Alle inzendingen over knuffel OR opgroeien

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Sprak altijd nog in ‘het heden’ over haar, die ze niet verder opgroeien zien mocht. En nu is ze bijgezet in het Familiegraf bij haar dochter die ze al zolang niet zag. Haar wens is uitgekomen ze ligt nu naast haar kind eindelijk.…

Een knuffel Zo teder, zo lief Voor jou Deze kleine liefdesbrief…

Weinig vliegverkeer stuur je nu een luchtbrug van knuffels en kussen…

onbezonnen en blij danst zij door het leven opgroeiend in een jonge vrouw wier schoonheid verborgen blijft onder fleurige doeken tot het moment waarop realiteit haar bruut overvalt hij vraagt haar (op veel te jonge leeftijd) doch blijkt 't geen vraag maar een eis die geen tegenspraak duldt en beantwoordt haar afwijzing met zuur…

in het park staat hij met zijn hoofd boven het dak het opgroeien zag ik en de wildgroei van de stad 's winters was er weinig uitzicht de sneeuw bedekte het gras en het blad je zag soms een kind op een slee wat mist over de vijver en tussen het riet de ochtenden waren mooi totdat hij zijn bladeren gaf…

een knuffel Zonder een aanraking Zonder je te zien Zonder je echt te kennen…

Tedere knuffel Verhult haar ware aard van Verwoesting en pijn…

Een zoon, wat een feest een kind wordt aan je toevertrouwd wie had dit kunnen weten een klein mens, waar je nu al zoveel van houdt Nooit geweten dat het zo mooi kon zijn een kind voor beide dat gevoel is pas echt fijn Het kind kan opgroeien onder de vleugels van mam en pap mag jullie liefde en vertrouwen hem veilig doen voelen, stap voor…

Een knuffel is zo fijn, een knuffel voelt zo goed een knuffel omdat het mag en niet omdat het moet Een knuffel geeft je warmte van twee armen om je heen even met z’n tweetjes, even niet alleen Een knuffel kost helemaal niets, ja een minuutje van je tijd maar het geeft je zoveel kracht om weer door te gaan in de strijd.…

een meisje van vier steekt haar Bumba knuffel weg - vrees voor corona…

De wereld die ze verlieten is niet meer Soms nog wel een beetje bij een knuffel of een kus En dat is wat ik zo mis…

Ik mis het knuffelen niet maar ik mis het om met jou te knuffelen. Bankhangen kan ik ook wel alleen maar ik mis bankhangen met jou. Ik mis het praten niet maar ik mis het praten met jou. Wakker worden doe ik alleen ook wel maar het wakker worden naast jou dat mis ik. Ik mis het niet om iemand om mij heen te hebben maar ik mis jou om me heen.…

Is het raar dat kinderen opgroeien in de wetenschap dat " het zo hoort" is het vreemd dat ze, terwijl wij ouderen weten dat het anders moet, de normen en jawel, ook de WAARDEN, niet automatisch vastliggen bij de jeugd van nu? Natuurlijk niet, want de tijd van toen staat in geen verhouding tot die van nu.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

in je vernielende armen stierf ik ongemerkt wiegedood. je knuffelde mij zeer bewust een verstikkende ademnood in het slapende ochtendrood. in je begrijpende armen herleefde, herrees ik even. je duffelde mij onbewust weer warmpjes in medeleven, het slapende niet verdreven. in je omarmende armen zweefde ik weg als herboren…

Je weet niet hoe het is Om nooit meer haar eten te proeven, Nooit meer haar stem te horen, Alles leek en lijkt zo verloren, Nooit meer de sfeer te ruiken, Nooit meer haar knuffels te krijgen, Valt niks aan te veranderen, ik zal altijd moeten zwijgen, Over de pijn, het verdriet, Niemand die het ziet...…

Een knuffel van jou Zo bijzonder Wanneer zie ik je weer Ik kan niet zonder Je warme blikken Ik geniet ervan Is dat een klik? Ik droom verder Over jou Met een brede glimlach op mijn gezicht Geniet ik na.......…

Hou je van knuffelen? Liefde vaagt grenzen weg: Twee worden één gemaakt – dat is geen schijn. Toch is die optelsom ontegenzeggelijk méér dan de delen apart zouden zijn.…

In mijn verschoten kop met slappe oren en ranzig vel, tot op de draad versleten heeft tijd zich zienderogen vastgebeten sinds jij, nog broos en naakt, jezelf liet horen. Aan snuit of poten altijd meegesleurd door huis en tuin. Geknuffeld bij het leven, aan mij, toen apetrots, een naam gegeven. Er met me dweepte, tot het was gebeurd. Op…

Zijn jeugd is dood zijn opgroeien is terreur zijn spelen is oorlog vrienden zijn levend dood altijd samen op straat tirannie der wraak bloedstollend zijn sirenes gekrijs der vrouwen het rennen en schreeuwen dagelijks gebeuren de gewenning is grotesk een deel van zijn leven de kraaien fladderen weg naderend onheil gesticht zie ik…

het wordt ontnomen het talent van de knappe schilders bij het creëren van een schilderij KOEIEN Nederlands glorie toch horen in de wei frisse lucht onder het lente/ zomerzonnetje luisterend in het helder groene gras zij produceren melk voor de opgroeiende jeugd superkracht aangaande wijze lessen horend in de klas bij…

verwarm me met je verlangens fluister me wat je denkt knuffel me en maak me zeker ik heb je nodig de liefde die je me brengt…

Zeg kleine meid… ik mis je met je gulle glimlach op je toet je had geen enkele weet van pijn of idee wat zorgen zouden zijn het leven deed jou enkel goed Hoe heftig klopte niet je hart als je een hoge boom in klom of kikkers uit de beken viste die spartelend het water misten en jij guitig zei: je poten zijn krom Waar zijn de fluitconcerten…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm. Tweemaal slaan - driemaal…

moest ik worden, negen werden ik en mijn vriendjes later, allemaal vroeger, maar ik zei neger, een woord dat wel kon, ik word negerrrrrr. Mijn broer fluisterde in me dat ik groot werd en dat onder de haren van grote kunstenaars kleine oren zitten en dat oren groeien als je ouder wordt maar die van kunstenaars blijven klein en…

Jongens waren we, we tuurden naar de stenen -- en naar de sterren.…

Ik ben dit niet Niet wat jij denkt, niet wat ik doe, niet wat jij ziet Niet wat mijn spiegel ziet Ik ben dit niet Ik denk, dat jij denkt dat ik doe, dat jij ziet, dat ik lijk Ik denk dat mijn spiegel mijn spiegel ziet Maar ik ben dit niet Ik ben verlangen Niet te denken, niet te doen, niet te lijken Ik verlang dat mijn spiegel verlangt…