Alle inzendingen over ontlasting boven je

Ik loop van boven naar beneden Van beneden naar boven een trede tegelijk Dit is de spil van m'n koninkrijk Ik kijk naar boven dan weer naar beneden Ik ben tevreden over mijn kleine koninkrijk.…

ik keek graag naar boven soms sloeg mijn hoofd op hol regelmatig verkeerde het in hoge wolken nog kijk ik graag naar boven net als het hoofd zich graag in wolken hult dat kan zolang jij me vasthoudt zodat ik niet struikel en val…

Het volle gewicht dat met een daverende klap op haar bureau valt, ontlast mij van bezwaren.…

Stille woorden in het donker Ik wil het kwijt even bevrijd graag ontlasten mijn stille strijd. Mijn dagboek... M'n hart dat spreekt de stilte doorbreekt van duister naar licht naar jou gericht mijn stille woorden. Mijn dagboek... In jou schilder ik mijn zuiverste gedachten warm en oprecht wat anders zou JIJ verwachten?…

Zij beschikken niet over de woorden die hun ziel ontlasten. Lof voor het openlijk delen van emoties kan iets dwingends hebben. Wie het niet doet of durft 'faalt'?…

Altijd gedacht dat het gehaktdag was, Helaas had men een woensdag uitgeroepen Om eens te checken wat je zat te poepen, Maar dat van mij is – standaard – eersteklas. Ik leerde van mijn ouders bovendien Om wél te doen en nimmer om te zien.…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

vrieskou in de vroegte vinnige winterse winden betrappen iedere kier en dwingen me te krimpen ik kijk over water 't kanaal nog zo vast lang voor kleine helden de vaarweg hebben ontlast o prachtig zo prachtig deze versmelting!…

Soms wanneer ik mijn gevoelens toon om al het geroezemoes te ontlasten verder in de stilte, eenzamer in het tumult weg van de mensen bedenk ik me bijtijds dat we samen zo alleen zijn omdat we niemand anders kennen in dit niemandsland vol wensen eenzaam is het goede woord niet want we kennen elkaar door en door maar het is dat ene woord…

voortijdige conclusies. zie, je komt voor een reprimande maar verdwijnt weer met een schouderklopje mijn voorbeeld leeft niet meer is dood maar heeft trouwens nooit echt geleefd, het gebied tussen twee werelden in, daar wil ik mijn ijver slijten op de knieën gaan en in het stof bijten terwijl de nagels nog zijn bevuild van de brijerige ontlasting…

Over het verlies werd tijdens de intercontinentale vlucht zucht, met werkelijk geen woord meer gerept schouders ontlast Lezen, eten, doezelen en slapen dan een goed gesprek Torens van kalmte doen voor altijd dienst Hoewel hoogte, werkelijk van ondergeschikt en inferieur au fond geen belang…

ontlast u van de haargel in kale levens, de zaterdagse wasbeurt van uw auto, de zondagse plant- en tuingewelven, de kater na het kotsen, het lied van de huilende buurman, de streep in ondergoed, de belastingdienst, reclamefolders, huis aan huisflora, uw prangende vraag onthaast u er is tijd om de ijzers van de dood in te vetten, de…

Allemaal braaf Naar het conclaaf. Daar gebeurt het grote gebeuren Achter gesloten deuren Weer een nieuwe paragraaf. Achter slot en grendel Bespreken ze het gezwendel.…

En ben ik van alle verdriet ontlast ... Zelfs met mijn ogen dicht ... Voel ik je warmte, zie ik Jouw Licht ... Ik heb ALTIJD op je gewacht, Ademloos ... Ik heb je WEER gevonden, Sprakeloos ...…

Ontlastend nieuws, minister Schultz deelt mee Dat over 14 jaar in alle treinen Voor grote boodschappen en voor de kleine Een deur komt met daarachter: Een WC! Ook hoopt ze dat ze er op kan vertrouwen Dat ik het zolang op zal kunnen houen.…

jouw stonde een boekwerk vol zweet en ontlastende maar zwaar bevochten delen nagelden de scherpe regen als ijsfonteinen op ieders huid in mijn sterven zal ik jou van alle angst bevrijden en zal er glorie zijn op alle fronten waar de aarde wordt gedragen door moerassen van bloed en stem…

