Alle inzendingen over bevroren maanlicht

De kou heeft haar ziel Meer en meer raakt ze bevroren Onomkeerbaar bevroren Bevroren en omringd door kou Omdat ze zich ooit liet smelten door jou...…

Maanlicht streelt de uil weerkaatst in scherpe ogen loerend naar een prooi.…

U kent vast de natuurkundige wet Dat water, als het eenmaal is bevroren, Daardoor niets aan volume heeft verloren, Maar juist met tien procent is uitgezet. Dus als men uw pensioen bevriest, wees blij: Dan krijgt u er vast tien procenten bij!…

Koud als de nacht snel als een schaduw wacht je op haar en glimlachend in het maanlicht laat je je vangen. Haar dodelijke pijl treft je in de borst en liefde te groot snijdt door je hart hulpeloos op de grond bemerk je haar plotselinge dood en glimlachend in het maanlicht ontvang je haar eeuwige verlichting.…

Als wolf eenzaam huilt stromen rivieren afscheid maanlicht over de ziel. Haiku…

[Haiku] daar gaan de wolken één voor één drijven ze weg maanlicht op hun rug…

Maan achter takken – Kijk, denk er niets bij, maar kijk: maan achter takken.…

maanlicht zal ons vinden Sterren ons verbinden…

elke keer Krijg ik last van bevroren gedachten Ik hoopte steeds maar nu niets meer Als ik denk aan mijn geduld en liefde Hoe ik mijn grenzen heb overschreden Krijg ik last van bevroren gedachten Miljoenen tranen zijn weggegleden…

gevangen in een kubus met muren van ijs bevroren bevroren verstijfd liggend alles horend verstild verstilde woede en verdriet geen woorden meer verstopt verstopt in die ijskubus wanhopig vechtend…

In maanlicht zag ik opvaart van gedaanten doorschijnend wit – wentelend nu de wegen tot in eeuwen der eeuwen?…

[Haiku] Eindeloze nacht boven een zee vol zeilen waarin maanlicht bolt.…

[Haiku] wiegelend water zomers maanlicht deint breeduit tussen twee schepen…

Maanlicht vormt het levensboek. Vuur bij open haard.…

Wervelende momenten van hoopvolle gedachten in maanlicht voor die ene keer verloren onder voorspoedig hopen naar die ene gedachte…

Winter 96/97 Ik weet het nog heel goed Ik stond voor het raam Keek naar buiten IJsbloemen op de ruiten De wereld verstild bevroren Mijn gevoel verstild Mijn hart bevroren De leegte die jij naliet Ik was verloren…

Daar veinst een geluid Knisperend door het oor Het kruipt onder de huid Totdat ik bevroor Haar schoonheid zo limitieus Haar lach onbedeusd Keek zij mij aan Bevroren, Betoverd In een enkele knal Vermaakt tot kristal Totdat Uiteengespat Het is dat ik Haar bemin.. De IJskoningin…

De spade zweeft een moment trillend boven de aarde wordt dan met kracht gestoken zonder resultaat stuitend op bevroren grond. Ik kniel neer en wens niets meer dan tranen. Waardoor het bevroren verdriet de ijskoude brok pijn kan wegstromen.…

Traandiamanten, bevroren op mijn wimpers: schitterend verdriet.…

De zee ongrijpbaar in beweging eb en vloed in kleur blauw en groen maar in een cyclisch ritme beroert maanlicht de golven…

dwarrelt sneeuw als hij aan de voet van de duinen uitademt op het vlakke laken rust maanlicht dwarrelt sneeuw die milde nacht…

ik je weg zie glijden vallend door het natte woud op onze rit door het maanlicht onze rit door het maanlicht kom op lieveling een klein eindje maar daar aan de rand van de oceaan komen we dicht bij elkaar verstrengeld in elkaar lief we verdrinken vanavond zinken zinken…

Voorbij aan 's mensen waarnemingsvermogen en aan het zicht onttrokken horizonten, sneeuwbedekte nevelvlakten grenzen overschrijdend en boven schaars begroeide toendrabodem rijzend, lagen tussen brede lagen veilig onder glaciale permafrost fossielen en kadaveren begraven: lang geleden uitgestorven gave mammoetexemplaren -…

winterwonderland een ijzig moment bevroren je hoort het kraken…

bevroren tranen barsten bij een poging tot een eerste glimlach…

De lage stralen zetten het bevroren meer in een gouden gloed…

Bevroren vallen de oproepen tot gebed -- als sneeuw op de stad.…

Je leefde in een verhaal toen je een gedicht schreef over het verdwaalde maanlicht boven zinloze planeten op het plafond van jouw geweten en het gedicht was als een brief niet aan mij of aan jezelf maar aan een vreemde die je lief had en wist dat je het meende onder het maanlicht van jouw gedicht dat in de onderwereld geen noodzaak had…

Onder het schijnsel van melkwit maanlicht speelt de nacht een onnavolgbaar spel; met de passie die leeft tussen twee mensen, verbindt zij de eenzamen tot een permanent stel.…

Zigeuners' maanlicht uit je ogen mijn brede wegen verlicht in het stof glinsteren sporen en schaduw van de muzikant trilt nog zachtjes in mijn navel.…