Alle inzendingen over de val van de uil

Heel langzaam daalt het veertje neer Tot in de palm van mijn hand Ik zie de volmaaktheid van dit stukje schepping waaraan geen andere hand te pas kwam dan die welke in bewondering was uitgestoken om het op te vangen…

Zon, zand, oceaan Golven golven af en aan Vanochtend dacht ik even In woorden weer te geven Waar geen woorden voor bestaan…

Plots is er dat vleugje wind Dat als een kille adem langs me heen glijdt Op die windstille, donkere avond Ik schrik ervan, want ik waande me alleen…

Wij lopen op een Weg Niemand weet waarheen hij leidt Er is geen Bord dat ons zegt Waar we ons bevinden in de Tijd…

vage visioenen en oude rituelen verbinden mij met een andere dimensie in eeuwenoude boeken word ik genoemd geheimen heb ik niet het is een race tegen de klok ongeacht de razernij in verre orden hebben muren oren ik vecht me vrij en leg de handdoek in de ring…

Lees de krant Zet het pannetje op het vuur Loop in de regen Stamp in een plas Want de peper is zo duur…

"Acht" in het Engels Lijkt, zo U weet, In fonetische zin Op ons woordje "Eet" "Wait" als je 't opzoekt Vertaal je met "Wacht" Maar "Lait" heeft totaal Niets te maken met "Lacht" Voor wie zelden lacht Is het eenzaamheid troef Schijnt zelden de zon Lijkt het leven vaak stroef Dus trek erop uit Dat is écht noodzakelijk En gaat U uit…

Verloochen nooit je afkomst Wees trots op wie je bent Beleef het leven als iets wat Begin noch einde kent…

Ik ben een kwal Een vreemd geval En weet u wat het vreemde is? Voor mensen ben ik vlees noch vis Ik zweef zo'n beetje door de zee Ik zweef met alle stromen mee Al zwevend kom ik aan de kost Heb ik dat niet mooi opgelost? Thans lig ik op een eilandstrand Te wachten op hoog water want Ik heb het hier nu wel gezien Die troep en rommel bij…

Het is dinsdag De zon schijnt De oceaan is kalm Net als ik Ik zit in het appartement Heerlijk alleen De anderen zijn even weg Het geluid van de golven Is balsem voor mijn brein Mijn vingers dansen over het toetsenbord Buiten vliegt een meeuw luid krijsend voorbij…

op de boulevard langs het strand, schuin beneden mij, loopt een opvallend mooi meisje voorbij haar uiterlijke schoonheid vangt en boeit mijn blik plots kijkt zij omhoog zij ziet mij en slaat haar ogen neer dan vervolgt zij haar weg de heupen wiegend als door wind en water bewogen…

In gedachten zie ik een gebogen figuur die zich tussen een menigte joelende mensen voortsleept Op weg naar de heuvel van waaraf hij nog één keer de mens zal zien Niemand doet iets Zelfs zijn vrienden niet Een mysterie voltrekt zich…

geheel alleen aan zichzelf overgelaten de kwetsbare oudere medemens de tranen springen in onze ogen verteert door eenzaamheid ziek van pijn en quarantaine slaat de corona koorts toe de lakens huiveren van koorts en slijm, 't kuchen en 't zuchten, totdat de laatste ademtocht een einde aan het lijden maakt; de dood kent geen pardon maait…

De kromme herfstmaan klampt zich vast aan een linde en sleept zich omhoog, traag opent de oude uil zijn spookachtige ogen.…

als luiken naar het verlichte donker waar de grond nog voelt als draagbaar van gras het laat je voelen zo de mens is bedoeld daar waar rust doet zwijgen en stiltes naar je neigen bind ik de ruimte aan sterrenpaden; een brug naar jouw gedachten langzaam valt de zwoele duisternis over de heide van verwachten het is de roep van verre uilen…

vier koppen steenuil donzen bolletjes in holletjes van pluimenbuik en bruine vlerk zo puik moederuil in de kuikenkerk liefdewerk wie zette dit ontwerp op scherp…

