4910 resultaten.
heilloos nee
snelsonnet
4.0 met 22 stemmen 186 de ontevreden welvaartskneus heeft angst
- humeur van likmevestje zijn métier -
z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’
hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst
gedachten kloppen in zijn brein: parbleu,
kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…
Repetitie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 3.130 En toch word ik voor haar
een sterfelijk woord.
Tenslotte zie ik dat zij is:
een vrouw die terugvalt
in haar eigen element
zee, zilt.…
Bezit
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 6.280 Ik heb mij steeds het meest gehecht
aan sterfelijke zaken,
aan dingen die ik nimmer echt
tot mijn bezit kon maken.
Maar alles wat zo dierbaar was
dat ik het heb verloren,
is mij sinds ik het kwijt ben pas
voorgoed gaan toebehoren.…
Vleselijk
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 335 in de ruimte tussen woorden en gedachten
leeft de dichter zich uit
met vleselijk genot
sterfelijk
want de volgende dag
resten slechts de woorden,
de botten van de gedachten,
het vlees is al verrot
een gedicht gelijkt 'n geraamte
gereed voor forensisch onderzoek
door aspirant-gedachtenlezers
met een dichters-woordenboek…
Stervelingen onder elkaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 284 Dat stervelingen,
oorlogen voeren en doden,
terwijl we al sterfelijk zijn.
Dat is onbegrijpelijk.
Dat is ongelofelijk.
Dat is ongelovig.…
STERREN
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.789 En 'k heb niets dan de stem van mijn hart, die mij 't eeuwige leven belooft,
En de heilige onsterfelijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd.…
Maak mijn moeder
gedicht
3.0 met 39 stemmen 19.475 Maak van mijn moeder een sneeuwende tuin om te
planten.
Witte jasmijn en de theeroos wordt wit.
Voller geluid komt vanuit binnenkanten,
Zoals de vrucht in de pit.
Maak van mijn moeder twee kameleons zonder ogen:
Groen gokte hij en hij streelde haar buik,
Die zij dieprood naar hem toe had gebogen,
Waarna iets mooiers ontluikt.
Maak van mijn…
STERREN
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.188 O de heilige onsterflijke sterren,
hoog boven mijn sterfelijk hoofd,
Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen
mij een hemel eens had beloofd,
als deze ogen zich sluiten voor eeuwig
- en dit lijf wordt ten grave gebracht, -
o de stille onbegrijpelijke sterren!
o 't mysteriënheir van de nacht!…
Filosofietje
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 239 Wij zijn gevangen in de tijd
De ruimte is aan ons gegeven
En zodoende het beleven
Van de hang naar eeuwigheid
Door sterf’lijkheid die ligt besloten
In ons ondermaanse lot
Creëerde iedereen zijn god
Om de kansen te vergroten
In de eeuwigheid te komen
Zodat dit leven waarde heeft
Met een doel om naar te streven
Maar eeuwigheid kent dat…
Alleenspraak in de herfst
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.776 In de warme oktoberzon in een stadspark gezeten
met schrik beseffen hoeveel najaren voordien je al
wist dat, in tegenstelling tot jij nu, geen wesp die
zwermt het zwermen der wespen van de herfst
tevoren mist, geen kruisspin zich kruisspinnen
herinnert, daar zij er niet waren in hun eertijds
dat je kent. Van den beginne maak ik deel uit
van…
Bittersteen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 dwars door het duister ligt een steen
ter hoogte van de afdruk in destijds
deze ruimte bespaart geen zwaarte-
kracht, deze vogel vangt geen kat
zo gaat er een steen aan elke dag
voorbij, die ingesneeuwd en vergeten
daar al lag voor het ochtendgloren
en zal blijven liggen tot na de dood…
Kortverbranders
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 43 In het donker zie ik de mensen soms anders
als kledingstukken in een oudere kast
zeilen aan een zeilboot of kotter hoog in de mast.
Soms voel ik ze als branders en soms als waterlanders.
Onder die sterrenpracht en grote volle maan
zie ik vaak het nodige aan ontroering gaan.
Soms ogen het liefdevol gebalsemde gebaren
waar ik op mijn beurt…
Scheiding
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 124 Mensen beloven elkaar eeuwige trouw
Tot de dood ons scheidt
Tijdens zo’n onecht verbond
toont men reeds een keer berouw
Het leven gehuld in gestrande rouw
De liefde is tevens tot haat bereid
Kinderen offeren zich in de stof
De een is schuldig, voor de ander de lof
Een enkeling gaat samen tot het bittere eind
Diamanten schitteren verfijnd…
Wat te wensen als mensen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 48 Het hele aardrijk naast hemel en hel
zegt men werken vaker dan eens
lijkt het wel op een onzichtbaar bevel.
Leven kent zegt men haar duisternissen
ook het kleine en grote menselijke vergissen.
Leven kent voorspoed , liefde naast geweld
dat is een feit zegt en stelt men welgesteld.
