Alle inzendingen over Hommage aan de tijd

Naar Martinique of naar de Malediven, Naar Rome, Moskou, Rio of Berlijn, Zo leek hij als toerist op weg te zijn, Maar heel zijn rugzak zat vol explosieven; De jongeman was naar hij dacht op reis Naar al zijn maagden in het paradijs.…

Ze schuift haar hand tussen haar pillow en haar wang . Huidhonger roept in een trage gesmoorde schreeuw. Haar aanraken is warmte sijpelt via elke poriën naar binnen een stukje zelf beminnen. In foetushouding omwikkeld door beddeplooien zakt ze weg in haar beschermende womb. Het raakt, haar aanraken, als striemen van vergeten…

De blauwe regen op ons pleintje, toont zijn overdaad aan tere bloesems, in wel duizendvoud. De mezen in het hokje aan de muur vliegen driftig af en aan met voedsel voor hun kroost. En beide kanten van de straat, omzoomd door boompjes, met hun bloesems laaiend rood. Het grasveldje barstensvol met madeliefjes, die hun gouden…

Mag ik u als schilderij in monnikspij zo kwetsbaar als een net ontgonnen tekening dan zet ik u op aarde en ben eindelijk vrij wanneer ik leef in uw herinnering.…

we dansten samen op het witte strand blij verlangend naar de nacht een meisje lief uit niemandsland haar handen koud haar lippen zacht met gele bloemen in het haar bespeelde ze de zachte wind zo magisch mooi, een leuk gebaar van jou, voor mij, mijn godenkind de donkere hemel straalde open och, lieve mensen wat een zicht want…

Vandaag doofden duizenden geluiden, gisteren ook duizenden nachten onverplicht, ontstak wederom juist nu deze dag haar licht om tijd als een fraai charme boeket te duiden.…

in Stenen Tijden, oh nooit op Tijd, hij Tikt weg, te zijner Tijd, Hij is Tragedie en Tranendal in één, Hij Uit zich in Uren, Hij Veert op, Vergeet-me-niet, Wijst op Wakkere Tijden, naar Xenofoben met o of X benen, IJsberen is hem vreemd, IJveren eveneens, oh IJdele Tijd, de mens Zwabbert, Zwiert, Zwaait alsof jij er niet bent.…

We hebben geen tijd meer.. Wie weet ook dat diep in het water de Meerkoning woont die de hele dag naar alles moet luisteren...…

Geen tijd meer over om van te leven, Druk met alles, druk met niks, Geef mij die lege tijd dan maar Waar ik mateloos naar verlang - Die ik naar eigen inzicht En naar hartenlust in kan vullen, Een lege tijd om in te leven…

Heel heeft niets te maken met tijd. Niets met uren maanden jaren. Met verleden en met toekomst. Alles verandert helemaal NU. In NU en in alle eeuwigheid. Mensen wachten op voldoening. Wachten op geluk dat nu niet is. Geluk moet wachten, groeien. Geluk dat later komen moet. Datgene wat ik nu nog mis. Gelukkig wachten momenten nooit.…

Ze draagt de mand van onverzettelijkheid haar lijden begraaft ze in de vruchtbare grond van haar dromen en onder het mos waarmee de onschuld van de tijden zijn begroeid.…

wat achter ons ligt laten we los, wat ons wacht beslagen spiegel…

Met gêne ging ik op de weegschaal staan En zag het resultaat van goede dagen Het heeft geen zin de grutter aan te klagen Nee, zelf was ik dat lekkers in gaan slaan Ik heb al één goed voornemen te pakken: Vandaag ga ik geen oliebollen bakken.…

spechten roffelen de tjif tjaf is aan de zang - trekvogels landen…

Er zijn mensen, die bergen verzetten, ik nog geen kopje Er zijn mensen die de hele dag ploeteren, ik kom hem net door Er zijn mensen die ik weet niet wat, presteren, ik doe niks Er zijn mensen, die alles uit een dag halen en ik? Ben altijd weer blij als de dag om is.…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Gebaren zullen me vertellen zoals de pagina ' s draaien wat ook jouw mond is stil, miskend in herinneringen zwelt ergens oud verdriet. De gebaren zullen me vertellen, wellicht bij het frêle lamplicht over bladeren in de jaargetijden, over gezichten die verdwenen zijn, hoe sterren spontaan zijn gewist. Je gebaren zullen me vertellen over…

