Alle inzendingen over roep mij

Ik hoorde een Crooswijker roepen: ’De lucht is er vies en de stoepen. Echt puur ongezond. Daar zal ik mijn hond voorlopig maar niet laten poepen!’…

En als ik eens roep brengt hij mij dan snoep uit die rijke westerse cultuur ?…

Zie de dag ligt aan mijn voeten de ganzen roepen me langs de schemer van mijn adem zoek ik zorgen langs de kade wei de ritssluiting van de deur staat open hij drenkt het weten in de wijn zo knevelt hij de stad maalt zijn engelen klein hangt het vocht aan het plafond en druppels vallen in lege handen van een volle maan tastend…

Ze roept me elke dag en stille stemmen in de nacht roepen mij dwingend en duister ik luister niet, naar hen en wil die stem niet horen ik hou niet van gefluister... Maar eens, zal ik die roep niet langer meer weerstaan dan ga ik weg, ik weet niet waar die einder mij dan brengt ik ga gerust in blijdschap en kom daar juichend aan.…

luister niet naar mij ik spreek over weinig als ik al iets roep is het rechtlijnig of door eigenbelang ingegeven ik hoor u nog zeggen die vent kletst veel maar wat die vertelt is bovendien niet uit te leggen…

Ga er niet vandoor maar roep mee in koor om Barabas en Zonnebloem !…

Bij vlagen Verslagen vervagen de regels met normen het verdriet met geluk de kracht onthagen zonder daden roep ik vragen ach wat zou het kon ik maar slapen…

Grenzen zijn er om te overwinnen Grenzen zijn er om te verleggen Grenzen zijn er om af en toe een halt toe te roepen Grenzen zijn er altijd .. op positief en / of negatief gebied…

Over het Rijkstekort Hoor je weldra Toch roepen steevast de Parlementariërs Met enthousiasme Een driewerf hoera!…

Toch vermoeden van lente: soms de roep van de tjiftjaf.…

roep tegen het donker in de holte van de nacht eerder dan woorden komt de gedachte aan het diepste blauw op de dag dat de vogels komen en ik zal gaan…

waar handen raken ogen zoeken stil verlangen ontluiken wil schuilt in het heden de roep naar morgen verdwijnt mijn verleden waar toekomst begint in harten verstrengeld verzonken ogen waar stil verlangen ontluikt vandaag…

De roep van de stern zwevend op ons innerlijk gevoel geeft waardevol een betekenis, dat gedachten op kunnen komen die niet in woorden zijn te vangen neerstrijken op het gemoed en dansen.…

Onverwacht zo in de stad kruis ik je weg en roep je Je kijkt me aan en groet, je trappers…

Ruig is de rots die mij ziet, hoe grillig zijn roep verstilt het grootse blauw. Verheven pieken, bergen echo's, verwrongen, en de hoeken rauw.…

Ik sta op de rand der wereld en roep: 'Waar zijt Gij?' De echo antwoordt: ' Zijt gij? Gij?' --------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten, 1986…

En zo trek ik mijn clownsjurkje aan roep: Alaaf! en weet dat ik na drie dagen dansen, zuipen en sjansen mijn rode kop diep in mijn kussen begraaf…

ik hoorde de hoge ijle roep van een strandleeuwerik ik zag de weerkaatsing van het licht op zijn veren ik ademde helderheid in een zee van licht voor even was niets meer hetzelfde…

Mensen roepen vaak "Met jou heb ik nog een appeltje te schillen" Maar je ziet toch teveel, te vaak Dat die appel Op de fruitmand blijft liggen Ik zou zeggen: doorbijten!…

Heer, het is alsof U mij niet hoort en alsof niets aan mij naar U bekoort alsof wie ik ben U alleen verstoort Maar ik roep naar U, ontsluit de poort, wat ik heb en ben, is in de knop gesmoord waar bent U?…

dan zie ik om en zoek in de schaduw om mij heen tot in de nevelen van de vertes hoe of je geurt en hoe je lichaam voelt ik weet het als voorheen nog tastbaar voel je aan soms is het dat ik je hoor roepen…

En kinderen zien spelen die vliegers oplaten en dan dat beeld vast te houden -gaat vanzelf- om het later met vreugde weer op te roepen en het daarbij behorende zonlicht.…

En als je vraagt, waarom ze dat nu allemaal doen, dan roepen ze eendrachtig: 'Het is ons seizoen'.…

Vreemde vogels roepen, zoeken in donker grasland. Een zwaan glijdt over het roetglas van water. ----------------------- uit: Tirade, 1976.…

waar ben je ik zoek je ik roep je ik schreeuw je naam je komt niet je loopt voorbij kom terug draai je om nu kijk me aan zeg iets alstublieft laat me niet alleen…

De dans van de palmbomen De oceanen roepen De eerste stralen van zon en hemel zijn hier Veel mensen verkiezen alleen te zijn Ze zouden liever een palmboom op een eiland zijn Ik snap het niet…

Ik wil hen roepen: acht niet de pijn van tekort, maar vrees de on- keerbare kracht van teveel, hoor mij, hoe ik roep, hoe ik keihard zwijg. Zij maken fonteinen en regenbogen.…

haar uit liet roepen Gezegende der vrouwen gezegend is de vrucht in je schoot gevouwen gevolgd door haar roep die voor al wie het leest een teken van troost en bemoediging geeft? Gelukkig is zij die geloof heeft gehecht aan al wat haar door de Heer is gezegd vertrouwende dat het zal worden vervuld!…

signaal om uit te kijken draag een lange broek en sokken vraag er niet om, roep ik uit verwondering van wonderkinderen die niet begrijpen dat wij niet begrijpen het is zo duidelijk het sein staat op rood…

deze ochtend is het licht zuiver genoeg om je verschijning op te roepen ik hou je in mijn hand naar een venster naar mijn hart, een beeld vernoemd naar geluk een ademloze stilte in de palm van ontwaken…