Alle inzendingen over alles doen

Het is gewoon te gek om los te lopen: Je maakt er een ambachtelijk kapot, Je beukt en trapt hem door en door verrot, Fysiek en ook mentaal zal je hem slopen. Je slaat hem dus tot gort en schopt hem lens, Is dat ‘the noble art of self-defence’?…

Waar het woordje TE voor staat, zei men vroeger keer op keer, is niet goed dus leer alleen: dat TEVREDENHEID het enig woord is, waarin dat toegestaan is. Leer te leven naar DAT wat je hebt, NIET wat je wilt, want dan mijn kind: wordt je levensloop verspild, TEveel, TE TE TE steeds maar TE Kijk naar TEvredenheid en je komt er wel,…

als genarcotiseerd staren we naar de beelden ze droegen rugzakjes dicht tegen elkaar gepropt in plaats van mondkapjes in 't land waar de dood woei onder de zwart witte wolken nog niet zo lang geleden waar de tranen stroomden de kwetsbare mens in zijn verlatenheid tot rust gekomen jouw vrije adem laait de vlam van barmhartigheid…

Zal 't licht dat op de daken valt En geluwt op het groen, Mijn hart weer blijde maken, zal 't Mijn mond weer zingen doen? Ik heb gezwegen maanden lang, Of 'k nooit meer zingen zou; Gaat nu mijn zang weer aan de gang, Door één klein plekje blauw? Is met één vlekje zonneschijn, Dat op de duinrand ligt, Dat aanstonds zal verwonnen…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

Verkrampt lijkt ieder gezicht met de toekomst als schaduw van het licht... Vergulde gedachten blijken schijn achteraf. En grimlacht naar ons reeds het graf. Zinloos iedere daad zo geprezen en op het gelaat kun je de twijfel lezen. Maar moedig verzet zich menigeen tot de dag des oordeels valt en ook daad- werkelijk blijkt, het leven is…

In het diepst van mijn ziel wil ik, hoop ik dat alles goed komt met mezelf en met de mensen om me heen en dat hun goede wensen uitkomen alsof het echt scheen volgens God Zijn dromen.…

Houzee, de grote Leider is dan Geert Justitie voor Jan Roos, een meesterzet Op Buitenlandse Zaken die Baudet ’t Is logisch wat Thom Karremans beheert Het hoogtepunt, bereid u erop voor: Op Onderwijs het duo Geer en Goor…

Vandaag stel ik een derde kerstdag in Reflectie schrijf ik erboven. Dit initiatief is een nieuw begin van hoop op vrede waar we in geloven Alles wat niet goed was op 1e en 2e kerstdag bezien in mijn spiegel met een glimlach…

Vrede en oorlog dat al eeuwen lang bestaat. 't is liefde of haat.…

roze is de kleur van de bril waar ik door kijk een fout antwoord... maar toch geef ik die mens gelijk want problemen bestaan er niet er zijn alleen maar oplossingen dus blijf ik weg van mensen die problemen maken... bij elke oplossing!…

Snelwegen blokkeren Hooibalen in de fik Asbest storten, mest uitsmeren Opruimers intimideren In dit land kunnen hufters met gevestigde achterbannen ongemoeid de staat verlammen Escalatie voorkómen, twittert de politiek uit angst voor boze boerenkliek "Ga altijd in gesprek met elke opgehitste gek" Het doet me denken aan Srebrenica…

Een ziekenhuis in Gaza waar zo goed als niets functioneert Alwaar een ieder die daar ligt eenvoudigweg lijdt en crepeert Als begrijpelijkerwijs Iran zich hiermee gaat bemoeien Zal iedere sirene, waar die zich ook bevindt, gaan loeien Is WO-III ingeluid, ziet 'n ieder bij 'n ander alles verkeerd…

Parel van de Vlaamse Ardennen Met je landelijk schoon. In de lente kom je ons verwennen En spreidt je mooiste kleed ten toon. Je bruist van moed en nieuw leven, Een lachende zon, een teerblauwe lucht komen terug vrolijkheid geven In de Vlaamse Ardennen, in mijn gehucht. Ontluikende bloemen Vlinders zo schattig gaan elkaar zoenen De lente…

met een ontsmette kar in oorlogsgebied raadzaam verdraagzaam “ gaat u maar hoor” de kaas wordt belegen er zijn vast omwegen ingesloten om de hoek met glimlachende vloek snel de verkeerde chocola pure tijden van Corona de koek is op het klopt voor geen meter doe nog maar een halfje…

een wirwar van woorden vele zinnen gebroken het verleden verloren je was er altijd voor mij ik voelde me nooit alleen je stond steeds aan mijn zij ik leef nog in jouw dromen maar je herkent me niet meer mijn tijd is gekomen moeder ...ik sta nu aan jou zij!…

