Alle inzendingen over jasper leijdens

zonder vooroordeel bewonder je of maak je af datgeen geschreven staat redenen te over maar wel oprecht objectiviteit berustend met geloof in jezelf arrogantie te over als liefde wordt gegeven niet op het werk maar op de man af het oordeel klaar goed onderbouwd naar eer en geweten dat is ideaal…

laat de winter schijnen en mijn hart verwarmen want niets gaat boven jou als de noorderzon onder gaat…

plots volgt zij de wereld in een blik van vrede ogen draaiend totdat ze troebel zag een kloppend hart voelbaar in haar stem trok het lichaam wit -hemeltje lief-…

gedreven in contouren van waanzin sleept de slaap mij in het onbekende dromen die veranderen in een mysterie ik laat het gaan, ga er niet tegenin zweet laat zout achter op mijn gezicht mijn keel lijkt dichtgebonden met een doek de geur in mijn neus is alles behalve fris een nachtmerrie gevuld met fel licht armen en benen slaan om zich heen…

in een glazen huis kun je niet wonen laat je alles zien wil je niet tonen een plaatje ben jij ik voel me niet vrij wil met je delen en samen spelen laat me toch gaan of schiet me neer maar plaag me niet, niet iedere keer…

fluitend tussen mijn tanden brand ik pijptabak tot rook ook uit de gaten van mijn neus blaas ik wolken met geur alcohol ontsmet het vlees en laat de keel branden ook de wanden van mijn neus waar ik dagelijks mee snuif…

het is zo dat haar bril ogen geeft waar zij naar kijkt weerspiegeling van een ogenblik was wat het lijkt gericht op mij deins ik terug waar zij niet wijkt…

als gevallen dook hij op een ieder perplex met zijn bestaan het was oorlog toen hij viel maar nu kan hij het leven weer aan…

zo zuiver als zijn woorden zo angstig is mijn geest hij die mij verraad voor hem is het een feest ik ben nu wel angstig en voel me erg klein hij die woorden spreekt maakt me echt heel klein zijn zinnen snijden door mijn hart en ziel ook steelt hij de vrouw waar ik eens voor viel mijn vorm van geluk was zijn jaloerse blik en net als…

De wereld draait zoals je weet dat een samen niet werkt. Regenboog geeft kleuren waarvan je niet hoopt te aquarelleren. Regen valt in plassen uiteen waar je niet in dansen kan. Liefde straalt net als een motor van een vliegtuig aan mij voorbij.…

de stroop die mijn lippen zoet ontaard in een verstrengeling van geluk, extreme verlangens zij zijn zoet als bezegeling de vraag die je hart je stelt waar bevrediging toch blijft eenzaamheid verkropt stilte je lichaam waar leven in verstijfd bitter, zoals alleen gal dat kan vormt zich een wereld vol smaak met die eerste vriendschap met…

op een harp speel ik zacht over liefde en vertrouwen elke snaar raak ik aan om tot een geheel te komen zuivere klanken vormen een lied over ons leven en het bestaan ik raak je snaar met lage tonen woorden spreken met hese stem…

de bomen waaien niet dat doet de wind een vrouw is zwanger want een man baart geen kind en liefde beschrijf je niet dat moet je ervaren het liefst kus je zoveel je mond vol met blaren je huid zacht zoals je huid want waarom vol met zalf? ik heb je liever puur natuur dan vet en maar voor een half de zon schijnt licht helaas geen warmte…

enkele vragen onbeantwoord en toch een goed gevoel want soort zoekt nu eenmaal soort dat scheelt een heleboel…

druilend langs de wangen van je ziel maak ik je huid vochtig van verdriet getemperd door een zonnestraal fluister je te weten dat ik er ben mist vangt zwijgend mijn onzekerheid en verzoekt genezing van de pijn maar jij die lief hebt voelt mij niet toch luistert je hart naar rode tranen…

