104 resultaten.
Respectvolle wereld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 121 Of het God is of de mens
die oorlog en geweld heeft uitgevonden
laat ik in het midden van de twijfel
overal ter wereld waar oorlog is
vallen er onschuldige slachtoffers
vrouwen en mannen, kinderen en ouderen
dat kan nooit de bedoeling
van een schepping zijn geweest
dat moorden, verkrachten, vernietigen
de laatste onschuld wordt vermoord…
Liefdesgeheim
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 85 En nog steeds kreunt het geheim van de liefde
in de bitterzoete spelonken van mijn winnaarshart;
Een jongeling met weemoedige ogen
samen die momenten van opperste smart
en er was bliksem in de nacht
alsof de goden ons bezochten
in onze lustige ijver
de afgrond nabij
een afscheid zonder afscheidsbrieven
alleen het liefdesgeheim bleef bij…
Pechvogel
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 95 In een land waar eenzaamheid een vernedering was
omdat alles draaide om geld, bezit en mooie vrouwen
kwam ik de pechvogel tegen in mijn nachtmerrie
en ik genoot van de weemoed in zijn oogopslag
wetend dat ik zelf ook zoals die pechvogel was
niet geïnteresseerd in politiek en sportverslaggeving
te slim voor het dagelijkse klootjesvolk
dat niet…
Zwerver
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Eenzaamheid had een te diepe wonde in zijn ziel geslagen
verlaten in zijn droefheid baande hij zich een weg
in het nachtwoud waar hij fantaseerde over erotische dwergen
kabouters hielpen hem met het opruimen
van zijn verpauperde uitgewoonde woning
de huurschuld werd betaald door een stinkrijke mecenas
die begon te kwijlen bij de neurotische…
Anonieme vriendschap
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 342 Er is een Russisch landschap in mijn droomwereld
met huilende wolven die een gedicht achterna zitten
ik ben voor de laatste keer terug bij het zwarte schaap
in het donker van mijn diepste verlangen
en ik draai mijn hoofd naar het maanlicht
we zullen de brieven zonder nachtmerries vergeten
onzichtbare letters in het wilde landschap
verlangen…
Zomerse warmte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 207 Zomerse warmte uit mijn eenzame jeugdjaren
herhaalt zich alsof ik nogmaals moet ondervinden
dat ik alleen ben in een drukkende wereld
die om handelen vraagt tijdens mijn traagheid
ik herhaal mezelf ook in hunkerende heimwee
waar het spelen als vanzelfsprekend is
alsof we kinderen van de zon zijn
nooit last van hoogmoed of eigenwaan
altijd…
Achterland
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 93 Serieus verliefd op het achterland
dromend over een vreemd soort geluk
alleen de maan boven de velden
aan de binnenkant papieren uit verleden
krijgt het winderige eindelijk bestemming
gelukkig dat vlinders geen dromen hebben.…
Loos
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 47 Sprak ik de geest van de doos op het naaktstrand
verlegen als een verlaten vogel op de vlucht
tussen al die bewegende benen op het zand
vond ik de brievenpost opgedronken
in een geheime whiskyfles
toen ik het ophield en verstokte
in mijn ademhaling bij schoonheid
die op zichzelf geschreven toch bestond
liep ik daar zelf nu in mijn blote…
Strand
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 93 Heb ik de woeste zee in mijn gedachten
nu ik over het strand loop nabij jouw droom
de geest van de elementen huilt als een wilde hond
aan de buitenkant van een gezellige broodjestent
krijgt het waaien eindelijk zinvolle bestemming
gekoesterd als een kind begint schemering te slapen.…
Ongenaakbare horizon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 118 Het komt steeds dichterbij
het einde waar de dood voor staat
niet langer in droeve eenzaamheid
er is een grensgebied van dromen
de zon boven de borstvallei
van een vrouw, een mooie dame
het is niet de liefde die ons vervreemd
door naaktheid bereiken wij het water.…
Windkliekjes
