Alle inzendingen over holle bolle gijs

intussen woon ik al zo lang in de beweging het lopen neemt de vorm aan van mijn lichaam nestelt in mijn hoofd maar waarom ik loop je zoekt in je gedachten vrijheid, verdriet, heimwee en herkomst en de eenzaamheid om bij de bomen, de zee, het veld, de hemel te zijn en niet alleen moest je vertrekken en aankomen de tussenliggende…

De boerderij is mijn bestaan, al zit er weinig verf op de deuren. Ik hoef er niet weg en niemand komt. Ik werk op het land tot ik met uitgeput en bezweet lijf ga zitten. Daarna sluit ik de luiken. ’s Nachts luister ik naar het ronken van de schepen op de rivier. Als ik het bed niet warm krijg draai ik een fles open. Als de vlinders…

De echo verdwijnt in een verstild niemendal door holle woorden.…

In een holle weg - nagenietend van 'Oudjaar' - een vos met pluimen...…

en alstublieft echt helpen kunnen ze je niet ik vecht maar door en door en vind geen gehoor alleen een foto aan de muur daar sta ik meer dan een uur je oogjes daar kijk in en je kuiltje in je kin in de nacht lig ik te wenen om je vingers en je tenen het verdriet is er pas uit als ik je in mijn armen sluit lieve gijs…

wilgen zijn niet net bollen suikerspin nee het zijn net wilgen en dat zij het ook en dat is nu zo mooi aan wilgen. ----------------------------------- uit: Verspreide gedichten.…

Verder dan hier kan ik niet terug: het prikkeldraad - geroest - waaraan Gijs B mijn haren vlocht en hard wegliep, en lachte zoals ik later heb zien lachen in de buurt van prikkeldraad; het desolate achterlaten waar vluchten wordt bekocht en schreeuwen als de regen voortaan naar binnen slaat. --------------------------------------…

over niet afloopbare velden vlaktes van vergeten helden kraambed van tulp en hyacint aan de kim het gekrulde duin een overzeese achtertuin Ze schouderen in het bed het frisse groen op de flank de zware toppen fier en rank gekleurde hoedjes opgezet bloemenpracht van hart tot rand buigend voor passant en klant Zo vrij te leven als de bollen…

knappe bollen die knollen bloem en blad hoe doen jullie dat? zie ze daar nou eens staan zo fier kondigen ze de lente aan de kou kan ze niet deren de sneeuw dragen ze als kleren zo brengen ze als bloemrijke bode een ongekende kleurrijke ode…

Met blote voeten in een bollenveld, slijk onder de nagels en kleine kiezels tussen de tenen, als steken in zijn hart. Hij plande ooit een bloemenveld, groot en kleurrijk, werelds als de vuren van Olympia tot Barcelona, maar loopt vandaag, als alle dagen, met blote voeten in een modderig bollenveld.…

weilanden, ze twijfelen zich groen en geel laag bij de grondse daken knikken hoofs tussen roodachtig roest op de velden bolle wolkjes toeven boven de kust, wachten met tuiten huilen moeiteloos loopt een pad de dijk op, een vogel staat te wankelen even uitwaaien…

De bolle winden blazen blauwe kuilen In 't asgrauw fulp der zware wolkenlagen. Een brede bundel zilverlicht komt vagen De rug van 't grijze paard, dat sleept de zuilen Van 't woud, gevelde stammen, op een wagen, Door 't blanke heizand. Matte zon bleef schuilen.…

kleurrijk als tulpen en daar dan van genieten een bloeiseizoen lang…

door de eeuwen heen hollen verkapte tranen iedere steen uit…

De slopen bollen alsof de kussens zijn geschud de spijkerbroeken gaan op rij wijdbeens boven het gras Wasdag…

Smekende oogjes die vragen om een stuk brood ik schreide tranen en had plots geen honger meer toen ik die bolle buik zag.…

De drinkende mens krijgt geen bolle pens. Dat opent dus mogelijkheden .....…

De jonge es groeit uit de holle, sterke stam van een dode beuk.…

Het stijgt, zompige damp van ijle nevels zwieren als spookachtige slierten, fluisteren van her en van vergeten hoeveel schreden deinden over de holle weg waarop ik mijn stappen zet hoeveel karren spoorden hun gewicht voor mijn dromerige voeten kromgebogen bomen zegden gedag terwijl hun versteende wortels trilden onder het verloren gewicht…

verleden, de ruimte herbergt de eenoog , eenling in z'n soort, spiegelt zich niet met achterdocht, erodeert niet in getal, houdt het oog gericht op de ingelegde treden waarin zool en ziel, in oordeel wordt beleden , de ware uitkomst zich berg afwaarts waagt terugkeert op z’n sluipende schreden van verval, vertekend beeld, gelaagd in holle…

Hij taalde niet naar talen, maar zijn moeder wist hij meer dan eens te noemen. Veel kan hij niet benoemen, maar bij tijd en wijle kent hij wat verhalen. Zijn praatstoel is gebarsten, maar rond het middernacht'lijk uur schieten zijn ogen vol vuur. Dan hakkelt hij honderduit tegen ongenode gasten, waaraan hij zijn grieven uit. Zo deelt…

Voor Truus en Gijs bij het plotse overlijden van hun zoon Johan.…

Waar ik de bollen in de tuin behoedzaam een voor een bedelf begraaf ik jou, met mijn verdriet, ten tweede male, omdat de lente zich -altijd- zal herhalen.…

, bolle buik doen de voeten aan aarzelend bewegen tot u een pavane danst in wijde kleren in een losse cirkel om u heen zo jaagt men beslommeringen weg…

kinderen te zien dollen, hollen, lollen, rollebollen vrede is voor mij te voelen dat overvloed aanwezig is, en geen tekort en geen gemis, zo overdenkend vrede, voel ik geen pijn in lijf en leden.…

zij het dat het moet hangen met een flair van naturel en een lintje vol bollen zoals de mannen op het plein altijd in voor wat gein en een bol of zeven…

de Grote Moeder heeft geen gelaat nodig alleen haar bolle buik de blinde navel in het midden om het leven op haar ademende buik te wiegen…

bolle wangen: grote ijver.…

de holle weg pijnbomen langszij leidt het verleden de kruisweg voorbij niet meer gebonden verlaten bladzijden het uitgelezen boek om te dichten de tijden waar koud goud sporen heeft geprint ratelen rijen populieren dwars op de wind de holle weg pijnbomen langszij verschietend aan de horizon brengt zomerland nabij…

In de wijnkelder van het chateau hoor je ze zacht converseren de holle het hardst, dat is altijd zo als vaten gaan communiceren…