Alle inzendingen over hevig verdriet door

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg slootwater in plaats van ijs omringt de boeg. De dag voelt als grote rimpeling in de sloot een die ons alvast laat ruiken aan de dood. De wintermaanden hebben gedragen en gebaard hebben ons als voorjaarsboden aangestaard, wensen nu eveneens met het daglicht te spelen, al wilden krokussen deze zonnestralen…

Een stad waar eenzaamheid waar , verdriet reëel is . Zonder de franje van een verwachte hoop op beter. En stad dat geluk mag tonen en blijdschap erkennen, hevig leven. Leven zoals men kan tot in het diepste van de kern zonder dat de mist alles verstopt en onherkenbaar waas achterblijft.…

" jouw antwoord: "Ik ben verdrietig" ik, Jean Fermate ben het ook gaan zeggen want, omdat ook ik heel erg verdrietig ben de ontmoetingen zijn nu echter hechter dan ooit en vooral oprecht dat heb ik geleerd van weduwe Femke 3 TV-lessen in de Summerschool het echte recht op eerlijk verdriet waar prima mee te leven valt Dank Femke…

hoe droog een mond kan zijn bij hevige regen doornatte kleding doorlopen schoenen bij angsten die het lijf regeren zodat men verder moet…

De zomermiddag heet gesmolten blauw de ramen verbazing gans zijn lichaam wit verdriet extase alsof hij lag heel hevig in een vrouw verzadigd maar dat weet hij niet. ------------------------------- uit: 'Gedichten', 1978.…

Haar hoofd zo vol van zorgen en het hart zo vol verdriet ik kan alleen haar tranen drogen maar problemen oplossen niet Het is me echt zo zwaar te moede wanneer ik haar verdrietig zie een arm om haar schouders leggen haar hoofd huilend op mijn knie En mét haar huil ook ik mijn tranen heb net als zij slapeloze nachten 'k heb nog steeds…

het gebeurde zomaar het leven in gesleurd op de wereld gepleurd en daar sta je dan met vraagtekens, waarom ben ik hier je verdedigt jezelf met woorden gehoord worden, zou mooi zijn, mooi gaan ik ben mijn ouders dankbaar en ik haat ze…

Hoe lang de week, de maand het tijdloze verdagen kan, ik heb geen weet. Geen weet of zelfs de lupine bloei doornen van rozen wellicht gehaald worden. Nu schort er even niets, niets meer of minder er is een serene rust zonder rare hinder. De jaren en maanden hebben al vele schaduwen talrijke vogelvluchten en blauwe luchten in ons en onze…

Hoe sterk ben je wanneer je niet meer rouwt maar kunt vieren dat jouw dierbare geleefd heeft en voor altijd aanwezig is in jouw hart…

Mag ik je schouder om even op uit te huilen, wees maar stil nu gaan de woorden toch verloren, ik wil eigenlijk alleen maar even voor verdriet schuilen nu kan ook ik woorden van troost even niet horen.…

Liefde kan niet sterven de stilte zal het je doen ervaren, ervaren wat te koesteren wat bewaren is en mag zijn, al zal het onmeetbare leed ook altijd voelbaar zijn. Maar weet liefde, liefde kan niet sterven, zelfs als ook het zout van tranen de herinneringen als wijn zoals je zelf ook gaat ervaren uiteindelijk nooit op zullen zijn…

Er was eens een dame uit Millen die had twee enorm dikke billen ze at een boleet en liet toen een scheet de aarde begon hevig te trillen.…

Deze vingers Deze handen Vurig hopend Hevig verlangend Vrouw/moeder/kind Doordrenkt... omdat niemand anders die moeite voor haar nam…

De middelbare leeftijd is gewoon de gelukkigste tijd van je leven De hevige stormen van van de jeugd zijn dan uitgewoed en de gebreken van de oude dag zijn nog niet begonnen.…

Onze dirigente verlangde hevig naar de lente. Ze stak zichzelf in lichte kleren en liet ons vrolijk kwinkeleren.…

Nachten hadden zo hun eigenaardigheden speels en avontuurlijk als een kinderlijke held die het bed deelde met hemelblauwe luchten tranen vielen als regen in het openlijke veld hij hield zijn adem in, als verdriet te hevig werd dan zag hij weer ganzen die in formatie vlogen om een ander land te gaan verkennen met dezelfde emoties als die er…

Laat ons maar danken en elkander dragen, want kort is het leven en soms hevig de haat. Veel gaat voorbij, alles eigenlijk, maar dat weten we soms pas te laat. Tederheid, mededogen, mochten ze ook in het komende jaar ons mensen verblijden. Sluit dan dit jaar maar af zonder verdriet omdat we van 2006 moeten scheiden. Vredevol nieuw jaar!…

staren naar bomen verklaren onze dromen in het niemandsland staat een schaal met rottend fruit stilleven, vergankelijkheid verdriet in eenzaamheid wind waait emoties over het hart vreemde maan, vertrouwde wol om te verlangen in het leven.…

Een hevige storm plukte in één keer de bomen leeg. Het landschap toont nu zijn gouden herfstkleed. De takken slaperig tot de eerste voorjaarszon.…

Er was eens een slijter te Pesse Die hevige dorst wist te lessen Doch 't was slecht gesteld Met zijn statiegeld Daarmee wou ie iedereen flessen…

dansende bladeren op het wegdek geven vorm aan een razende storm die al takken brekend en beukend tegen ramen de gemoedsrust in alle hevigheid verwaait…

Net ontmoet en in alle hevigheid weer afscheid genomen van haar. Verlangen en uitzien naar haar. Even nog en dan sluit ik mij in haar armen.…

Die het vonnis als volgt motiveerde: "Omdat het die dag hevig onweerde, Is het zeker en gewis Dat hier sprake van noodweer is"…

in een rode gloed ontwakend laat de passie van de nacht het bed terug hevig kraken en zelfs al wordt er na nooit meer in geslapen toch zal men nog zwichten voor oogverblindende gezichten…

Kermit maakt zich klaar om ' t hevig misbaar van zijn blonde stoeivamp in te tomen.…

Maart roert hevig z'n staart dat moet dan wel de staart van een hond zijn in dit nieuwe jaar 2018 als je tenminste de Chinezen wilt geloven…

wanneer in het duister mijn tranen treuren dringen de herinneringen van de momenten samen als zonnestraaltjes daar doorheen…

Vandaag en morgen mag je mij nog zoenen de trap naar boven en de keuken boenen, de vlinderboom en seringen nog even niet snoeien maar mij nog wel met je voordrachten boeien. Vandaag mag je mij nog steeds omarmen met je liefste woorden stralend verwarmen, nog een blokje omgaan in het licht van de maan even verliefd met mij bij de kastanjeboom…

Een traan die verdampt en een lach die zich laat zien. Die zijn levensecht.…