't was toen de uil zijn woorden braakte in domme wijsheid of niet dat de schaduw niet meer wijken wilde, zij haar verdriet als vleugels vouwde met het kind naar binnen zo niemand zag hoe klein ze was, hoe niets meer nog hetzelfde was - grote ogen liegen dus ook - en alles verloren van zuivere glans…

Meneer de Uil en zijn twee dingen. Hoor de Koekoek toch eens zingen. Wie is de kloekste in het grote dierenbos? Wie speelt het beste voor Sinterklaas zonder schaamteblos? Wie geeft meer uit dan die heeft verdiend? Wie maakt wit wat door de zwarte ravenkunst wordt bediend? De Fabeltjeskrant ging eens over politiek.…

Het NIOD schreef het paarse Waterloo Kok trok hierdoor zijn laatste consequentie De demissionair minister van Defensie Kreeg de doofpot van zijn voorganger cadeau. Belast door iets wat hij niet heeft gedaan Niet-stemmers 15/5: denk daar maar aan...…

Hij fietst weer, de geliefde kapelaan En hoor: de koningstune van De Fabriek Nostalgisch! Legendarisch! Magnifiek! Daarvan zou 'n herhaling niet misstaan Alsof niet al voldoende is herkauwd Wordt straks nog zelfs De Muur weer opgebouwd…

Een uil vliegt in dit licht als van een fee in alle stilte mee, met in de ogen zijn eigen gloed. Nu glijdt de aura heen, de hoge bomen schijnen weer gewoon van kruin tot voet, de uil beklimt een dikke tak, en glimt in de volle maan, de stilte blijft stammenrecht overeind staan.…

we willen openbaringen zien wel in een zuivere speeltijd van het leven. herschept het verlangen naar een zwervende bruid die mij in haar val heeft gelokt het zwijgt, maakt stil, de dagen worden diffuse zijn mijn sporen kwijt, ik zie hun schaduwen in spiegels die om meerdere ego's strijden, in het uur van de uil die naar zijn…

In 't oude bos, als duisternis wint van de zon ontstaat nachtleven Oehoe klinkt troosteloos door gebladerte loert de uil Een veldmuisje wordt prooi!…

Psst! Winkelier! Je mag geen drank verkopen Ik ben hier om je stiekem te betrappen Het lijkt of ik iets uit je shop ga gappen Maar door mij gaat juist je winkel beter lopen Ik knijp wat oogjes dicht tot aan half zes En jij geeft mij in ruil een goede fles…

De overste was ogenschijnlijk open, toen hij verklaarde dat die julidag, hij nergens afgevoerde mannen zag. Hoe kon hij weten dat het zo zou lopen? Zijn aandacht kon hij vast niet goed verdelen, want hij was bezig met piano spelen.…

Mijn ogen lodderen loensend door het felle licht opgetrokken na de mist ik hangmat op het wiegen van de dag deugddoend straalt er warmte geef mij doezelend over aan een knappende uil.…

luister, een vliegend doorwaakte uil met nacht als sprakeloze schemer het doorbreken van gemis tot woordeloos vervoegen overal klank en verbeelding, nergens betekenis bij wijze van spreken…

Gelukkig, wie, als U, Mevrouw, 's nachts nóóit wakker schrikt, En voor wie het daarom eender is, of een hond, of een kat, of een uil naar haar blikt.…

slechts een uil nestelt hier nog binnen gewijde muren ruist in de geur van gedoofde kaarsen nog een vrome psalm schuilt de toren tussen stokoude bomen in lome vergetelheid…

de maan speelt oog door een boom schikt een aura rond de kruin waardoor de hemel enkel nacht uitbeeldt dat is het natuurlijk ook nacht en een oog en geen uil die nog huilen wil voor dageraad…