Alle inzendingen over Mijn godenlach is we

Schering in overmaat, we kunnen niet ontkomen, deel van een klucht. Van hun loof ontdaan, stammen die er niet meer staan, ben ik de tel kwijt. Wij komen van ver, om weinig te begrijpen, we blijven op zicht. Op alle kleuren bloed, ligt de zon uit te rijpen, om je te verbijten.…

mijn rijkdom zijn mijn jaren jij bent rijk met jouw jonge ziel we zijn beide rijk aan liefde is er genoeg geluk voor ons allebei of moet er nog iets bij dan pluk ik herfstregen voor jou en mij en paraplu laten we als een bodyguard altijd boven ons waken…

vierkanten wielen, elke dag een vaste rit maar andere kleur waarvoor op de cocosmat moest knielen, ik zal het niet besmetten maar trachten de tijd te doden door het in woorden om te zetten, daarover zal niemand mij iets vragen, want lang voordat, ben ik het antwoord kwijt het is heerlijk vertoeven in de tijdloosheid maar hoe noemen we…

aan de Menenpoort, klappen de rozen nog steeds bloedig uit de biecht…

Al zijn we sneller dan de tijd en wind en komen we morgen dichterbij mars gedreven tegen de stroming in van licht heeft een mens meerdere harten?…

Mocht de hemel en de aarde, in mijn nabijheid toch vergaan, mogen we vragen wat we hebben misdaan, sta me toe nog een keer van je lusten te proeven daarna komen we samen naakt in het felste daglicht te staan.…

te gaan tot we allen samen zijn, om even stil te staan om uiteindelijk toch weer uit een diepste dal weer op te staan, voelbaar naakt in iedere orkaan die op ons wacht, we blijven doorgaan om te schuilen niet ver van elkaar vandaan, zullen we hand in hand weer door het leven gaan, als niemand dat verwacht, dat we altijd weer doorgaan…

hoe kan men zwijgen als men schrijven moet over trage ijzingwekkende tijden in onaanraakbaar lentelicht de verre ijle tonen van herfststormen over de diepe doffe stilte in de versteende winter? hoe kan een mens zwijgen als hij schrijven moet over alle nachten waarin jouw ogen naar onzegbare letterloze plekken van het verleden…

we niet uit angst uit een onbekende bron te drinken, bij nacht of ontij, elke teug vergroot de dorst wat iedereen heimelijk in zich bij zich draagt zelfs ongevraagd bij nacht en ontij, raakt alles aan wat wordt getorst het maakt zwaar en tevens vrij die twijfel moeten we dragen, Ook bij nacht en ontij.…

zijn ze nodig als schoonheid zich vlak onder je neus aandient in kleine meeslepende rondingen en vloeiende lijnen?…

aan en wil een plek om rustig te worden begraven, Als het tij zich keert om door iedereen weer op te graven, zinnen zoeken houvast hun wortels diep in het omwoelde zand, omdat de storm van verandering nooit liggen gaat in een ritmische wetmatigheid de juiste richting van de passie lijken daarin de stappen onbestemd, daarin dansen we…

We blijven onverstoorbaar naamloos omdat we zwijgen geringe afstand van de kust zee in alles wat hoorbaar is rust dichterlijk bij mijn hart gaat weer terug om aan te zwellen in mijn nachten bij haar volmaakte duinen tussen haar billen in het holst van de nacht wanneer we samen zijn met de maan naamloos omdat we zonder bezitten zand…

Momenten van tijd in een hier opengeslagen fotoalbum De mooiste herinnering in meervoud in mijn vitrinekast Volop trots, in het licht, achter glas momenten van ervaren van toen en ooit hebben gedaan Matroesjka's, Toetanchamon bijzonder Portugees en veel Chinees Beer in avondschemering verzameld geheugen, zonder last Vrijheid opent verhoogde…

Zo langzaam als een slak. Wandel ik over straat. Ik loop op mijn gemak. En niets dat mij ontgaat. Iedereen raast mij voorbij. Druk met de dingen van de dag. Kijkend naar hen voel ik mij vrij. En blij dat ik iets langzamer lopen mag. Want ik wandel als een slak. Ik kijk om mij heen en geniet. Ik wandel op mij gemak. En haal rust en blijdschap…

