Alle inzendingen over eenmaligheid

wat moet ik nu ik weet dat je nu eenmaal doodgaat en waarom is dat niet eerder tot me doorgedrongen het is alsof je in de regen loopt en denkt dat het droog is…

Soms is het net als of er een storm opsteekt in mijn hoofd Dat de bomen heen en weer waaien En de wind brult van oor tot oor Blijvend in mijn hoofd aan het rondjes draaien. Soms zou ik willen dat iets me verdooft Dat alles donker wordt en helemaal stil Geen aanraking en geen geluid Koortsig, o God, ik ril. Ook is dan mijn hoofd te zwaar…

We kijken terug op mooie dagen Jij die zachtjes lieve woorden sust Geluk is wat we erven Jou in mijn handen gedragen Samen tot de laatste rust In jouw ogen wil ik wel sterven…

“Het leven is nu eenmaal niet eerlijk Het tegeltekstje wat ten principale In elke woning boven de kachel hangt Het zijn de huidige bewoners Voor wie het opgaat of niet Angela vond Femke in dat tegeltje Twee bekende vrouwen, BNérs De een commentariserend De ander democratiserend Beiden aan het werk getogen Amsterdam had er wel 750 jaar…

met elk van ons 't heelal slechts eenmaal dit liefhebben geraakt…

Als het eenmaal stroomt valt het door niets nog te keren wat men ook zal beweren welke oplossing men ook droomt Als het eenmaal stroomt laat het dan maar komen het kan immers niemand deren het zijn jouw aller diepste dromen die je iets proberen te leren laat alle remmen los stel dan je droom op schrift bevrijd je schip van z’n tros en…

Want bloesem bloeit nou eenmaal vaak in mij.…

Maar eenmaal was de maat toch vol, En werd hem eeuw’ge rust geschonken.…

nog eenmaal klinkt een klank van verlangen gemeenschap doet het kind sterven eens beleefd, gaat de dichter dood…

En alle ogen richten zich op de man die op de persconferentie van de grote bergbeklimmer gevraagd heeft: en als je eenmaal boven bent wat ga je daar dan doen?…

En alle ogen richten zich op de man die op de persconferentie van de grote bergbeklimmer gevraagd heeft: en als je eenmaal boven bent wat ga je daar dan doen?…

Lang – kort Nu heb ik haar kort het ging zo – lang – kort – lang – kort – nog eenmaal lang maar dan ben ik onbereikbaar - voor jou…

Voor eenmaal werkelijk alleen, gedachtes…

Mijn ziel is in mij als een kind Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden, Van vleugels verloren, die hij, de moede, Wel eenmaal wedervindt.…

Op het moment dat ze los komt, stokt de sapstroom, met een laatste stuip pompt haar lijfje het sap nog eenmaal rond. Net lang genoeg om het leven hoop te geven en in de vlucht naar beneden begint de droom. Op tere vlindervleugels van satijn zweeft ze over de wereld, nog eenmaal overziet ze het allemaal.…

Een snackfabrikant in Lunetten Zat aan aan de rijkste banketten Maar eenmaal failliet Toen moest men hem niet Nu eet ie daags kouwe kroketten…

Komend van het noorden, Uit de schrale, lage oorden; Kijk ik nog eenmaal achterom, En vertrek, met stille trom.…

eenmaal daar, de voeten gestrekt tot aan het warmste gedeelte gedachten staren slechts de vlammen geven ze een eigen leven ze gaan spoorslags op de loop voor knopen in je buik en vaste vormen door een oververmoeid bestaan eenmaal daar gegaan sluiten ogen zonder slaap de warmte trekt een gapend gat tot proportioneel verlangen ...…

zo wie schrijft zal blijven Doch eenmaal zal ook het schrijven tanen Maar over mij geen treurnis noch tranen…

Mijn ziel is in mij als een kind Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden, Van vleugels verloren, die hij, de moede, Wel eenmaal wedervindt. ---------------------------- uit: Serena (1898)…

niet wetend dat als ze eenmaal zo hoog waren, zo vreselijk hoog, de lucht niet blauw meer was, en de wolken alleen maar gevangen water.…

nog éénmaal per jaar legt men er bloemen…

Eenmaal zoveel vuren branden tweemaal zo lang nog langer nog nog heter nog en als het vuur besterft nog stiller nog dan voorheen hou ik van jou.…

Nog eenmaal klinkt op aarde mijn bewonderend hoera o, dat zij eeuwig moeder is nu in Gods Gloria.…

En als het eenmaal los is dan gaat het meteen goed maar eenmaal achter de rug Is de rust ook weer terug. Gewoon een bui, meer niet…

ik hou van je magere armen ik hou van je kleine borsten ik hou van je ribben die ik tellen kan ik hou nu eenmaal van mager ook als ik boodschappen doe bij de slager…

Ik fileer je hart en laat het bloed zweten trek je aders uit en knoop ze in niets weerhoudt mij van dit alles omdat de intensiteit en liefde nu eenmaal rood is en met het hart wordt ondertekend.…

wind trekt aan regen tikt je tegen slaat je lam je vraagt je af hoe dit zo kan maar eenmaal uit het veld geslagen staat er een ander op jouw plek…

oh Heer hoe beklemt de hitte alles valt mij dusdanig zwaar dat ik eenmalig nu wil vragen om de verklaring geen bezwaar uw goedkeuring uit te zitten en niet te hoeven wegdragen…

Die de kinderen van hoop zijn woede over iets wat je niet wil daar loop je niet mee te koop maar eenmaal blootgelegd die pijn geeft moed om te veranderen dat hou je echt niet stil…