280 resultaten.
Mijn vader in de weide
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 814 Mijn vader in de weide sprak twee talen
Hij brak het ijs voor de avond viel
Voor de zwaluwen vertrokken naar het zuiden
Ik kon niet over de schutting heen kijken
Goed vergelijken met kwaad
De littekens heelden niet, de tijd verzuimde zijn plicht
Zomers gleden voorbij, bar en willoos
Als paarden drachtig van een hete wind
Nu draag ik zonder…
Halve minnaar
netgedicht
2.0 met 92 stemmen 48.590 Met mijn luchtig schip van
Resten en afval van gisteren
Overschrijd ik grenzen
Hou gedreven halt bij
Gedenkwaardige kastelen
Ik neem haar bij de mouw en
Wijs haar de kunstige taferelen
Maar in mijn nonchalant ongeduld
Prikkel ik haar aanstellerige achterdocht
‘Je bent een halve minnaar’, zegt ze
Terwijl ze mij in de haren strijkt.…
avondstrand
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.052 ik breek
ontroerd
mijn woorden
ga liggen
op het avondstrand
je okselholte
sluit haar rangen
neemt bezit
van mijn gezang
bloemen omkransen
de ijle wonde
in tweestrijd
ga ik heen…
ontstoken oog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 336 in je vaarwater drijven
vissen moedeloos
je ontstoken ogen
ontvlammen
mijn wenkend gebaar
op schroot
tiert de gedachte
zienderogen
op een schotel
breng je mij
wilde papavers
windstilte doorboort
het witte vlies…
Oorlog in Sebastopol
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 675 De vrouw bedrijft de liefde om zestien uur dertig.
Maar tevergeefs ga je op zoek naar
de aard van haar reumatische aandoeningen,
de schaduw van haar verdriet.
Wat een leven, mompel ik,
terwijl ik mijn koffie drink
voor het venster
dat de winden en de stormen
weerspiegelt. En dan, zeg ik:
foert, dan maar!
We eten,
we stoppen met ontwaken…
insomnia
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 441 de nacht schraapt haar keel
de klok struikelt over de uurwijzer
op de rand van hun bed
likken de slapelozen
hun inwendige bloedingen
maar: vogelzangen ritselen reeds
het ingetogen behang
de dageraad tooit zich
met verkoolde sieraden
mijn krachten schieten kuit
Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…
schraal bier
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.000 schraal bier kraait in je leden
ontzet verzuurt wroeging
de veelslachtige bronnen van je pijn
het vocht verschalkt
je weemoedige flanken
genadeloos
in je schroom zoeken
besmette zenuwcellen
wortel en goedkoop plezier
klarinet speelt de aftocht
ongeschreven brieven talloos
splijten maag en nieren
je droomt: je bekent een halfgod
ontfutselt…
Anne
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.241 ik ken teveel talen
en dus herinner ik me je niet
mijn plebeïsch bereik mist
woorden voor oogvocht en okselgeuren
in de deuropening
nemen haarverlies en dwangneurose toe
vreemd sta ik
in het gordijn van deze ontzielde morgen
als een blinde heb ik
leren spreken van dier tot dier
ik leid net bestaan van
een open autovenster op de…
aan Pamela
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 529 dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen
en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte
eindigt in een schaduwrijke hel
het voetpad, ja, die is het
die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes
die we vergeten, die we niet vergeten
zoals de Brusselse foor,
de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen
en we zetten ons leven verder…
dominique suite 2
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 1.140 de stad ontploft tweevoudig
als de daders galopperen in het lagere dal
- want ik ben eertijds met de helm geboren
en zie, met verdeeld gemoed, in de stand van je ogen
de verborgen toegang tot het koninkrijk der doden
o wee, ik zet een stap achterwaarts
en neem met overleg mijn hoofd in mijn handen
reeds heeft de aarzeling de tover verbroken…
Brussel heeft nog niet gereageerd
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 356 Brussel heeft nog niet gereageerd,
hoorde ik
en een geheimzinnig lachje
maakte me tot vriend van mezelf
tot vriend van mezelf
mijn lippen die vlezig zijn
zo hun weg hebben gemaakt
onschuld uitdrijvend
als Bosnisch bloed
in beken
velen zijn, maar weinigen
fragmenten hopen nog op
heling en hereniging
broeders wisselen verder
chromosomen…
nocturne 2 (Osaya)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 623 dek me toe, Osaya
bevang me
met je adem van hars
sluimer
in de drang van stilte
draag me over
aan de goden van weleer
het is nacht, Osaya
de sterren
deemoedig bewaren
het geheim
van ons verlangen
de wind zwijgt
over ons lot
beken, Osaya
hier in het zand
van de gestrekte woestijn
tieren geen leugens
hier is alles
waarachtig en…
oedipus met uitgestoken ogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 958 de zon ontmant mij.
