Alle inzendingen over achter de adem

dronken van je geuren lurk ik met mijn lippen aan de zuurstof van je lijf de vuurstof van je zenen mijn longen zwemmen in jouw heerlijke zee de kieuwen die je buik plooien naar mijn kust samen brandende adem verwoest al wat was we plagen de golven in wild deinende roes tot puurstof ons zwelt…

Ik luister naar haar adem en fluister "Kan ik haar ooit weerstaan?"…

Als zij haar groene jurk uittrekt valt het dons van populieren ruist het ritselend blad Mijn mond valt er van open Er groeien horens door hoofdhuid gespleten hoeven trappelen Een wolk dimt het licht warmte komt uit de aarde een wesp cirkelt traag Zij geurt van kweeperen kaneel en zweet wit zoet het strelend gras…

Toch is geen enkel leven ademloos God heeft aan elk mens Zijn adem gegeven, zoveel houdt hij van ons door Zijn adem is niemand nutteloos. Kijk vol bewondering rond in je leven het is een reeks waar je stil van wordt dat alles is door God aan jou gegeven.…

onder de steile hitte een breed uitgemeten middagdutje achter gesloten oogleden onscherpe herinneringen uitnodigende gestes vertellen een paar stille vroege ochtenduren heb ik mijn liefde bekend - mijn liefde voor hen - en ook mijn liefde voor jou hebben zij uiteindelijk toegestemd zo leven zij, de uren in harmonie met jouw zijn dat…

Ik adem je, ik drink je ik geniet je met volle teugen je bent mijn gedachten en al mijn ingevingen ineen. Je bent mijn vreugde, mijn inspiratie vooral. Je bent mijn land, mijn lieve naburige natie je bent mijn woordenwaterval. Je bent voor mij, en wel meteen mijn elke vorm van redenatie, mijn nooit gedachte revelatie.…

zijn hand aan haar borst raakt haar diepbonzend hart stilzwijgend schreeuwt hij om liefde slaat zij haar ogen neer kan alleen maar ademen uit in uit…

je adem wordt wolk als wasem van je warmte in de winterkou…

wintermorgen jij bent al buiten en nu pas zie ik in de kamer van vannacht jouw adem : ijsbloemen op de vensterruiten…

weer naar buiten baant Zie hoe de afgeplakte wanden in de opgelapte badkamer een verbinding aangaan met het gecondenseerde vocht Ruik de geur van schimmels bij onvoldoende luchten door de keuze: warmte/kou in onverwarmde ruimtes Het wijze dak is regendicht de keldervloer van zware klei tussen die twee roert zich het leven en in die adem…

Mijn adem, ik omarm je met heel mijn wezen!…

De adem die Mij het meest Nog beklemt is De adem die Mij door angst Is ingeblazen…

je hoeft niets te zeggen je huid ligt dichtbij je veert me zacht je raakt me aan ik hoef niets te voelen ik adem jouw hand ik roer je mond ik mond in jou.…

Adem die soms Niet eens aan Zichzelf toekomt, Te kort schiet Of overslaat, Krijgt nieuwe Kracht, nieuw Elan dat krachtig Als de branding Aanrolt uit de Volle zaal hier Voor mij, die Mij de energie En meer dan dat Teruggeeft als Ik haar gegeven heb…

woestijnzand waait de hele wereld over ergens in de verre diepte van ijskoude oceanen het hete magma in zuurstofrijk water de zich splitsende algen en het woestijnzand van de Sahara dat neerdaalt in de Amazone en fosfor geeft aan de bladeren die zuurstof uitademen adem in, adem uit adem bladeren en algen en water en denk…

Op dat moment verloor ik mijzelf Ging vol en compleet, hele- maal op in jou Gecontroleerde volwassen eenheid In jouw weergaloze warm- tebron sta ik voldaan en onge- kleed, zonder jas Jij peilt, zucht, kust en haalt adem voor mij Spant spieren vol van geluk Doet wensen voor ons liggend op de maan Jij verlicht, staat op, verdwijnt…

