Alle inzendingen over nog steeds samen

"De voetballer beval mij eerst: ontkleed je!" Zo zei de danseres, "toen was ik naakt En heeft hij op mijn lichaam hands gemaakt En dwong mij daarna zelfs tot een een-tweetje." Maar onze international Van Persie Heeft vast van dit verhaal zijn eigen versie.…

“Ons reisadvies is dikwijls negatief, Maar daar bestaat ook alle reden voor, Want tal van mankementen aan het spoor Bezorgen overlast en ongerief Zodat wij er klantvriendelijk op wijzen Dat u dit jaar niet met de trein moet reizen.”…

zogenaamd ingenieus plantten ze zaad in mijn hoofd dat uitgroeide tot een boom ik kapte de stam zaagde het hout en bouwde mij een windmolen die ik in mijn eentje bevocht op mijn tocht kwam ik de zaaiers tegen ik riep he kennen jullie mij nog maar niemand wist wie ik was lachten mij uit en wezen op hun voorhoofd niemand…

Niet steeds heen en weer geslingerd door elke wind en vorm van lering of lot, maar zeker, door geloof in het bestaan van God.…

Het lange wachten is begonnen de stilte na de storm van kleuterpret, puberluim en brommer en lessen in de goede vorm gestold hun levenslust in vastgeroeste patronen gekrompen hun postuur veel kleiner dan hun zonen. mijn vader, die eens met een schop blafte naar mijn dwarse puistenkop: je komt dit huis niet meer in! sloft nu als een…

Ik open mijn ogen Denk: Nee, het is er nog steeds!…

Het wachten en de druppels zijn gesponnen in het grijze moedeloze licht waar ik kijk met verloren ogen en weet dat jij naar mij kijkt waar ik niet kan zijn en waar jij samen met mij zoekt naar gedachten die het einde van de regen op het begin van mijn verhalen laat lijken.…

ik kan het nog steeds niet geloven hoe snel jij uit ons leven verdween ik kan het nog steeds niet geloven waarom ging jij zo snel heen ik kan het nog steeds niet begrijpen dat jij niet meer in ons midden kan zijn ik kan het nog steeds niet begrijpen en dat doet mij het meeste pijn ik kan het nog steeds niet geloven dat ik je stem nooit…

Een traan voor onze vriendschap die zo liefdevol begon Een traan die prachtig schittert in de laatste najaarszon Niet wetend hoe 't lopen zou heb ik 'm opgespaard Nu ligt hij als een parel op een ongestuurde kaart Die traan die spreekt, die traan geeft moed, die traan die is oprecht Die traan vertaalt mijn hart en uit dat ik voor je…

De tijd is haar verhaal van dromen die haar laten ontwaken waar ze vergeet wat ze is geworden toen de liefde haar niets meer vroeg en slechts de stilte haar metgezel wou zijn.…

En zelfs bij het teleshoppen of gaten in mijn deuren stoppen, denk ik steeds aan jou.…

steeds meer woorden kleuren zwart geleden verdriet tot klatergoud in zilver gedroomde nachten dagen openen en dichten…

Steeds als de leegte mij bezet, verdeelt, draag ik mijn lichaam ijlings naar de zee; zij neemt mijn armen en mijn benen mee en laat mij drijven op een hand die streelt, en laat mij vonken slaan van lieverlee en haar bewonen als een spiegelbeeld. ------------------------------------------------- uit: 'Sirene en andere gedichten', 1982.…

Je bent er al zo'n tijd niet meer En toch verschijn je telkens weer, Als iemand even aan je denkt Of je een moment aandacht schenkt. Niemand zal je ooit vergeten We hielden veel te veel van jou. We zullen altijd weten, Dat jij ons nooit vergeten wou...…

Nog steeds in de hete lucht van de Filippijnen, een beetje gewend aan de smaak van de rijst en de kruiden, maar niet aan de geuren van de vis en aan de luchtvervuiling in Manilla. Zo blij dat ik over enkele dagen weer duizenden kilometers weg kan van hier.…

jij bent nog steeds in mijn hart maar jij laat mij niet los en ik weet niet meer, maar jij blijft toch altijd bij mij hoe ik alles wend of keer jij blijft bij mij als een stukje van mijzelf ben jij van mij en ik laat jou toch nooit meer gaan ook al ben je van mij weg en ziet niemand jou meer ik hou van je...…

Achtergelaten met verlaten woorden. Zeggen wat ik niet kan zien. Weten dat de avond niets vraagt. En beseffen dat jouw droom mij niets vergeven zal.…

Huil jouw tranen, ik wil leven je bezitten samen even, in een zinnelijk begeren het naakt ineen geplooid. Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Huil jouw tranen ik wil leven je bezitten samen even in een zinnelijk begeren het naakt ineen geplooid. Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Alle indrukken van ieder zintuig sinds mijn vormloos besef schuldbewust ontwaakte in jouw buik de kakofonie van onderliggende boodschappen in alle woorden sindsdien tot mij gericht alsook in de veelzeggendheid van zwijgen het knagende besef van alle onbedoelde gevolgen van alle handelingen die ik in onwetendheid verrichtte de worm…

Steeds meer vragen rijzen Steeds meer twijfels ontstaan Hoelang, hoe vaak Kan ik dit nog aan Iedere keer weer opnieuw die pijn en het verdriet Velen merken of zien het niet Maar elke keer verlies ik iets Iets van mij, iets van jou Hoeveel kan ik nog verliezen Totdat ik door moet Zonder degene van wie ik hou…

Het tuinpad vegen: blaadjes verdwijnen; nog meer komen er weer bij.…

Mocht je weggaan, en je sterrenhemel wordt donker herinner dan mijn gedicht dan zal ik er steeds zijn in zuiver licht.…

Ik word wakker: de hersenen deden het, blijkbaar, nog steeds... Alles functioneerde: mijn geheugen, gezichtsblik nadenken en voelen. Het lichaam stuwde bloed, dwars door alle organen. Ik had de geest nog niet gegeven... God hield me, al die tijd innig bezorgd in leven. God mijn vader. Bij gebrek aan een menselijke zorgzame vader.…

Nog steeds zijn we samen, zwervend door onze jaren. Met mijn neus in je haren. Met mijn armen om je heen.…

Telkens wanneer ik jou zie zitten of staan, volgt een zacht gevoel te weten: dat je me altijd ter zijde zult staan, net als ik bij jou!…

sluimert oude zomer bladrood grauwt daarna doorborduurt de narcis kil krokust jonge lente er trekt een voorhang op boven vluchtende ruïnes ver uit krijsend hete bergen slijkland zompt verdriet naar het westers paradijs somma knijpt een oogje toe ruilen lokt de satan zijn glimlach zegt genoeg…

herken je me nog ik was die sukkel die als hij je zag van oor tot oor gloeide ik was die sukkel die niet besefte dat jij slechts met mij stoeide die sukkel herken je hem nog ik denk het niet die zelfs dacht dat hij het was die het verknoeide maar niet ik jou maar jij deed mij verdriet die niets in de gaten had ik ben die…

een leven lang klopt mijn hart al voor jou in voor- en tegenspoed, liefdevol, trouw en zonder ook maar een tikkeltje spijt voor één van ons komt na decennia tijd het abrupte begin van intens diepe rouw…

Het valt niet mee Dit pad te bewandelen Toch blijf ik door gaan Steeds verder Stapje voor stapje Steeds meer lucht Steeds meer ruimte Steeds meer Ik…