Alle inzendingen over Panman

Je hebt de grens te ver verlegd om doelen te bereiken en zo jezelf het woord ontzegd achter gebroken dijken op zeeën zonder horizon raakt ambitie vlot op drift in spiegelschrift op oud carbon staat je eerste tekst gegrift: "ïk ben veel kleiner dan de zon en zal nooit feller schijnen ik zie de hemel als balcon voor jou en al de mijnen.…

Mijn verwekkers zijn gescheiden er is niets dat mij nog bindt geen hond kan mij verblijden ik leef al jaren onbemind op bezoek uit medelijden is het laatste wat ik wil ik hou van geen van beiden mijn kinderhart is koud en kil dat ik geboren ben uit lust is iets dat je niet verzint ouders heb ik nooit gekust ik ben een droevig deeltijdkind…

Dichtbij deze levenswond ervaar ik pijnsensaties breuken maken cirkels rond in kansloze relaties dat mijn zo vertrouwde leed in vervreemding uit mij slijt heeft mijn hart totaal ontkleed oog in oog met diepe spijt in de kraters van mijn ziel zal ik de vrouw ontmoeten die met haar Achilleshiel ons liefdevol laat boeten.…

Na mijn dood zal je begrijpen hoe het is om jong te zijn dit besef zal langzaam rijpen in kalenders van karmijn ver voorbij de blauwe luchten die ik voor jou achterlaat hoor ik je in tijd verzuchten dat het leven lijzig gaat eer je toekomt aan beleven van de dood als hoogverraad is jouw wade al geweven vanuit onze rode draad.…

Moeder heeft mij uitgerekend om uit haar talud te varen levend boegbeeld, ik lijk sprekend, elke dag en alle jaren meer dan op mezelf te lijken kan haar ziel niet overstijgen moeders ogen kunnen kijken in de erkers van mijn eigen dreigt het leven soms met breuken pijnen in barre barensnood fluister ik haar toverspreuken als druppels water…

Wij zijn elkanders raakbaren vanaf het allereerste uur speling uit de diepste snaren van levenslot en de natuur bemin het vurig wildebeest achter de secondewijzer kroon ons voor eeuwig jong van geest tot trouwe keizerin en keizer draag mijn adem door de poorten van je gepassioneerde ziel jij enige uit duizend soorten voor wie ik in aanbidding…

Geleid mij naar het rijk van troost waar de harde waarheid zetelt ik reken af met de provoost die mijn open wonden netelt ontrukt aan de vergetelheid koester ik geluksmomenten tot nieuwe toekomsten bereid over lijken van serpenten bevangen door verbeeldingskracht zal ik meren in jouw haven wij zijn elkanders volle dracht laat het wildebeest…

Vanuit onzalige gedachten verprutsen wij de laatste kans in lange rij met de verdachten die handelen in doffe glans onze waanzinnig mooie ogen sluiten als beslagen ruiten getergd gekeerd en zwaar bedrogen naar een binnen zonder buiten in deze vers gedolven groeve reik ik jou de stalen spade begraaf het duister van ons droeve vanuit voorbedachte…

In uw schamel teer gestel wortelt mijn levenswonder met datgeen wat ik vertel kunt u al tijden zonder uw versterven maakt mij klein tot in de laatste uren zo deemoedig vriend te zijn zou eeuwig mogen duren u laat mij het mooiste na in ongeschreven wetten dat ik in u overga kan niemand meer beletten.…

Vervilte hamers liggen stil in verroeste slotakkoorden dood samenspel in de paskwil waartoe aanslagen behoorden op alle zenders die ik zap dwars door klankbord van gekeuvel zoek ik de stok onder de klep van mijn dichtgeklapte vleugel spreek tot mij in alle tonen van onze pure partituur waar je zingt daar zal ik wonen en spelen tot het…

Liefste, kom in de plaggenhut mijn woekernest van plagiaat wat ik bedenk is altijd flut en wordt geboren uit hiaat smokkel vondsten, woorden, regels van het allerhoogste plan ik verkoop de ziel voor pegels van dichters in de twaalfde Dan mijn eigen naam is nooit gemaakt voor volk, vertier en vaderland daarom is ook dit rijm gekraakt uit…

Gewapend met een ganzenveer trek ik moedeloos ten strijde tegen de grote grizzlybeer die mij dreigt aan gene zijde opgeschrikt door mokerslagen op het verzengend offerblok klimt mijn pen in strakke stagen boven het kraaiennest in dok woorden klauwen uit mijn handen in gevecht met al mijn zonden voor verlies van ingewanden is mijn veer…

Ik wil mijn eigen plein ontvolken van keuvelaars en querulanten gespiesd zijn zij aan scherpe dolken en slagtanden van olifanten in moddergaten van moerassen gegraven door couveusekevers zal ik hun ziel tot pulp verassen en voeren aan volwassen bevers bevrijd van vuige invloedsferen zal ik mijn dichtershart verversen om uit een fontein…

Lopend in uitgewiste sporen neemt de natuur mij in zich op ik ben waar niemand mij kan horen een krijsende papieren prop rollend langs rulle waterkanten laat ik alle woorden drijven van de gestorven bloedverwanten die mij hartenkreten schrijven op hoge toon snijd ik hun fluitjes uit dode stengels van het riet door deze zingende geluidjes…

Zo te leven heeft geen waarde wij verzinnen kind noch kraai pennenvrucht uit dorre gaarde wakkert wieken zonder draai hoe gaan wij de prijs betalen voor geheimen van het graf twee oneindige verhalen stervend rond de bedelstaf de verlangens te verglijden naar het allerlaatste uur van kostbare crisistijden maken onze dood te duur.…

