Alle inzendingen over Natuur OR Vogeltje

wij zoeken vrijheid plaatsen glas, waar niets moet zijn uitzicht, zon en licht het vogeltje gevangen ligt, het nekje gebroken…

Hoe heet dat vogeltje met dat rode borstje? Of is het geel? Waarom is er geen ondertiteling? Laat mij erin! (Dit is de negenennegentigste inzending ...)…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Kleine guit van het sprokkelhout Vogeltje dat niet zo van kou houdt Altijd fier met de staart omhoog En zingend naar alle kanten toe bewoog Bekend om zijn opvallende wenkbrauwstreep Zijn harde trillende zang die menigeen aangreep Zo’n klein vogeltje met zo’n prachtig geluid Krachtig zijn territorium aan concurrenten uitduidt Frivole nestenbouwer…

Wat later was 't vogeltje lam. Het werd ochtend. Het kwam uit z'n nest in de greep van een kater.…

Ik zag iets vliegensvlug voor mijn ogen een kolibrie kwam aangevlogen. Zo sierlijk, met al zijn kleuren. De kleinste vogel, voert met zijn waardigheid, zijn eigen beleid. Hij kan links, rechts, omhoog, omlaag zelfs ondersteboven vliegen. Dat kon ik haast niet geloven. Een tuimelvlucht in de lucht. Zijn vleugeltjes zijn zo flexibel…

Aan de andere kant zit een vogeltje aan zijn kant van het raam, even kijken wij elkaar aan, allebei aan een kant van dat raam. Dan gaat de bel en ik sta op, bij de deur draai ik me nog een keer om, maar het vogeltje is gevlogen. Ook hij moest blijkbaar gaan. allebei zijn we verdwenen. Allebei aan onze kant van het raam.…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

regen is niet hard genoeg de hagel nacht en dag schuint langs het venster dat ik niet sluit maar open laat mijn vogeltje dat schuilt doorwaak de duisternis met koude pootjes…

Mijn roodborstje zingt Serenades in de stronk Het kleurt het grauwe, Het dorre van de kou De lente nadert snel Mijn vogeltje rukt in Bezonnen maar gestaag Doodt het leven vaak…

Als kind "lekker slapen gaan" hoorde je moeder nog van beneden roepen om dan in dromenland te staan je kon vliegen als dat vogeltje boven de daken om de hemel de zon daarboven aan te raken.…

Voor ik er erg in had kwam er een uiterst brutale reiger aanvliegen, die het wanhopige vogeltje in zijn lange snavel vastpakte en vervolgens aan de kant van de sloot alsmaar steviger begon te bijten. Ik zag nergens een steen om die rotreiger te treffen en ik zag de wanhoop van het vogeltje, dat alsmaar angstiger piepte.…

Met scherpe tanden en halende klauwen; de hond kan de kat gerust vertrouwen, wanneer het vogeltje zingt zoals het is gebekt en de hond niet uit het hondenslaapje wordt gewekt. Zo'n trio amicaal, zo heel bijzonder en toch normaal, blijkt natuurlijke driften toch te te kunnen temmen en een vijandschap voor vriendschap te bestemmen.…

wat zou ik als mens voor dier willen zijn zeker als alles en de anderen zo vaak veranderen misschien wel een vogeltje stil op een hoed in een galerij een koolmees op de uitkijk die fluitend gedachten leest klinkt goed…

't Wereldgebeuren is een krioelende mensenstoet die luid roepend voortjaagt waarbij Gods stem soms klinkt als olifantengeschal door iedereen gehoord of de zang van een vogeltje beeldt wat enkelen verstaan.…

een datum een man een liefde een echtgenoot een vriend een vader een grootvader altijd bij ons in ons hart in onze ziel voor de eeuwigheid hij hoorde zo graag de vogeltjes zingen daarom zingt ieder vogeltje zijn lied…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên! Ze wervelweven, ondereen,…

een rode gloed betovert een stille avond na geflirt tussen zon en zee wordt de horizon één met rustig kabbelend water fenomenale kleuren, weerspiegelingen van roodoranje geboren uit liefde van natuurelementen drijven eindeloos mijn geheugen legt vast al dit moois op mijn netvlies voor eeuwig gebrand!…

In een landschap wild en onbedwongen, vloeit een beekje vol verlangen. een prille lentezon laaghangend, belicht een brug, in neveldraad gesponnen. het klare water zo zacht kabbelend, zocht kronkelend zijn weg naar zee. zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee, de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen. het onbekende van dit woelig…

Het algoritme van het brein als machinekamer dendert voort Nooit was de vernietiging zo groot De schoonste bloem vermaalt in rekenkundige modellen Een mooie wereld ging ten onder Een starre geest telt onze dagen af…

hoor, een zomergiebel een blotevoeten meisje rolt door de ochtenddauw van miljoenen grassprietjes kevertjes en torren kriebelen haar armen boterbloem en klaver plukt ze met haar handjes vogeltje, hoog in de lucht kom je met me spelen?…

een vrolijk vogeltje zat te zingen in de heg tussen violenbed en rozenstruiken nooit vergeet ik nog de klanken en het ruiken van die dagen dauwend langs de luiken zo dodelijk onthegt teert zij nu langzaam weg…

de nacht die wacht maakt zacht jou vertrouwen en verder bouwen weergalmt een vogeltje in mij ik wil de tijd niet zien ga voor nu en nu en nu misschien wel levenslang zit weer in de liefde de liefde weer in mij…