zij striemt mij met gulden roeden.
ze is wreed waarom toch?
ja, ik heb de kruik gebroken
languit gelegen in het riet
in Rimbaud’s dronken boot
maar waar en wanneer
zelfs de zon heeft het nooit geweten
toen horloges nog geen secondewijzers hadden
en ik zonder verrekijker op pad trok
het verleden deel was van het nu…
bosbranden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 705 de tijd is aangebroken
van de bosbranden in Zuid-Frankrijk
en de gezinsdrama’s in Oostrozebeke
pijnpunt in de samenleving
familie en anderen, de hele poep
trekt gehaast zuidwaarts
laten huisdieren achter
met wat vlees en een bakje vocht
tijd zonder oorlogen
zonder vrede en liefdesverdriet
zonder bewaard overzicht
geen zonen noch minnaars…
de schijn tegen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 975 ik neem uit het medicijnenkastje
een aspirine en een dosis filosofie
die de stoelgang bevordert en
helpt bij de afvoer van afvalstoffen
zoals een wandeling op het strand
het schuldgevoel doelmatig afweert
neem ik vrede met het keukenwerk
en dis gedienstig het avondmaal op
want ik heb zo waar de schijn tegen
kan niet even schuilen voor…
de blinde speleman
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 760 ik ben gehuld in het gewaad
van een blinde speleman
een waas van onzekerheden
en verwaterd ongeduld
ik schrijf in een spiegel
krul de letters binnenste buiten
jaag de woorden op tot een rapsodie
een melodie van kwinkslagen en implosies
zoek op de bodem het illusoire begin
het nooit aflatende einde
in een metafoor van cascades
ik zie anders…
opgezette vogel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.409 ik heb haar te boek gesteld
als een opgezette vogel
die niet fluit of zingt
niet trekken kan
naar het fel gekruide zuiden
of als een machine
of een verlaten goddeloos dorp
in het dal daar beneden
ik heb haar bekeken maar niet gezien
betast maar niet echt gevoeld
niet met haar gereisd in de koele ochtendmist…
overspel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 1.335 de poesjes
ze kruipen kopjesschuddend
vanonder het lage afdak
duikelen de ochtend in
wassen zich in het tere zonlicht
ze besluipen vroege merels en
maken jacht op vlinders
die uit koers zijn geraakt
oeverloos en vlak hun wereld
kent geen verborgen geheimen
ze gehoorzamen braafjes
het voorouderlijk instinct
plegen geen overspel…
blauw bloed
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.953 voor Marjolijn
bleek als een edelman
trek je door het landschap
zonder god of besturingssysteem
zonder licht op je fiets
maak je de reis naar
het einde van de nacht
je merkt niet hoe
de nieuwe morgen vrolijk is
geen aanstoot neemt
aan je wrange heimwee
naar het mysterie van de roes
de nevels van de zoete waanzucht
hoelang heb je…
woordbreuk
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 435 in deze botsing
van ongelijke werelden
breekt het woord
barst en kraakt
onder het olijk jolijt
van eeuwige paradoxen
levert enkelvoudige letters
aan het edelachtbare Hof
en de betere huizen
geblakerd hun tradities
en rijk verleden
ogen en oren
koloniseren gewetenloos
de lamme hersenen
beheren strategisch
spraakkunst en bloedsomloop…
Douwe Egberts
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.373 de nacht schraapt haar keel
de klok struikelt over de uurwijzer
de slapelozen likken bleek
hun inwendige bloeding
doch: vogelzangen ritselen reeds
het ingetogen behang
de trappen kraken feilloos
in de morgenstond
die zich pronkerig tooit
met verkoolde sieraden
ook mijn krachten schieten kuit
Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…