Heeft de tijd ook ons gevangen in een web, iets gegoten door mensenhanden of een hemel. Moet ik weer een cirkel gaan trekken, ons veilig stellen en omtoveren in rupsen, cocoonen weven. Je weet toch, af en toe doorboren vogels de stilte.…

Zo vluchtig als een zandkasteel Dat opgebouwd wordt tijdens eb Kortstondig als een spinnenweb Of theebiscuitjes met kaneel Verorberd als een zoete kers Elk op de site geplaatste vers…

Ons leven, hangt vast aan de tijd de uren de dagen, we zijn ze zo kwijt 't vliegt met een noodgang overal door en 't is dat vliegen, wat me niet echt bekoort. Immers, de minuten, de uren, weken enzovoorts vliegen ons leven uit als een nare minutenkoorts de opmerking ' oud voor je 't weet' krijgt ineens een heel andere insteek!…

Het verleden klopt niet meer Geluk brengt geen poëzie Richting de tuin En waterornament Onoverwinnelijk ben je niet Nooit meer Geweest Als een eenzame straatnaam Het klopt niet meer Ook niet die schreeuwende Overdreven aanwezig Hij is nu een vreemdeling Gek Als je terug kijken Mag En staar maar niet te lang Het is goed zo…

Laten we wachten op de dag van morgen, op hetzelfde licht als vandaag en op de onbewogen stenen in de straat Laten we wachten op de vogel die gisteren overvloog, op tijdloze wolken in een heldere blauwe lucht en op de bomen van eeuwen geleden Ik zal wachten op het ogenblik in jouw ogen dat nooit voorbij zal gaan…

Het probleem van een hartenkreet Is dat als je het terug leest Het moment is in tijd Waarvan soms op ie kaak Het schaamterood staat We zijn zomaar zoveel jaar verder En we zijn zeker geen Eddie Vedder Maar we creëren daar gaat het om Gaat het links rechtdoor Of rechtsom Bij de Breestraat Richting de kroeg…

de tijd tikt langzaam snel gelijk onrustig één seconde duurt een uur één uur duurt één seconde tempus est tempus…

Maar eeuwigheid blijft tijd der tijden waarin wij onze eindigheid niet kunnen vermijden.…

Wellicht dient het zich aan zonder inhoud, vandaag of morgen, op een andere wijze wellicht, vroeg of laat, bij wijze van tijd tot tijd Wellicht is er niets, ook daarna niet, wat blijft is een huid van marsepein, een leeg harnas, misschien iets van liefde, een herinnering zo je wilt Wellicht is er een vooraf, wat het ook is, waar…

Niet ver van een bos, met hier en daar wat mos steekt een obelisk de hemel in, opgericht door een graaf, als hommage aan Napoleon. Naar het Oosten toe ligt villa Niburu. In glas en lood tovert zij het zonlicht om in warme kleuren die verkwikken, maar houdt een raadselachtige parel in een aura van schemers en grijze tinten.…

Elke dag zie je ze weer op het journaal er zijn er nu toch al veel meer als soldaten met hun camouflage pakken bivakmutsen bezetten ze gewapend separaat en adequaat onafhankelijk allemaal hun eigen Checkpoint maar hou ze in de gaten het is wel even wennen maar zo’n ding in je armen vervult je jongens droom je eigen oorlog…

tijd voor één keer afremt of toch traag aan mij voorbij rijdt…!…

Zelfs wanneer ik in alle rust loop neemt de tijd mij te pakken en wandelt met mij mee…