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 124 De geuren van de blonde rook dwalen rond
als je commentaar op commentaar geeft
hoor je er vanzelfsprekend ooit ook bij
windkliekjes beschrijven droeve keutels
langzaam verder verwijdert van de muze
die uit zichzelf nooit hoerig blijft
geestigheid moet terug in de melkfles
zodra zwellinkjes zich met ironie verrijken.…
Vlucht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 50 De rivier tussen de lakens
littekens van tochten naar de stad
zo is het leven in deze achterbuurt
omdat de mensen prettig werken
de maan rond de mondplaneet
op alle naambordjes exotische namen
via rubberen sandalen, kilometers lang
kraaien vliegen naar nieuwe werkwoorden
alleen de mensen die hun hond uitlaten
omdat er eigenlijk niets aan…
In liefdesdrift overvallen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 54 Zoals ooit de zee deed, toen ik een jongen was
liederlijk in de eenvoudige vorm van weidsheid
zo overval je mij met jouw intense liefde
het is de herkenning die projectie veroorzaakt
oude tijden herleven bij de aanblik van jouw naaktheid
we komen in dit dromenveld door daden
samen zijn we nu met de belofte van de natuur
geëmotioneerd in mijn…
Denken kan niet meer
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 102 De vernietiging begint zijn geschiedenis te tekenen
vergankelijkheid als globale vergane glorie
vele diersoorten sterven spoedig uit
en we voelen het in onszelf in iedere porie
vervuiling vraagt verdwaasd zijn tol
de consumptie slaat op hol
zelfs in de ruimte zwerft het rond
veel te groot is onze mond
denken kan niet meer, voor huilen te…
Weergoden
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 92 De weergoden hebben het weer niet mee
nu ze andere goden vervloeken
kracht van de natuur negeren
barst er een onweer los
weergaloos waarachtig
ik heb het niet meer met de wereld
het aardse bestaan ontgaat mij
door mysteriën in de spelonken
stormen breken daadkracht
de mens machteloos
gaat aan krachtige winden ten onder
en een god…
Buikspreekpop
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 65 Proza voor poesjes
de vuilnisbak is hongerig
dichters overbodig gebleven
met jou achter de horizon
speelt leven zich af in een droom
het bed in een moerasland gelegen
drassig is het wilde leven
dansende poesjes openen het bal
terwijl ik lustig verder lal.…
Oktoberdag
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 100 De herfstzon is
voor verloren geliefden
het inheemse volk
de rampspoed nabij
stilte domineert
het bizarre gebeuren
jouw rode mond
bij leven onvoorspelbaar
verdwenen tijd kust
witte wandelwolken vaarwel
komt stilletjes terug
op een mooie oktoberdag.…
Minnedicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 57 Vanavond ligt hij in mijn wildste landschap
grote voeten tot aan opgehoogde dijken
zijn mooie hoofd met haren wilde struiken
zijn onderbroek een meter naar beneden
stoere benen slank tot aan onstuimige zee
en in mijn denken is zijn wil onverdroten
woest zijn beestenblik maar toch gedwee
zijn wijn heb ik in mijn bekerglas gegoten
vanavond…
Schemerland
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 82 Wakker in de kleine lichtbron van diversiteit
niet-rationele drijfveer, ben jij daar
van onzichtbare geneugten
ik, zaadje in een hersenpan
geniet van eenvoudige dingen
die me in vreugde laten zingen
over duisternis, die mij heeft ontdekt
tijdens schimmige uren van verveling
voordat de liefde mij bezoeken komt
in het schemerland.…
Oom dichter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Ze vragen me soms
of u nog gedichten schrijft
over de taal van de vreugde
zoals u ooit dikwijls deed
alsof ze niet willen weten
dat u niet meer leeft onder de mensen
hier op aarde, voor de massa
bent u dood, niet meer aanschouwelijk
ik antwoord ze vaak
dat ik uw gedichten nog lees
in de avonduren wanneer de zon daalt
in de lethargie…
Stil verlangen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 75 Er ligt een episode vol begeerte
