Alle inzendingen over Jan Blom

De vakman die zijn kennersoog liet glijden Herkende in het schilderij meteen Een werkje van de kunstenaar Jan Steen, De schilder die geboren is in Leiden. Geweldig toch, experts die erin slagen Een ‘Steentje’ aan Jans oeuvre bij te dragen.…

Juf Ank ik jank ik huil ik val me een buil juist ook omdat klagen Juf Ank ik dank ik geniet ik lach Jan Krediet vooral voor de dubbele lagen Dank Ank van Jan(k)!…

Ik antwoordde: "Maar die hele wereld van u wel in 7 dagen" God proestend lachend, antwoordde bijna huilend van het lachen: "Ja Jan, dat hebben mensen er van gemaakt, want na mijn zoons geboorte, leven, lijden, sterven, opstanding en hemelvaart is de wereld maakbaar en Jan, het blijft 'vallen en opstaan', Jan, ga heen en maak er het beste van…

Jan-Peter, Wouter, Gerrit, Jan en Mat, Ze hebben me bestookt met al hun leuzen En me vooral gedwarsboomd bij mijn keuze. Ik ben die namen en die koppen zat. Het komt me echt m’n neus uit en m’n oren. Ik wil geen lijsttrekker meer zien of horen!…

Jan lag te slapen in zijn wagen. Schelmen komen En spannen Blesje uit, en tijgen op de rit. Ten laatste, Jan ontwaakt. „Hoe?" roept hij uit: "Wat's dit? Van tweeën een: men heeft mijn paard mij afgenomen , Of ik nam, in mijn slaap, een wagen in bezit."…

Een prachtig paar is uit elkaar gegaan, het leek zo mooi, Jan Smit en Ellemieke. Helaas, thans melden de TV-rubrieken: daar kwam een ongelukkig einde aan. Hoewel zo’n breuk gewoonlijk nogal naar is ben ik verheugd dat Jan Smit uit elkaar is.…

Voor Jan Haan Roet dat moeizaam Naar beneden glijdt Onbeschadigd zijn gelaat Vreedzaam z'n blik - De mens die toch zijn Medemens het liefste mijdt In herinnering buurman Jan Haan, karakter in J.J. Voskuils romancyclus Het Bureau, deel II…

Noch Jans, noch Zwolle had het kunnen dromen: Zijn spelers hebben Ajax echt verpletterd Hijzelf: bekwaam, betrokken én geletterd Het hóógtepunt, het móóiste moest nog komen: Gebalde vuistjes, beentjes van de vloer De Dans van Jans was onbeschrijf’lijk stoer…

De muggen die hun rondendansje maken, de hommels met hun bassende gebrom, de egeltjes die ‘s avonds pas ontwaken, een bont gekleurde vlinder op een blom. En dan een vleugje blauwe akelei, de kamperfoelie, god wat een odeur. Een pittig snuifje van de wilde prei, het is alom een feest van beeld en geur.…

Dan koop ik voor Jan-Dirk een BMW, een huis voor Erik-Jaap in Saint-Tropez, een jacht voor Floor, een facelift voor Martine. Dat kóst wat hoor, da’s echt geen flauwekul, daarvan heeft Jan Modaal geen flauw benul.…

Jan Arends, Jan Emmens: leven te donker, gedichten te over, de dood opgebiecht het leven gewikt en gewogen. Ga dan maar vallen, het laatste gedicht is het lichtste, het zwaarste, het nekt uit een soort mededogen van overgewicht. Lieve dood , o zo helder, wat ben je toch licht.…

Paul Witteman zit ’s avonds bij Matthijs En die komt dan bij Pauw en Witteman Met Ivo en Jan Mulder en die Jan Komt later weer bij Ivo langs op Reis. En ieder heeft zijn eigen boek geschreven Waaraan steeds gratis aandacht wordt gegeven.…

Jan de juffershond rook aan de hoop van de hoop die een beerput bleek…

Stem je wijzer op die Jan Marijnissen? Hij, der keerlen God, de redder in de nood, de warme bakker van ons daag'lijks brood?? Zo treedt hij naar voren uit de zijnissen. Nou,volgens rechts komt jou dat duur te staan en kom je door Jan heel diep ROOD te staan.…

