Alle inzendingen over sandra OR hoffmann schulz OR haico

Ik voel me weer zo vreselijk moe Krijg mijn ogen nauwelijks open Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is meer kruipen dan lopen Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik ploeter en ik zwoeg Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is gewoon te vroeg Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik heb nog maar één wens Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Was ik maar…

Open mijn doosje naar het verleden. Ga even terug in de tijd. Herinneringen liggen er tevreden, van hun last bevrijd. Veel heeft geen waarde, is kitsch. Maar zitten vol emoties en gevoel. Mijn jeugd komt voorbij in een flits. Ze hebben een duidelijk doel. Mijn kleutertijd, mijn eerste jaren. Mijn eerste ervaring met verdriet. De herinnering…

Opgesloten in jezelf. Je hart ommuurd. Met grove stenen in diverse lagen. Gemetseld met snelbeton. Water en stootvast. De kleuren vervaagd naar grijs en zwart. Vergeten een raampje voor een beetje licht naar je hart.…

Voel me vaak onzeker en verward. Maar hoorde gister van een vreemde, dat ik eigenlijk een winnaar was. Samen met miljoenen anderen gokte ik op leven. En ja, ik vocht en won een warm plekje waar alles begon. Het is ongelooflijk mooi en waar. Want ik besta al bijna 40 jaar.…

Niemand is zo gelukkig, als zij die verblijven in het licht. Gestuurd door de liefde van deze of gene zijde. Kleuriger dan een regenboog. Helderder dan zonnestralen. Zij zijn en blijven bij ons. In ons hart en onze ziel. Kijken mee in onze dromen. wijzen ons de weg. Die ook wij ooit moeten gaan. Als we afscheid nemen van ons aardse bestaan…

jouw ogen zo donker en vol emoties jouw pijn jouw gedachtes zo belangrijk voor mij mijn gevoel zo diep zo intens doordrongen, van alles wat er omgaat in jou mijn liefde,mijn hele wezen het is voor altijd van jou…

Zag net in je ogen verdriet angst en pijn. Zag net in je ogen, dat je elders zou willen zijn. Jouw mooie groene ogen Nu omrand en rood doorlopen. Jouw mooie groene ogen, waar de glans is uitgeslopen. Zag je vechten en hopen. Voelde je moed. Zag je weer even lopen. Het voelde zo goed. Toch kun je dit niet winnen, De strijd is te zwaar…

25 Jaar gaan niet zonder slag of stoot. Soms zijn vreugde of verdriet groot. Natuurrampen en aardbevingen doorstaan, steeds maar weer opnieuw samen verder gaan. Problemen groot of klein, konden voor jullie geen reden zijn..... Wonden heelden, barsten weer open, ondanks pijn toch maar weer verder lopen. Samen over het rulle zand, kris kras…

De blaadjes gaan weer vallen. Sterker wordt weer mijn gemis. Aan warmte en geborgenheid. Iets wat ver te zoeken is. Als ik even niet verder durf, wie pakt dan mijn hand. Als mijn gevoel me even verlaat en ik doelloos dwaal door levensland. Als alles triest en troosteloos. Omgeven door druppeltjes dauw, klaar ligt voor de winter. Gaan…

Dolend zoeken wij een weg door ons leven, ons bestaan. Soms hebben we de pech een verkeerde afslag in te gaan. Maar door overdenken en overzien en terug te keren naar het begin redden we het misschien en wandelen we de goede weg weer in.…

Ooit probeerde ik in gedachten te rijmen. Een wirwar van woorden in mijn hoofd. Trachtte zinnen aan elkaar te lijmen. Ik raakte alleen maar verdoofd. Toen vonden mijn handen pen en papier. Het duurde echter nog wel even. Maar nu staat het toch echt hier, voor mijn ogen opgeschreven.…

Zeg niet dat ik je moet vergeten, want dat kan ik nu nog niet. Zeg niet dat ik zonder je moet leren leven, want dat doet me veel verdriet. Zeg niet dat je niet meer van me houdt, want die woorden zijn zo koud. Zeg niet steeds het is voorbij, want dat is het niet voor mij.…

Geef mij jouw hand en ik voer je mee. Geef mij jouw hart ik verdraag geen nee. Geef mij jouw tranen en ik beloof je trouw. Geef mij jouw lach, dan ben ik er altijd voor jou. Waarheen onze wegen ook gaan ik zal altijd achter je staan. Door mij aan jou gegeven een vriendschap voor het leven.…

Mijn zoon is geboren. Laat lieflijke geluidjes horen. Een roze lijfje, warm en zacht. Een wolk van "babypracht". Ronde billetjes, mooie handjes. Een guitig mondje zonder tandjes. Blonde haartjes, oogjes blauw. Ik hou nu al heel veel van jou.…

1 Jaar na 11 september. Er is nog woede en pijn. Het is een dag "to remember". Het zal nog jaren zo zijn. Het puin is verdwenen, maar de leegte blijft bestaan. Namen zijn verschenen, van hen die moesten gaan. De strijd is nog niet gestreden. De mensheid is door een hel gegaan. De wereld heeft veel geleden, is even stil blijven staan…