de onwetenden (2)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 489 voluit valt het doek de onwetenden
verlaten de voorraadschuur handen bebloed
zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen
sommigen keren op hun stappen terug
vervloeken de vlag van het vaderland
maar knielen voor de willekeur van meesters
zij ontdoen zich van hun mantel
ontbloten de borst
toch zij zijn beschaamd
al zij die onwetend zijn…
de reiziger
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 763 de reiziger staat stil
hij overwelft de gehate vlakte
hij wikt de taal van zijn herinneringen
het lied des vaderlands
de reiziger leeft in gemeenschap
met uur, dag en tijd
hij groet de nederige passanten
en de bloemen aan het venster
loopt gezwind over het water
peilt de weemoed van de vissen
hij bezielt geen plan
stuurt geen kudden…
nomade (2)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 617 bewegen doe je in spreidstand
en dansen op slappe vermoedens
doorheen zand en woestenij
over gegolfde daken heen
oefen je vaardigheden
weerloos en toch ongeschonden
je kijkt me even in de ogen
zet dan je weg verder
kruist voorsteden en minaretten
proef eigentijds stuifmeel
je zengt in het zonlicht
en zelden rook je een sigaret
met de…
stella polaris
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.362 deze nacht neemt zichzelf tot vrouw
wekt de doden
uit de valkuilen van het niets
ik sta aan de reling van een eindeloze brug
wuif naar het nageslacht
ongelukkig maar toch sierlijk
val ik eindelijk
en klinkt trompetgeschal
ik neem met list en kompas
mijn vaste positie in
in de buurt van poolster en grote beer
ziende leef ik verder…
Die het weet, die het zeggen mag
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 499 De tamboer en het wiekenmeisje
Zij dansen om elkander
Geen gisteren en geen vandaag
Vertrouwen zij de ander
De tamboer en het wiekenmeisje
Lustig op verloren klanken
Wie kent hun lied?
Wie kent hun tekst?
Wie weet wat hun beroert?
De tamboer en het wiekenmeisje
Zijn weg, is dat de hare?
Die het weet, die het zeggen mag
Of laat het aan…
Op kantoor
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 4.817 Luisteren zonder te begrijpen,
Iets zoeken om het aan te grijpen,
Te verdraaien en ermee te paaien,
Roddel schept een band,
Hij is niet zoals zij,
Hij is anders en moet kapot,
Wie niet meedoet, gaat eraan, eruit,
Erop of eronder, dat is zijn lot,
Je moet gezellig zijn,
Je moet door de vingers zien,
Niet begrijpen waar het om draait,…
Pasen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 720 Aan het kruis weinig licht te ontwaren
Door God en klein pierke verlaten
Lijdend voor een stille massa laten
Ook halfgoden node de hoop varen
Als schriel mens is het moeilijk verrijzen
Tenzij soms surfend op golvende eenheid
In het licht van schuivende eeuwigheid
kan je slechts stuntelend aards verwijlen
Maar kijk dan komt de lente weer…
Leiderschap
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.473 "Liever staand te sterven,
Dan geknield te leven!"
Probeerde de spreker
Zijn gehoor op te zwepen.
Eén welgemikt schot
Bracht hem tot zwijgen,
Blijkbaar had iemand
Zijn leiderschap begrepen.…
Alzheimer
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 2.781 De leegte in je ogen
Toont de inhoud van je ziel
Die, geruisloos verdronken
In de rivier van jouw heden,
Je ver weg voert van mij,
Onstuitbaar onbereikbaar
Voor de herinnering
Aan ons kolkend verleden.
Jouw blik van herkenning,
Voor altijd verzonken
In de peilloze dieptes
Van het oneindige zwart,
Doet echter niets vergeten,
Want…