Krantengedicht (poëtica 3)
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 347 Het gebouw moest door de brandweer worden gestut.
Dat alles gebeurde gistermiddag 14 december 2009.
Dit gebeurde vandaag.…
Progressie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 121 Kruip door sluip door
in Den Haag Centraal
hier gedril daar geboor
herken ik niets van wat ooit was
Buiten gekomen word ik
omringd door hoge gebouwen
waardoor het in het niet vallen
onontkoombaar lijkt
Den Haag stad mijn stad
met besmeurde skyline
de vooruitgang wacht je op…
BRUSSEL
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.042 Grote Markt
Gul en kunstzinnig is het volk geweest,
Statig van bouw en prachtig blauw van ogen,
Die gretig-wijd het gouden zonlicht zogen,
Geestig van zin en zinnelijk van geest
Hun huizen zijn als vrouwen op een feest,
Voornaam en moe, iets tot elkaar gebogen,
Met rag van kanten beeldhouwwerk omtogen,
En blank verguld, de burgerlijkste…
Het dondert niet meer
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 492 nergens vind ik luwte
zelfs niet onder een boom
of in holle gebouwen
overal die ongure schaduw
van vunzige vlerken
die aan me kleven, in me klauwen
het dondert niet meer
vreet me, ontleed me
tot mijn haveloze torso
de bodem raakt
laat er gras over groeien
en krijs, krijs dan
om wat de aarde heeft buitgemaakt…
over het water
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 84 nu buigt het gras
het ligt vermoeid ter aarde, geen
bloem die nog de kop
opsteekt
de uiterwaarde kruimelt droog en wit
verhitte stukken zand
aan land de frisse schaduw van
een mensenhand, gebouwen liggen stil
te bleken, in de harde middagzon
heb ik het stil bekeken…
Vogelvlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Met de lift
gingen we pijlsnel
naar boven
We konden
onze ogen
nauwelijks geloven
Daar lag
den Haag-met-Haagse-Toren
aan onze voeten:
Gebouwen reuze-hoog
en ook op
'Madurodam'-formaat
Ik ontdekte
de brede straat
waar ik ben geboren.…
Er van door
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.561 Bij het verlaten van het huis
wisten we nog niet of we ooit
nog eens zouden terugkeren
Wij konden verdwijnen zoals een gebouw
tot stof kan verkruimelen door nagelaten
onderhoud of oorlogsgeweld
In ons schuilen vertrouwde plekken
het licht van de zon en de warmte
waarin we onszelf geheel vonden…
achterblijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 in het open luchtruim
dansen vogels zich bijeen
cirkelend boven het
standvastige gebouw
van koper en graniet
boven de ingang
prijkt Mozes in
steen gebeiteld
samen met de
tafelen der Wet
in een gesloten ruimte
op de bovenste
verdieping wachtte
de galg
niemand keerde terug…
Autobahn
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.027 Bovenop de berg ligt al weer een oud gebouw...…
Amsterdam
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 248 Amsterdam bij nacht
het is een pracht
de grachten verlicht
een machtig gezicht
de oude gebouwen
zo mooi om te aanschouwen
ik geniet van Amsterdam
waar ik als klein meisje ter wereld kwam
nu woon ik aan het IJ
pontje varen als een vogel zo vrij
Amsterdam wat ben je mooi
(ondanks de rommelige rotzooi).…
Een vreemd gevoel van onvergankelijkheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 186 ARS LONGA, VITA BREVIS
Waar alles hier op aarde
Tot vergankelijkheid gedoemd is
En elk gebouw door mensenhand
Gebouwd ooit verkruim'len zal
Is het beeld dat ik in mijn verzen
Met eigen hart geschapen heb
Bestemd voor de eeuwigheid - het
Gaat duurzaam met mij mee de hemel in
En geeft mij een vreemd gevoel
Van onvergankelijkheid…
carrousel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 263 Als de moeder slaapt
speelt het kind
in de schaduw
van de gebouwen
in de stad
waarvan het land zich uitstrekt
van kust tot kust.