En weer moest de voormalig president Deemoedig het gerechtsgebouw betreden Maar voor deemoedigheid zag hij geen reden De aanklacht werd weer Trumpiaans ontkend De logica daar lijkt een beetje kwijt Zijn aanhang groeit met ieder strafbaar feit…

gelukkig bestaan kleuren om dingen op te beuren zonder hen was alles zwart eentonig of ietwat apart de grijze muur die wil ik wit de zilveren stoel die ik aanbid de gouden schijn van het maanlicht geeft blij gevoel, een fraai gezicht de hemel verf ik altijd blauw de zon zingt geel, ik hou van jou het gras dat kleur ik in 't fel groen…

de bijen zullen steken nu kan je niet meer weg ze kunnen niet vergeten wat heb je brute pech… hun vriendje werd vermoord in een glas cola laf versmoord de bijen willen zich nu wreken en daarom gaan ze steken… een wijze les voor iedereen heb respect voor mens en dier want het is enkel op die manier dat alles goed komt niet… gemeen!…

Wij zijn onderweg door het leven onwetend waarheen onze reis gaat Wij zijn bijzonder, om in ons weten dat leven eindig is tóch het oneindige te kunnen ervaren We zijn onwetend van de onbegaanbare wegen waarheen die leiden maar vooral, hoe onze reis ten einde komt…

Ik wil de wereld een betere plek maken voor jou Leiderschap is iets natuurlijks voor mij Ik gebruik mijn intelligentie (kennis) en geloof in jou Om het leven aangenamer te maken voor jou Ik wil jouw licht zijn in tijden van duisternis Je steun en toeverlaat als je het moeilijk hebt Je bijstaan en sturen wanneer het nodig is Maar je ook liefhebben…

De bloemen bloeien De eieren komen uit De groene bomen…

Kort en hevig, los en tevens standvastig zijn het mijn gedachten, gevoelens die verstillen in de schaduw van mijn wezen. En alles is niets meer dan een vluchtig moment dat tijdloos is in ruimte waar ik even mezelf ben... Als een druppel regen, als mijn naam en een woord geschreven in het zand. Waar dan een golf van de zee de betekenis…

Ik leg mijn hand In die van jou, Mens die met stomheid Geslagen is, het hoofd Vol onrustige gedachten En ontelbaar vele woorden - En niet één die de uitweg Weet naar je mond, je stem Die zelfs niet de zachtste Klank weet voort te brengen, Ik laat mijn hand In die van jou, En lees zonder taal Al jouw ongesproken woorden…

Alles van waarde Blijkt nog steeds weerloos te zijn In dit aards bestaan…

Zij gaat in stoflagen gekleed over straat Onherkenbaar door gaten getekend Met hand op hart bijbel of kinderhoofd Wordt op haar gezworen So Help Me God Met twee of drie vingers hoog in gebakken lucht Kleden we haar fabulerend uit zij moet er aan geloven In stoflagen gaat ze over straat mysterieus veelkantig en ongeslepen…

In Amsterdam moest men een zwembad sluiten vanwege allochtone overlast. Sahara-taakstraf vindt men ongepast, want het probleem ligt hier en niet daar buiten. Zolang ze nog niet uitvergaderd zijn blijft elke grote stad een soort woestijn.…

Komen en gaan, ergens naar toe en ergens vandaan, maar hoe? Jij weet waar je voor staat en je doet het vroeg of laat... Jij creeert je mogelijkheden zelf en je bent niet bang dat iets je schaadt. Niet langer twijfelen, want daarbij heb je zeker geen baat. Bij voor of tegen, hoe je het ook ervaart, het is voor jou een zegen en ter degen…

Ooit werd de aarde geschapen, door welke God dan ook, ooit was er een begin, door wie dan ook. Eens stond iemand aan de start van wat we nu onze aarde noemen, dezelfde aarde die we in alle toonaarden roemen. Toch zijn we niemand uitgezonderd, met zijn allen doende, de aarde, zoals we hem roemden, langzaam aan naar de knoppen…

de geestelijke verandering in het soepel meegaan mét alle veranderingen, waarbij je soms eens een gedachte terug moet kunnen geven om vooruit te komen ....…