tussen voor en na het virus
onaanraakbaar deze liefde
afstand bewaren tot het hart
alsof ik in jouw schaduw sta
helende kracht van duisternis
in volle teugen van genieten
totdat het besef weer daar is
samen in dit stil verlangen.…
Moeder
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 De dood heeft je meegenomen
niet naar de zee of naar een graf
maar naar de droeve stilte van een bos
daar ben je uiteengevallen
je bestaat niet meer
de resten zijn vergaan
maar de herinneringen
zijn sterker dan ooit
het lijkt of je weer danst
weer naar me lacht
mijn haren streelt
zo eenzaam in dit spiegelspel.…
Gewone mensengedachten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 103 Het verschil tussen de goden en de mensen
is op de vingers van een linkerhand te tellen
mensen doe niet groter dan je bent
de nietigheid valt niet te vieren
de natuur heeft geen geheugen voor verdriet
het zandpad leidt uiteindelijk naar een moeras
waar het rotten de gassen van weemoed verspreiden
alles alleen zonder erkenning, het uiteindelijke…
Boos mag je zijn
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 96 Boos mag je zijn
als er geen bloeiende rozen
bestaan op de maan
van jouw dromen
geen blauwe hemellucht
of heldere zon die
het naaktstrand kust
in de zon aan de oevers
ontevreden kun je worden
als je de lentelucht niet ruikt
geen deelgenoot bent
van het genot
de bloesem te zien bloeien
de bloeiende lente te zien
met al die bloesemgeur…
Eindeloos landschap
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 111 Er ligt een eindeloos landschap
tussen jouw lucide droomwereld
en haar machtige serene werkelijkheid
de donkere nacht maakt harde muren
een vreemde wereld zonder deuren
van waarheid, stilte kent langdurige minuten
in eenzaamheid, jij gelooft niet dat de rivier
een moeder is, de boom een dochter van de zon
de golven van de zee geen…
Oude vader
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 Aan zijn lawaaiig raam gezeten
lijkt het waarachtig of hij ongelukkig is
naarmate hij ouder wordt
ver weg, het donkere duister in
daar is de wereld alles, zijn metgezel
vandaag heeft hij van alles meegemaakt
hij, die bijna van de hemel is
want schuld op aarde leidt naar vermaak
in zijn oude zetel bij het maanlicht raam
in een huis dat…
Schemerland bij de rivier
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 57 Er bruist jeugdige energie
uit jouw eigenzinnige bron
onder gevoelens verborgen
om geroezemoes te ontlasten
eenzamer in het tumult
niet ver weg van de mensen
onder een dalende avondzon
in een zwijgtaal vol emoties
nu je danst als een lentebloem
bikinimeisje
omdat het goede leven
aan nieuwe avonduren begint
in de schildersschaduw…
Waterval
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 86 Het was het geluid van een waterval
waarmee je tegen haar vochtige borsten
in slaap viel, terwijl de regen buiten
onophoudelijk een zwijglied zong.
En je kwam pas tot leven in haar dromenland
altijd opmerkzaam voor de uitzinnige liefde
wakker en oprecht op zoek naar een doel
samen in het leven, zingeving en gevoelens
Het was het geluid…
Droomavontuur
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 61 ik droom mijn dromen
dieper in het duister van de nacht
ik doe alles wat jij wilt
ik lijk wel gek
de eerste twijfelende traan
rolt over mijn slapende gezicht
wat ik nu voel is onbeschrijfbaar
mijn avontuur wordt intenser
in de cadans van mijn zielloos hart
droom ik mijn dromen grondig
ik zou iets willen dichten
maar mijn droomslaap…
Regentranen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 95 De vernietiging begint
zijn geschiedenis te tekenen
er ligt een eindeloos landschap
volledig in puin
ver weg, het donkere duister
in gedachten
geen blauwe hemellucht
of heldere zon die
het naaktstrand kust
het zandpad leidt uiteindelijk
naar een zompig moeras
waar regentranen vrij spel hebben
triest onder sombere wolken.…