Adem die door mijn longen blaast. Adem die gedachten laat kalmeren of als woedestorm venijnig raast. Ik voel mijn adem tijdloos leven. Ademend kijk ik steeds weer toe, hoe wolken komen en stil weer gaan. Vanzelf, zonder dat ik zelf iets doe. Zoals de wind waait, zoals de wind...…

Ik heb mezelf Niet gemaakt, Mezelf de adem Niet gegeven, 't Is de wind die Me heeft aangeraakt, Die mijn adem Elke nieuwe dag Doet leven…

maar wakker in het licht ben je er niet kinderen worden volwassen zien meer grijs dan grijs kan zien als wolken wandelen boven het stedenland en de zedenmeester zich omkeert in zijn bed tussen letters van zijn woorden heerst stilte tegelijkertijd afstotend wat in moedertijd zo dichtbij leek hongerige zuiverheid van naakte adem…

het is niet wat we bouwen het is wat we verlaten het zijn niet de slagen op de trom niet de grote gebaren het is dat we naar adem snakken als de stilte onhoorbaar blijft…

van de ene op de andere herfst gooiden we geen bladeren in de lucht herkenden we de geur van het vergane blad klauterden we niet over een omgewaaide boom op het pad zagen we scheefgegroeide bomen het was onze geschiedenis die we ademden van de ene op de andere herfst…

het taanhuis die onze tuinen inlopen alsof wij hier wonen in een openluchtmuseum en hun onnozele brutaliteiten horen te prijzen als fatsoenlijke interesse Maar we kunnen ermee leven De bezoekers lopen rond in een parallelle werkelijkheid en wij hebben echte buren een wijde hemel, het wijde water en het groene eiland We kunnen hier ademen…

Stilte beleeft Zonder woorden om je heen Zo puur mag ademen in haar natuur Is wat zij je geeft Het mooiste geschenk Zo voortbewegende achter het stuur Het maakt niet uit Waar we gaan of staan Stilte wijst mij de weg voortaan...…

De Heer wilde gelijkheid onderstrepen: Hij deelde brood en vis tot ieder at, Waarbij hij nooit afvalligen vergat, De clerus heeft dat weer niet goed begrepen. De Moslims noden ons graag aan hun dis, Bij katholieken gaat dat altijd mis.…

Dat boerenvolk hier heeft een schaduwzijde, hun kippen, nou daar kraait dus wél een haan naar, om vijf uur ’s ochtends, ’t is haast onbestaanbaar en dan gaat men luidruchtig tractorrijden. Ze halen melk uit koeien, ze zijn gek, bij Albert Heijn staat dat gewoon in ’t rek ! ---------------------------------------------------------------…

Denken met puzzels. Vragen met puzzels. Ontdekken met puzzels. Ik ben wie mij maakt en ben wie mij ontdekt wanneer niemand gelooft dat ik zonder oplossingen besta.…

Achterna en achteruit, acht ervoor en achterin (in) acht genomen achterhaald, is achtenswaardig achtgezind, achterop of achterlangs is achteloos, in achtgemeenten, is achterlaten achterklap die acht dezelfde overkwam. Over achten gesproken.…

het is lang geleden dat ik paden betrad waarvan ik dacht, die kan ik betreden ik heb de stoffige straten die ik belopen had in speuren naar kracht, amechtig achter mij gelaten…

kleding en de rest op een hoopje op het strand wij samen in zee [senryu] foto: Martien Montanus…

verberg u niet achter de wolken van de winter ik bespeur immers uw parfum tussen de takken van de tijd smaak uw aanwezigheid op de lippen van mijn ziel de huid van mijn hart tintelt onder de ruis van uw adem u bent er heeft mijn wakker-zijn u niet aanbeden vastgelegd in dit gedicht L.Steenberghs…