Alle inzendingen over neven

terwijl jullie samen leefden hand in hand begonnen vanuit het oosten donkere wolken samen te pakken en richting Nederland begonnen ze te drijven familie eer, werd er geroepen werd er gedreigd schande en verdriet je moeder sterft er bijna van van de schaamte dat je samenwoont met een ongelovige werd er wekelijks gezegd ooms, familie, neven…

dorst en vastentijd Halfweg in Gregoriaanse Christustijd Ramadan geboren verwachtingstijd Drie jaar voor ze samen zen- zijn Reddersbrevet van’ Sportief Zwemmer’ Oorlogsgeweld visjes in een emmer Vastentijd van ‘sportief zwemmer’ Reddingsvest zowaar de “Redder” Abrahams zonen broedermoorden Ham in bloed verwoorden Abrahams zonen en zijn neven…

in het werkelijkheidsbesef 'afscheid' welkom te heten en direct afscheid te moeten nemen van hem die al afscheid had genomen Hij: Sebastiaan Elvio het kind, de zoon, de mens van zijn verwekkers van zijn ouders van zijn moeder van zijn vader van zijn oma's van zijn opa's van zijn tantes van zijn ooms van zijn nichten van zijn neven…

Een beste vent, een trouwe borst, Een zonnestraal in ’t leven; Een zorg, die duizend lasten torst Voor nichtjes en voor neven. Een bronwel van meedeelzaamheid, Een ziel vol zelfverneering; Een raadsman, die naar beter leidt; Een leven vol ontbering.…

Als nichtje helpt en spreekt de taal Van Ma en Oumama, Dan doen de neven 't allemaal In 't wijd Zuid-Afrika. Vaarwel, roep 't uit aan 't Zuiderstrand: ‘Sta pal voor de eigen taal! Dat is: sta pal voor 't vaderland, Houd hoog Uw ideaal!’ Haarlem, 22 Okt. 1908. uit: Neerlandia, jrg.8 (Dordrecht 1908)…

De wei, vol grazend leven, Gelijkt een groen fluweel, Van 't koolzaadveld er neven Bezoomd met goud en geel.…

Als 't klaar is, inviteren Wij ooms, tantes en neven. 'k Wil jachtpartijen geven. We eten voortaan ossen, Uit onze eigen bossen. We hebben ophaalbruggen, Stoelen met rechte ruggen, En hoge stenen hallen, Waar stukken kalk uit vallen. 's Nachts rammelen er knoken, 'n Voorvader komt spoken, Om 't perkament te lezen.…

. -------------------------------------- de oorspronkelijke tekst: Gheestelyke zin opte Muzyke [Op de wyze: O Koning van Vranckryck wel lieve Neve.]…

Maar ziet nu hij uw sterfbed rond; Daar naadren zij, uw dartle neven, En ’t goud, waar voor ge uw ziel zoudt geven, Stroomt nu, verbrast, langs dis en grond. Ach! waarom ver van u verstoten De wellust, voor geen schatten veil, Die nooit beschrijfbre vreugd, om ’t heil Van andren, door uw’ schat, uw weldaân te vergroten?…

Voor hem is 't nimmer nev'lig, maar een Mei Van kind'ren en een stroom van bloemen waar Zijn woning is, en zó is 't ook mij, maar Dit kind was louter, niets dan lieflijkheid; Het zat zo stil te staren, zo verblijd Blonken haar ogen in het schaduwlicht Achter het zeil, zo bloosde haar gezicht, Zó mooi, zó zacht was ze, een rozeblad Geblazen…