We moeten bang zijn voor terreuraanslagen, En bang voor het veranderend klimaat, Bang voor dat virus waar men over praat, We moeten bang zijn, volgen zonder vragen. Want bange mensen blijken in het leven, Bereid om elke vrijheid op te geven.…

Samen lezen, eten, slapen, ieder ons eigen werk, onze eigen zinnen en nog vinden we elkaar in onze dromen dieper nog onder de zon dan de sterren – hun licht jonger dan onze dagen, zo lijkt het. Woorden waren er, worden geboren, reiken elkaar de hand en gaan huns weegs door de dagen van ons leven.…

De openheid die je hebt gevonden. Met medemensen hebt gedeeld. Ruimte die je nu ervaren mag, tot voorbij onze horizon. Voor de priesterlijke vriendschap, die je altijd hebt geschonken, dank ik je van harte. Namens alle kostbare mensen, die je in al hun kwetsbaarheid, trouw hebt bijgestaan. Mijn moeder en mijn vader, en ook mij. Jouw…

HEEL EVEN Ik zit op een bankje Op een duin op Ameland Ik voel de wind En vooral de zon Ik zie de zee Het strand, het zand stralen Ik hoor het helmgras wapperen Als een kuif op ‘n jongens-kruin Ik ervaar het zoet en zout Maar ook het zilt Ik besef hoe mild Ook de mens mag zijn Ik ben nu die mens Die dit beleeft Heel even…

als kind droegen wij zeeën aan land in dunne emmers wij bouwden kastelen met water en bloed en drukten gaten in muren van zand van ramen en deuren wisten wij niet dan kwamen de golven luid en ongrijpbaar liepen wij weg op magere benen wij vluchtten naar later naar morgen en beter vonden huizen met winddichte luiken gingen naar…

Een vaak gebruikt symbool, maar zeer zelden gezien. Wat men neemt als vanzelfsprekend, blijkt toch zo speciaal. Als een klavertje, dat zijn wij.…

Zo heel gewoon ongewoon een klein wondermens jij kijkt de wereld aan en ontdekt iedere seconde weer iets wat je niet eerder zag jij keurt ons allemaal met je handjes gemaakt van porselein zo fijn maar jij blijft gewoon blijf maar zo lieve Toon jij bent s'werelds mooiste cadeau.…

Jezus is mijn vriend. Hij leidt mij overal heen. Ik ben nooit alleen...…

Vrienden zo speciaal Dat je ze eigenlijk vergeet En als je ze dan kwijt bent Dan merk je dat niet eens…

Wit wollen kanten ding overmeestert en versiert Schattig spul dat zo groen aankijkt en leidt, ja zij siert Mijn vaak droef hart wordt ontdooid door de dabbende pootjes Prutoogjes bedelen om aaitjes en streeltjes toch zo oprecht warm Gezelschapsdame eerste klasse al heeft ze rasse noch klasse Roze oortjes en knalroze neusje ( van de zalm ), grapje…

Ros Klowees haren Wortels uit Ninof Pastasaus in de mondhoeken Dutje…

Wijze breinen zijn best bekwaam te manipuleren Kunnen heersen, dirigeren ook regeren Met bedoeling het beste in mij naar boven te halen of het slechte Mijn hart tracht duidelijkheid te zien, twijfelt en vecht De tweestrijd vreet aan me zo van ' snap ik dan niets? ' Mijn fiets hobbelt en wijkt uit, best een gevaarlijk iets Momenten van heftige…

Is er iets geroepen omtrent vlees, zoals nu weet met niet hoe snel het menu moet worden aangepast, zodat we zonder last, hoeven te denken aan nare gevolgen.…

Ervaren is varen, door onze buitenwereld. Mededeelbaar met woorden, in de taal van ons verstand. Ervoelen is voelen, door onze binnenwereld. Mededeelbaar met onze ogen, in de taal van ons hart. Onze ogen zien en spreken. Onze spieren doen. Ons hart weet !…

Als de zon het land terusten kust en het nachtduister de avond begroet, ben ik mij wel heel pijnlijk bewust, dat ik jou moet missen, voorgoed. Ik hoor je stem in de warrelwind, die kringelt rond mijn lege hoofd, dat nog wel duizend beelden vindt, donker, want jouw licht is gedoofd. Bracht ook duisternis in mijn hart en ijskoude tranen op…

maar wie zit er echt aan het stuur zijn we dat allen misschien, dan is het hoog tijd voor een gesprek met de alhelende kracht van moeder...…