De aarde
draait een baan
in gang gezet
door de passen
van het rennend kind
een slapende moeder cirkelt
gevouwen in een houten zwaan
moe van het geven
blind voor de bellen.…
Geboortestad
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 167 Ik was
weer -even-
in de stad
van mijn geboorte
Het was
weer volop leven
in 'mijn' stad
zon scheen scheutig
De lucht blauw
-'t was mij niet
om het even-
gebouwen groeien er nu
als peppels
tot aan die hemel
de Schepper wordt
-schijnbaar- geevenaard
Door architecten
die naam hebben gemaakt
niet vergeten
willen worden…
Onbewoond
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 376 (voor Harry)
Mijn eiland onbewoond
is vruchteloze woestenij,
geen ander die mij loont,
gevangen en onvrij
bezie ik mijn planeet,
verlang een reddend touw,
na alles wat ik leed,
geen God, geen vrouw
die ik beminnen kan,
zo diep is deze put,
als leef ik in de ban,
een kluizenaarshut
gebouwen op de kust
en zoveel wat mij griefde,…
Vergeef het me
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 154 laat je niet
gevangen houden door wettische
gebouwen met ogen vet
en wil is wet
die noch van mens of broeder
houden
de getrouwen hun woord
de strot in douwen
roofzuchtig hun aardse huisje
bouwen
de begerige ogen astraal
gaan ze keer op keer met dat
wat een ander toebehoort
aan de
haal met een hart van staal…
De Olympus
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 34 Mama is mooi, en de garage
met mijn eigen naam erop
die ik nog niet kan lezen
ook mijn fiets op Koninginnedag
de bloemslingers op de auto's
na een dagje aan zee
met alle neefjes en nichtjes
alles wat ik maak
en weer afbreek, hijskranen
gebouwen en tekeningen
Mama zegt: jij woont
op de Olympus
omdat je zo bijzonder bent
en alles mooi…
vertrouwen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.144 Je wandelt in het donker,
de schaduw
van jouw geschokt vertrouwen
omhult je als mist
rond oude gebouwen
rafelig en zonder kleur.
Zo lijkt je wereld
enkel pijn
maar je weet dat mist
slechts laaghangende wolken zijn.
En al lijkt dat gevoel
soms een mentale gevangenis
je weet dat zelfs in het donker
de zon ergens is.…
Down-town
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.839 Een splitsing van wegen
zodat de auto's niet door het gebouw heen hoeven;
slapstick, staan blijven, vieren
want hier komen dingen samen.…
Wederopbouw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 Afgebroken tot
In 't diepste
Fundament werd ik
In in de kelder
Van het UCP-gebouw
Weer opgebouwd
Daar, in de onderste
Verdieping van psychiatrie
Werd ik weer op mijn
Beide benen gezet bij
Arbeidstherapie -
Mozaïek, icoon
Ik maakte het bij
Jullie doodgewoon
En was er blij mee
Dat mijn leven bij
Jullie en ook door jullie…
Mijn-Museum, Beringen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 238 ik zwem baantjes
bij dertig verdrinkt het tellen
door het gesplash van krokusmeisjes
die als zeemeerminnen hun gezang loslaten
op nog borsthaarloze vleermuisjongens
ik glimlach om deze zoete tijd
en keer terug naar mezelf
watervrij drijven mijn gedachten
naar boven, een luchtbel aarzelt niet
en hapt in zijn eigen vrijheid
ik open mijn…
Een monument voor Rudolf Magnus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 In het gebouw heerst volop bedrijvigheid.
Monumenten worden niet afgebroken.
Het gebouw trotseert de tijd.
Nieuwe bedrijven komen er.
Bedrijven groeien er.
Bedrijven gaan.
Rudolf Magnus,
is zijn onsterfelijke naam.…