bloemen sieren je houten kist de kleur past ongenoemd bij jou zacht speelt klassieke muziek en ik hoor, je neuriet mee het besef dat het goed is zo wordt in mooie woorden geschetst waarna de laatste melodie begint een enkele traan valt gelaten even strelen handen zacht over het hout dat je omhult een nieuw begin, voor ons een einde dit…

lieveheersbeestje te lief voor al het geweld zo zinloos is het…

als druppels vallen op je huid spatten zij uiteen zonder geluid magisch traag zoeken zij een weg op kippevel langzaam, omlaag zwevende gedachten pleiten voor extase weg van realiteit druppels blijven verbazen…

hij vluchtte snel in glazen wanneer er ruzie was en thuis het servies reeds gebroken was gevallen perplex stond de barman glazen te vullen die wellicht verder gingen dan de dubbele bodem aders vraten ogen rood zoals zijn neus beaamde zijn vrouw niet boos meer en een lentegevoel ontwaakt de klok die niet na twaalfen slaat want de nacht…

de vraag waarom niet is het antwoord van mij daar alles dat je vraagt meer is dan je ziet vraagtekens te over gissen tot en met maar als je om mij geeft weet je waarom ik zwijg…

een zacht gevoel overdondert wanneer ik even in gedachten zweef door de koelte van een lentebries lijkt mijn geest voor jou gevangen dolend als een lamme zak dwaal ik in een doolhof rond maar kan jou nergens vinden mijn hart verandert in een tranendal…

zoals je stem paradeert op de accoorden van mijn huid poriën dansen heupwiegend waar een tong over lippen beweegt schoorvoetende pasjes deinen langs elke melodie gezongen over voortkabbelend water schemerlicht zwijgt aan de oevers met ogen gesloten tot toe wanen dromen over gekleurde wolken waarachter de zon teder schijnt het refrein…

vluchten in dromen waar de waarheid liegt zonder te ontkomen aan wat je ziet woorden wisselen en vormen slechts wat je echt wilt horen en zien in alle leegte zonder gevoel het is dat ik dronk anders was het gestolen…

turend langs je wangen naar de zachtheid van je gezicht praat ik met je ogen waarmee het hart beroeren kan gevangen in je ziel kijk je vragend of ik je helpen kan geef me je hand want met één vinger kan ik niet spelen…

op de regenboog spring ik op elke kleur onbewogen toch bedrogen zo blauw ik zie een schim die kleur bekend is als een dode ik weet het niet niets meer laat het gaan en spring niet niet op zwart…

de dood kijkt voor zich uit in zwarte ogen vol met stilte slechts kaarslichtvlammend doet iets doods ontwaken overpeinzend het leven met vreugde en verdriet liefde, haat ontspringt in oorlog waar zij laat, wat zij ooit kreeg de mooie roze zachte huid verbleekt in korte tijd ook mijn hart klopt niet langer haar zien, stokt het verstijfd…

in elk licht verschijnt je lach verscholen achter zo veel pijn je hart gekraakt nog meer dan dat je liefde kent weggeëbt van al jouw bloed waar tranen vloeien pijn, pijn, wat een pijn zie die kinderlach gevuld met tranen weg lach, zie de pijn kun je nu nog lachen?…

Met raketten uit zijn stoel geschoten gerol beviel die Israeli niet de Palestijnen staan nog lang niet quitte Sharon's kop zijn ze aan het verloten moet de wereld de Hamas nu vrezen of wordt hen de les nogmaals gelezen?…

eindelijk woon ik op een woonwagenkamp slechts om de belasting te ontduiken met drie procent leek alles in kruiken maar door kamervragen is het echt een ramp woon asociaal en betaal me straks blauw door armoede ook nog gedumpt door mijn vrouw…

zij lachte op die manier van pak me dan als je kan zij lachte van ik speel met je speel je mee? verlangens zij lachte omdat zij wist dat ik zou happen dit aas te mooi te laten liggen zij lachte hemelsbreed einde van de avond ik was weg van haar zij was weg van mij en toch wij vonden iets maar niet elkaar…