Alle inzendingen over ons kent ons

Een vreemde wellicht een vriend, die je nog niet kent Een vriend schaars geluk…

De tijd kent geen grens. Eindeloos gaat die verder. Maar niet voor de mens...…

niets of ook niemand kent jou beter dan jezelf blijf dan ook jezelf…

Door het levenslied kent gans de mensheid weltschmerz alledaags verdriet.…

Eerst in de toekomst, daarna in het verleden: geluk kent geen tijd.…

wie ongeluk kent herkent geluksgevoelens elk ander moment…

Ook al mag je mij, straks zal ik weer alleen staan -- zodra je mij kent.…

Liefde: vergeten dat je elkaar kent, opnieuw -- elkaar ontdekken.…

liefde kent geen muren geen veiligheid door plexiglas of gesloten deuren liefde telt alleen de uren van samen zijn zij wil zelf bepalen hoeveel, hoe vaak, hoe lang liefde is niet bang zolang zij leven mag elke gegeven dag met haar handen in haar schoot wacht ze met gebogen hoofd hij heeft trouw beloofd liefde kent geen regels…

Geef je moeite maar aan God door Wat ook je problemen mogen zijn Hij kent jou, weet van je zorgen en pijn Hij heeft altijd een luisterend oor. Gebed: Als het eens heel moeilijk wordt Heer Geef dan dat ik op U mag vertrouwen En op Uw trouw en liefde kan bouwen Lieve God, zie in gunst op mij terneer.…

Vraag ik elke dag opnieuw Staand voor de spiegel kijk ik mezelf in de ogen Maar ik zie niets Blind Je kent me niet Niemand kent me Een masker klemt Mijn hart doet pijn Breekt elke dag Wie ben ik? Niemand……

Het menselijk kwetsen kent vele uitwegen en holen. Een weekdier kent zijn troost die in de bodem ligt verscholen.…

wie kent nog de namen, terwijl een woord niet ondenkbaar is, wie kent nog de stad terwijl straten verhuizen, later dan nu het lichaam dat de vorm aanneemt van begeerte, de stem die de mond napraat grenzend aan taal in de ruimte van begrip een kuil nog voor het avondlicht gegraven met een laaghangend verleden voor zich uit wachtend op een…

Wie kent zichzelf? Wie kent de grijsheid die de dagen bindt aan uren, aan niet gebluste vuren die steeds opnieuw ontvlammen? Toch blijf ik geloven in liefde die sterker is dan zelfs de dood, die mensen boetseert tot nieuw geboren worden in de nacht.…

Heer, U ziet alles van mij, U kent mij U weet van mijn zitten en mijn staan En weet precies waar ik heen zal gaan U blijft mij dag en nacht dicht nabij. Elk woord dat ik uitspreek kent U al Niets is voor Uw aangezicht verborgen U kent ten volle mijn verdriet en zorgen U Heer, mijn God, Koning van ’t heelal.…

Soms kent de natuur haar eigen grenzen niet meer, laat staan de onze.…

Vergist gisteren verandert in strakke straks tijd kent emoties…

Te weten dat je veilig bent, dat ze je als geen ander kent, dat ze over je waakt en je als geen ander raakt.…

Als het zonlicht dooft straalt het ginds voor anderen baan die rust niet kent.…

De wind kent geen rust jaagt en jaagt constant maar door achter wolken aan…

Heb medeleven met je medemens Want medeleven kent geen grens Als iedereen toch zo zou zijn werd deze wereld nog eens fijn…

Causaal verband die je bent, werkelijke vrijheid die bindingen kent.…

Op rozenblaadjes speel ik een melodie die liefde kent zo zacht en ook zo warm misschien zoals je zelf bent Je hart kent geen genade ik speel dus geen refrein want dat is een gevaarlijk goed en misschien wel niet zo fijn Ik open slechts mijn rozenhart daar ik jou liefde wil geven die roos mag niet verdorren want nu is dat mijn ware leven…

De liefde kent zijn wetten de één blijft hetzelfde de ander draait van zwart naar wit. -wie heeft de broek aan- Liefde kent zijn tol familiebanden kraken ergernis trekt over en weer niemand laat het stil. Ik wens niets te doen en zeker niet in amen te rusten er zijn woorden genoeg om ongenoegen kenbaar te maken.…

ze kent veel woorden die ze niet mag zeggen ze doet het toch ze is ordinair ze kent veel gebaren die ze niet mag maken ze maakt ze toch ze is ordinair als er hulp nodig is zegt ze liefie, seg me, ken ik je erges mee hellepe liefie, seg me, wat ken ik foor je doen ze klinkt ordinair ze is ordinair maar ze heeft een hart ze…

Zuivere liefde kent geen verliezers. Ware liefde schept geluk.…

De staarder Zo lang, zo traag Te klein, zo bang Zijn angst, Getackeld door het leven, zijn trots ontheven, Zijn klank zo donker, zijn zicht zo mat, Zijn kennis: vindt het tussen zijn regels op het klad, Zijn defenitie van disipline is een eindeloze mars, Een duisternis waar alleen hij het pad kent, een wereld waar het pad hem kent.…

Weersgesteldheid kent de mens, maar ook de bij tijdens zijn honingzoet vermeien. De natuur kent onze wens. Zal ons onder veel gezoem koninklijk met zijn honing verblijden.…

Beschaamd om de onvoltooide dromen ben ik het kind dat geen schuld kent alleen de warmte van een hart…

het is welig soms is het mooi gewoon exuberant het kent geen maat schaamteloos gênant…