Kijk eens om je heen al die mooie bloemen Nee, wij zijn echt niet alleen ik hoor zelfs een bijtje zoemen…

De nacht valt, de natuur rust. Gevoelens worden in slaap gesust. Zorgen wegen minder zwaar. Dromen worden voor even waar. De maan en sterren houden wacht. Het leven verzamelt nieuwe kracht. Zuigt zich vol met nieuwe moed. Die diepe rust maakt alles goed.…

lieve opa mag ik nog even op je schoot wie ik ben? ach, dat komt wel weer misschien volgende week tussen zeven en acht mag je weer bezoek en hoe is het hier nog leuke dames? misschien die vrouw van kamer vier krijg je nog wel je glaasje jonge ik smokkel je volgende keer wel wat mee heb je weer een nieuwe buurman? ik hang je zwarte pak wel…

Jouw lichaam ontpopt zich, neemt vormen aan. Je bloeit op tot een flinke meid. Donkere ogen, blonde haren. Lange benen, een lieve lach. Het is toch een wonder, als je bedenkt. Dat een klein celletje je zo'n mooie dochter schenkt.…

Waar haal je de moed vandaan, mij aan te spreken, aan te raken. Hoe kun je je zo laten gaan, mijn leven kapot te maken. Ik zie alleen nog maar je ogen. Ruik je adem overal. Heb zelfs zelfmoord overwogen. Ga door een heel diep dal. Zelfs troostende armen voelen vies. Zelfs handen die willen strelen. Het is iets waar ik niet voor kies.…

Ik heb liever een mep. Doet even pijn. Maar ik weet wat ik heb, waar ik zal zijn. Geestelijk gekweld, vernederd en gekleineerd. Met verbaal geweld mijn hele ziel bezeerd. Woorden klinken, gedachten komen, tranen blinken en blijven stromen.…

Kleine jongen, grote vent. Wist ik maar hoe je werkelijk bent. Hoe je voelt, hoe je denkt. Waaraan jouw lijfje waarde schenkt. Het is moeilijk je te bereiken. Kan vaak alleen maar naar je kijken. En raden waarheen jouw gedachten gaan. Voel je helemaal alleen staan. Zou zo graag willen kijken, even over je gedachten strijken. Achter je mooie…

Een lichaam, ontzield maar ongeschonden, In een ondiepe sloot gevonden. Een beangstigende aanblik. Jouw gelaat in wit en dik. Hoe lang heb je op de dood gewacht. Heb je gestreden met onmenselijke kracht. Heb je alles gegeven wat je in je had. Kwam het zomaar op je pad. Intens verdrietig en alleen staat je familie om je heen. Na een nacht…

Ik kijk met wijdopen ogen, maar zie niets. Ik luister aandachtig, maar hoor niets. Open ramen en deuren, maar zit opgesloten. Richt me naar de zomerzon, maar voel geen warmte. Ik kijk in de spiegel naar mezelf, maar zie vreemde ogen. Zoek in mijn lichaam en ziel naar mijn eigen ik. Wanneer ben ik die verloren en wanneer vind ik die terug…

.... mijn masker afgelegd. .... geen puf meer om te praten. .... alles al te vaak uitgelegd. .... te veel toegelaten. .... mijn hart voorgoed op slot gedaan. .... mijn gevoelens genegeerd. .... te lang voor ons samen ingestaan. .... mijzelf opzettelijk bezeerd.…

Ik dacht in jou te vinden, wat ik miste in mezelf. Je gaf me geborgenheid. Ik durfde me te binden. Onze liefde leek voor altijd, kon echt niets tussen komen. Onze levens waren versmolten. Maar ineens had jij spijt. Op die bewuste morgen kuste jij me wakker. Maar toen ik in je ogen keek. Zag ik alleen je zorgen. Je besloot het gewoon te…

Mijn verstand zegt loslaten, heb vertrouwen. Mijn gevoel zegt iets anders, innerlijk rouwen. Verlangen naar weleer, naar wat is geweest. Een veilig bestaan, kalm en bedeesd. Vol liefde en respect. Doelend op wederzijds verlangen. Geen enkele emotie kan deze gedachte vervangen.…

Ik krijg van jou een hand, als ik die nodig heb. Dat schept een band. Ik krijg van jou een woord, dat me sterkt en troost. Een teken dat je me hoort. Je helpt me huilen, als ik vol zit met verdriet En mijn tranen zich verschuilen. Je trekt me door de dagen heen. Laat me zelfs lachen. Ik ben niet alleen. Voor de donkere dagen Geef jij me…

Een krans van licht, met heldere stralen. Ik ontwaar jouw gezicht. Het stelt me gerust. Het is goed, daar waar je bent. En heel bewust, kan ik je laten gaan. Hoef ik niet meer te treuren. Weet ik, dat onze liefde blijft bestaan.…

Vijf hele jaren heb ik voor je gezorgd. Van je gehouden zonder enige bezwaren. Je hoorde bij mijn gezin. Was bijna een eigen kind. Nu ben je me ontnomen. Het wil er bij mij niet in. Thuis mis je zoveel aandacht. Je wordt constant versleept. Wie is er nu na schooltijd. Bij wie slaap je vannacht. Weet dat ik je ontzettend mis. Maar…