Gewone man vraagt bleu aan Jan Modaal: ‘Waar liggen eigenlijk die Malediven? Dat oord voor sloebers, (s)linkse progressieven, zoals dat mens van Barth en haar gemaal’ ‘Ver weg in zee,' zegt Jan heel onverdroten. ‘Bestemd voor Wassenaarse zielenpoten.’…

kleine Jan hield zo van Kerstmis daar keek hij lang naar uit van al die mooie dingen achter de etalageruit de geur van chocolade of de kleur van marsepein daar kreeg Jan geen genoeg van daar kon hij zo vervuld van zijn hij wist al van het Kindeke uit Bethlehem hij kon de liedjes zingen met een zachte engelenstem ‘s avonds vroeg hij in zijn…

Sweet lovely Lady Jane: jij huwde Henry 8. Het bracht je veel geween: hij had je in zijn macht. Zijn Queens had hij onthoofd met vorstelijk gemak. Dat werd ook jou beloofd door die royale zak. Zijn plannetje bedierf, daar er een zoon verscheen. Twaalf dagen later stierf jij in het kraambed, Jane…

Jan Slauerhoff had Heleen Hille Ris Lambers als geheim boegbeeld...…

jouw stem en een gedicht samen één Jan van Veen jouw stem, wellicht een gouden kroon op elk gedicht mijn stimulans, een lange tijd gaf jij mij kans, dat is een feit voor altijd dank, jij beste man ik zet een kaars, mijn beste Jan Rust in vrede…

Zie ginds komt Jan-Peter Ik zie hem al staan Zijn knecht staat te lachen Laat Gerrit maar gaan Hoe huppelt daar Boris Dit tweetal achterna Zal hij misschien denken Aan een letter van chocola Maar dit kan hij vergeten Die tijden zijn geweest Dit is de tijd van inkrimpen En van een sinterklaasfeest Dus lieve bejaarden Geduldig en…

Wat zel je in t ind as ain van de twij lampen t nog dut, wat noar dokter as pien mor verschut en wat klok op te hoalen as tied zo al haard genog lopt Blief nog, wat zel ik domt in opklopte koamer allain, leutje maaid van Jan Stain, k wait mor naauw woar of kovviebus staait.…

Toen ik nog genesteld Was in de boezem van De arbeiderspartij Ging alles nog gewoon Zoals het hoorde, Zoals van ouds, Toen wist ik wat Ik aan haar had, En zij aan mij - Nu is alles anders, En als ik mijn Partijgenoten vraag Waarom zij doen Zoals zij doen, Dan is hun antwoord Alleen maar: Daarom - Zo nietszeggend weinig…

Jan van Gent spoelt aan Maden wroeten in z’n kop Kook hem in soda…

Op deze foto lijk ik net Jan met de pet.…

Als je me vraagt Wat ik de wereld Heb achtergelaten Kan ik niet zo Een-twee-drie Iets groots bedenken: Als ik alles wat ik In mijn leven gedaan heb Over mijn schouder Terugkijkend overzie, Zie ik wel veel kleine Vonkjes, oplichtende sterretjes Die alle kleine goede dingen Die ik aan mijn medemens gedaan heb Liefdevol doen…

Verdwaald in de Donkere dwarrels Van dit brein, Kronkels die van Geen ophouden weten - Waarin ik koortsachtig op zoek Ben naar hem die in deze Eiwitkabels schijnt te huizen - Ik zal niet eerder stoppen Met zoeken dan wanneer ik Hem gevonden heb, Ik wil weten Wie hij is, Want ik weet niet Wie ik ben…

Schoot waar het leven In gekoesterd werd, Begin van nieuw leven Zo pril, zo prematuur, Onverwachts is de vorst Er doorheen getrokken Terwijl de lente Al lang begonnen was, Vruchtbare aarde Bevroren terwijl Het zaaigoed al Ontsproten was…

In Nederland, schreef hij, kon hij niet leven Men moet er, te benauwd, zijn lusten reven Hij zwierf als scheepsarts, lust- en rusteloos Naar China, Portugal, de Verre Oost Dat hij een eerlijk zeemansgraf bewaarde In schuim en asch verstrooid over de aarde…

Jan Klaassen en Kwatrijn vier dichterlijke zinnen over liefde en venijn en opnieuw beginnen…

‘Wel’, zei zij, ‘dat’s goed bescheid, ’t huw’lijk is op ’t allerheinste, Jan, ik wil ’t met u bestaan. Reine Liefd’ kan niet vergaan!’ Vijftig builen in twee slagen smeet hem laatst de boze feeks met een wakk’re sleutelreeks. Als hij toen begon te klagen, zei ze: ‘Jan, wat gaat u aan? Reine Liefd’ kan niet vergaan!’…