Soms komt dat zeker te weten wel van pas,
als oprecht antwoord…
Afscheid
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 682 Een diep verlangen naar het eindige
kruipt traag en wenend
in dikke strepen
naar de stilte van het oneindige
In het vragen naar vergetelheid
kan de nacht mij vinden,
een vuistgroot op mijn kussen,
er ontbreekt enkel nog een afscheid
Sterfelijk vergruist de rand
van de dag nu voorgoed,
geluisterd en diep gedacht schrijf
ik de woorden…
VERS 6
poëzie
3.0 met 34 stemmen 3.711 Ik kan geen postzegels verzamelen
ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen
ik kan geen amourettes kollektioneren
en geen wijsheid
ik kan niets meer
ik kan niets meer
Waarom doof ik de lamp niet
en ga ik niet te bed
Ik wil beproeven
naakt te zijn
bloot wie weet wel gevroren purper…
Voorbij dromen
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 439 Sterren
voel ik in jouw ogen
het gezicht zonder gelaat
in het diepste donker
wanneer jij mij
komt halen uit mijn lijf
dromen wij niet meer
al het sterfelijke is reeds voorbij
samen zweven wij
puur
enkel op gevoel
naar het magische licht
vier handen
verlangen
en ontvangen
de kracht van liefde…
Ephemera
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 155 De dagen zijn zo sterfelijk als zij talrijk zijn,
de gedachte aan eeuwigheid is vergeefs gehoopt.
Totdat, zo moet althans nog blijken,
de dag komt die niet voor het stof zal wijken.…
Angst
gedicht
3.0 met 52 stemmen 20.835 Heel argeloos begin je een gedicht.
Een aantal letters, aangenaam van vorm.
Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht.
Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm.
Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen
Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt -
Schermutselingen tussen de vocalen.
De consonanten brommen mee, ontsticht.
Pas dan ontpopt…
De angst
netgedicht
4.0 met 44 stemmen 1.448 Toen was daar de angst
en de opkomende razernij.
Door de kogels die daarbuiten
mensen raakten rij voor rij.
En straks zou het allemaal voorbij zijn
als zij naar buiten werd geleid.
Dan zag ze nog de levenloze lichamen
en die man die voor hun zielen pleit.
Nog even en zij zou daar liggen
in het gat waar zij hoort.…
De angst
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.238 Angst zit in een kleine hoek
verbergend achter gesloten deuren,
eruitspringend als je het opendoet
anders stiekem erin geslopen.
Zwevend, vallend in een zwarte gat
Er niet meer eruit kunnen komen,
Dit is waar ik voor vrees
De angst van mijn dromen.…
angst
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 537 donker
smaakt een beetje koud
- fris –
maar aangenaam
donker
smaakt een beetje wanhoop
- pijn –
maar vol gevoel
donker
is alleen een gedachte…
Angst
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.244 Laat me los
Houd me niet langer tegen
Laat me vrij
Geef me de ruimte
Ruimte om te leven
Om te vertrouwen
op mijzelf
Om te ontdekken wie ik ben
en wat ik wil zijn…
Angst
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 737 Altijd voor me klaar staan, je leven met me delen
Wonden, hoe diep dan ook, jij kan ze altijd helen
Maar de angst om je kwijt te raken is zo groot.
Want zonder jou kan ik niet leven, ik ben nog liever dood!…
angst
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 905 Nooit heb ik gedacht
aan de dood,
zo ver en zo onwezenlijk.
Maar nu het einde
haast geweven is
aan de tijd die ging
en ik hier sta
met lege handen,
met grijzend haar
en zonder het beminnen
van toen het jeugdig zong
in eindeloze weiden:
leg ik mij neer
en kan alleen nog teder zijn,
en al de liefdes die vergingen
in de schaduw van mijn…
Angst
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 4.588 plots spreekt ze dan
ik weet niet, zoiets van
ik blijf bij jou
ik blijf je eeuwig trouw
toen wist ik niet
dat ze loog, me bedroog
toen wist ik niet
dat zij angst oogst!…
angst
netgedicht
3.0 met 39 stemmen 2.245 bloedend
heb ik deel, heb ik part
in je hulpeloze kreet
mijn naam is angst
moedwillig
verteken ik
je psyche en je lijf
onvindbaar broedend
verschrik ik en verstijf
angst, noem mij gerust wreed…
De Angst
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 473 De vraag herhaalt zich
En de hand blijft komen
Laat me vrij
Ik kan dit niet alleen
Ik heb Iemand nodig,
Die mijn angst
Al overwon
En mij wil dragen
Tot het licht,
Weer zichtbaar is.
De vraag wordt beantwoordt
“Dan is Hij terug”…
Angst
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.674 Het avondlicht vergaat en glijdt
Van mijne blinde vensterruit -
Nu nadert al de nacht en breidt
Zijn duister over mij uit.
Zijn zoele adem lekt mijn hand
Als een stervend zwaarmoedig beest,
Hij lekt mijn nevelig verstand -
Het is geweest - geweest!
't Is of over mijn handen en
Mijn lege hersenen en aan
Mijn weke hart twee vleugelen…
Angst
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 784 Er leeft een angst,
heel diep in mij,
want al wat is,
gaat ooit voorbij.
Zo plotseling,
geen restje tijd,
in een seconde,
was ik je kwijt.
Verbijstering, onmacht,
woede en verdriet,
en de vraag: waarom?
een antwoord kreeg ik niet...…