Als berger in een duikerspak is dit ruim veel te groot voor mij ontrukt aan een familietak drijven verschrikkingen voorbij mijn bril beslaat het tranendal van dompelaars in zeemansgraf ik zwem tussen een dodental aan wie ik namen geven mag waar zij zich gelukkig waanden vallen patrijspoorten op slot kinderen van nabestaanden verdronken…

Vraag mij niet ooit terug te keren naar onze bloedstollende sleur tussen vergeeld behang verkeren ontneemt het leven elke kleur op kruiend ijs wil ik verdwalen in een vuurrode vlammenzee ik burger in bij kannibalen met negerinnen op de thee vergeet voorgoed alle verhalen uit onze perkamenten rol je zal mijn kruin nimmer zien kalen ik…

Ze willen niet meer bij je horen en zijn chirurgisch gecoupeerd je oude hart spreekt als herboren dat alles is geaccepteerd blijmoedig zitten met de stompjes die met ons uit wandelen gaan wij zijn de hulpeloze hompjes in jouw bedlegerig bestaan je bent verlicht in alle dagen dat het zo donker is geweest sterker dan benen kunnen dragen…

Waxinelichtjes uitgedoofd avond van die ene dag ik krijg de kip niet uit mijn hoofd die nog in het vriesvak lag pianosleutel omgedraaid pingelen met stukje Bach in jouw gedachten gras gemaaid onder een gestreken vlag te doen wat ik je heb beloofd stuit nog op te veel ontzag ik krijg de kip niet uit mijn hoofd die nog in het vriesvak lag…

Zwaai mij uit, trapezehart in de nokken van de tent ik ben in het net verward waar de muze mij verwent sta op en maak me dapper in het midden van de ring weg met de zaagselhapper is wat ik tweestemmig zing maestro, maak de piste vrij voor mijn laatste reuzensprong ik kom bij mezelf langszij in poëzie die ik verdrong.…

Wee bepakte en bezakte die nog in mijn zaken wroet ik leef aan de oppervlakte van een explosief gemoed wie lome lompheid demonstreert in mijn kast van porselein bekomt van mij vrij onverveerd een fantoom van eigen pijn dump geen ballast in het duister van mijn immer jagend zwerk het zijn kussen die ik kluister, afgedrukt in aardewerk.…

Leven buiten alle vakken van de hulpeloze horde wachten tot de mokers hakken, wet van deze wereldorde ingedeeld in centimeters van spijkerharde hokjesgeest strikken wij de laatste veters nog voordat we er zijn geweest liggen in een houten jasje krap gestapeld voor de ruimtijd botten met een uitrijpasje grondgedachte zonder afscheid.…

Hang niet langer aan mijn lippen lik liever mijn vergiftigd hart even maar, een vleugje nippen van mijn ondragelijke smart kijk niet langer in mijn ogen knijp je ziel uit in mijn handen even maar, half krom gebogen, diep onder zwarte nagelranden rust niet langer in mijn armen maar draag me naar de overkant op een deken van erbarmen over…

Woesteling kom tot bedaren in onze branding van de zee breek de golven van gevaren gewaarschuwd tellen wij voor twee onderduikend in de stromen van onze wilde waterval voor geen meter in te tomen zijn wij het beste paard van stal laat ons voortaan reddend zwemmen in alle poelen van verderf liefdesleven zonder klemmen jij bent de rust…

Ja m'n kind, opa heeft gevochten met salamanders op de prairie die wrongen zich in duizend bochten op oma's bordje kip met kerrie -opa was toch slurvenwasser? dat was nog voor de schapenheul opa was de beste oppasser, de schrik van iedere dierenbeul -scheert opa nu giraffe-oortjes? zachtjes kind, oma kan je horen opa heeft dikwijls tussendoortjes…

Het jonge ja-woord van weleer dringt nog nauwelijks tot ons door de vroege onbevangen sfeer gaat tergend snel in ons teloor zie hoe wij vertakt verzanden: de gezellen in ons leven dingen naar dezelfde handen die ons ooit waren gegeven wij drijven in een mensenzee afgestoten en verloren de mond gesnoerd door nuffig 'nee' waar we onze namen…

Je leeft nu in vertraagde beelden geheel ontvlogen aan de tijd waar eens je zachte handen streelden ben ik gevoel voor richting kwijt bij het begaan van alle wegen verdwaal ik op de huid van spijt aan elke zekerheid ontstegen verpoteld binnen zelfverwijt in mistflarden van minnestreken ben ik op jou blind gevaren wil wachten tot mijn ogen…

Baby boomer,ontspring de dans van een rituele dood ontsnap aan grauwe lauwerkrans en wees redder in de nood verdruk alle grijze duiven tot vervlogen verenpracht om elkaar mee uit te wuiven, waaiers in de zwarte nacht deel het lot van kinderlozen uit onze rijke schare wij zijn vruchteloos gekozen, bejaarden in fanfare.…

Niet de dagen dat wij stralen steken riemen onder harten zielen zonder kathedralen putten kracht uit eigen smarten niet de uren dat wij vrijen leggen een bodem in bestaan zielen zonder monnikspijen versmelten buiten elke waan in mijn ogen zal je wonen als het licht lijkt te verdwijnen wij zijn identieke klonen in beheer van zielenpijnen…

Ik schuifel in een lange rij naar onzichtbare loketten de arbeidsmarkt maakt wegen vrij om mijn zinnen te verzetten in polonaise kloppen wij beurtelings op dichte deuren gebukt gaan onder slavernij doet ons deerniswekkend treuren onze afstand tot processen waarin het geld de hoofdrol speelt is te groot voor levenslessen uit onbetaalbaar…