Het antwoord is soms een minimaal verschil die de ziel van zijn duistere beklemming ontlast.…

Nog dwalen de gedachten in verdachte omstandigheden door de wellust van de nacht heksen vervullen nachtmerries met laakbaar amusement dichters vullen lege ruimtes honger dwingt de mens tot dwaze dadendrang ontlasting zorgt voor hoop en wie werkelijk waakzaam is ligt woelend wakker in het zweet ademhalend uit het dikke donker ontmaskering…

moeizaam ontlast de houder zich van het offer, woorden van wierook galmen door de stille kamer het schreeuwt – het is hier overbevolkt, mijn dood heeft geen wensen in de kieren van zijn adem en ontnuchtering zetelt de wens die dan toch ongenoeglijk maar duidbaar de kans creëert door hongerige staven te scherpen die het lichaam zullen breken…

Een kleine afstand naar het einde jouw woorden in mijn lege maag rommelen, onweer verwacht een statige ontvangst in de nacht mijn dagen zijn geteld de overige dagen ook met een staart tussen de lang ontlaste tenen beweeg je de stilte in ademnood, mijn lief ik adem jouw hart aan horizon en beter leven gezonder, aarzelend zal ik…

zich uitvergroot onder het manend baldakijn als meesteres op haar terrein verzacht zij zo veel herennood hort sik met de Janplezier de een er uit de ander in laat lustig met de suikerspin dollen in het speelkwartier het tijdverdrijf is kort van duur de meug heeft snel aan kracht verloren nog lichtjes rood rondom de oren kruipt hij ontlast…

't Oog omhoog, het hart naar boven! Hier beneden is het niet. Ras doet de vreugd der aarde ons treuren; Broos is de vriendschap, wuft de min; De roos derft eens haar schoonste kleuren, De zoetste honing Thymus geuren - Het Hemelrijk heeft waarheid in.…

Veiligheid de molen aan de rand de kerk in het midden de kastanje op het kerkhof de school nog altijd met de Bijbel ik loop erom heen de kast, de stoelen, het vloerkleed de gang met het toilet ernaast de keuken met het pannenrek het zeil en de rode zone onderaan de trap boven woont in eenzaamheid en onschuld verborgen angst.…

Een beeld Een boek Gedachten Vragen Een band Fusten bier Levenslied en Blues Pijlen Met as die Herinnering Dragen De pier Aflopend In gedachten Verzonken---…

Zeven uur vroeg op de zongagmorgen open de deur, stap de buitenlucht in loop met de hond en de poes het talud op kijk naar de struiken, de bomen, de lucht adem de vochtige aarde, voel tinteling luister het water, de straten, geluidvrij boven de stilte begint een zacht zoemen een koeren, een neuriën, tweestemmig getuned ...halzen gestrekt…

Schoon 't leven hier ook in gemis vervliet', Zij slaat een moedig oog naar boven!…

De maar gelaten kamer lijkt altijd groter dan ooit, net als het op rommelmarkt afgeboden gordijn, gehangen in het kleine venster boven het begijn en de nauwe keuken, tooit zonnestrepen op ruw gebeitste planken, verzet tegen alles en - de met jazzportretten – beplakt behang, stille klanken in een kleine leegte, vol doortrokken van idealen…

Jij zweefde boven dagen van maan- naar zondag Groette de hemel en Maakte voort. Naar wie? Haastte je Groette en Bovendien Stierf jij D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n Daar haat. Zomaar. Opeens Aanleiding?…

Chaos was hem vreemd Onrecht maakte hem kwaad Niets of niemand Steeds opnieuw Telkens weer Altijd Nietszeggende Tegendraadse IJsschotsen Nihilistisch Kruipend Aan d'oever Hij was dichter Diplomaat. Geleerde en componist Vereerde de muze Altijd Een tacticus Spelend het spel Muzikaal Vol van inzicht Slim. Kien Geen snoever…

Onder je onder je boven je boven je. De regen de grond de grond de regen. De liefde de dood. Het rood. Het blauw. De zon het licht. Het laatste licht. De grond. Het leven het leven. De dood.…