Alle inzendingen over Rouwt

De aarde rouwt met zwarte randen, een ontheemd gevoel vergezeld het vruchtbaar samen dat wentelt in haar schoot. Als een knop ontgroeit ontmaagd, voel je meer dan naakt schoonheid van sterren, de maan gaf zijn tijd verworpen aan.…

genummerd naar het kansspel met slechts verliezers zelfs heerst er honger in een kamp bij het vroegere laadstation, en dolen vrije geesten met groene mutsen als sabeltandtijgers ongekooid van Facebook naar Twitter ook de ongekroonde koning van schokkend Groningen is gevlucht met vrouw en ptss naar een land dat ook in vergetelheid rouwt…

wie ben je op die foto als je hart bitter weent om het kind op je schoot omzwachteld in gebroken wit laat het prille leven niet gaan nu wanhoop uit de hemel stort begraaf het kind niet in haar laatste slaap we willen het wiegen in onze armen in het open veld onder de zwarte hemel in het hoge gras zullen we naar de sterren kijken…

net als de blik in jouw ogen die me nog steeds aankijkt zoals je me toen aankeek omdat je om mijn vertrek rouwt Miljoenen schijnwerpers dansen verdwaald in mijn dromen Verward, wachtend op een stukje geluk dat nooit meer terug zal komen…

kennen we allemaal je vindt haar in de kleine dingen die ons dagelijks omringen de hand die rakelings langs je wangen streelt als donkere wolken zich boven je samenpakken de zorg waarmee de zondagsschilder zijn palet hanteert als hij kleur aanbrengt in levenloze vlakken de monnik die zijn handen vouwt de vrouw die om haar vader rouwt…

Laat mij los in iets van witte eeuwigheid, dat het hout verbreekt en bladeren laat verschuiven, wanneer de aarde rouwt. Oh, jij, jij die blijft, vang het licht langs de weg, luister naar de wind wanneer die zingt. Jij die blijft, strooi het licht op schaduwrijke plaatsen, want nieuw zal het zijn in kleuren die geuren in nieuwe vormen.…

lentemeer laat steen als bomen groeien en paarden uit klompjes brons ze verrast me elke keer weer terwijl ik vanuit de bus observeer vanachter een verrekijker met een frons er groeien planten uit m ‘n materialenkast sprinkhanen hoppen in de tuinen energie heeft de tovenares geketend als een illustere, kleurrijke bol vol glitters gesluierd rouwt…

Ijl en licht als wolken waait haar tijd voorbij en in de warreling van haar dromen rouwt ze om de nooit-gesproken tederheden, die uit onmacht tussen haar vingers vergleden, handen en vingers die ook speelden en streelden.…

elkaar toe Wie kan ze verwijten dat er liefde groeide Zo gaan ze samen dag in dag uit Want ze zijn nu een paar Met medeweten van wederzijdse kinderen Het leven gaat door Toch laten ze niet in de steek Vandaag hoorde ik dat zijn meisje van weleer Overleden was Ze vond de rust die ze zo lang ontbeerde Wetend dat hij oprecht om haar rouwt…

Scheveningen rouwt! Aan de zee waar ik vaak kom voelde ik mij verbonden met deze mensen. Heel vaak maak ik foto's van de surfers die op de prachtige golven hun talenten laten zien.…

blijft is de onzekerheid van de tijd waarin het kind zich bevindt Daar in overeind te blijven als in een storm die verantwoordelijkheid is enorm Want wat er met je kind gebeurt In het leven is en blijft een raadsel waarvan het weten niemand is gegeven Wees zuinig op de moeder of ze nou een arts is een schrijver of gewoon thuis zit, rouwt…

Je rouwt om iemand die je niet kent?…

Ik duw je weg, Maar blijf je alsjeblieft bij mij, geef antwoord, zeg, Zeg of je het aankan ook al is het mijn fout, Maar ik kan het je niet aandoen, dat jij straks rouwt, Dus ik blijf nog even in leven, maar ik vertrouw niemand, Dit is omdat ik mezelf niet vertrouw, het ligt niet aan onze band, Geef jezelf niet de schuld, ik moet hulp zoeken,…