Alle inzendingen over slapen OR verdriet

Als muren op me af komen, En het weer donker wordt, Als ik niet slapen kan, of dromen. En verdriet mij weer omgord, Dan ben ik weer zo eenzaam, Zit stilletjes voor mijn raam. Niemand roept mijn naam. Heb niemand om me heen, Ik voel me dan zo eenzaam, En helemaal alleen.…

De pijn en verdriet als de nachten zonder slaap. Met de schuld moet hij verder, worstelen in het heden en dat is het nu…

Je wordt pas echt gehoord echt gelezen pas echt gezien als je er niet meer bent! `Je suis Charlie´ echt!…

Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen meer plaats in beslag, maar dat is omdat: je niet eerder zoveel verdriet zag! Dan is er het enorme verdriet, denkend: dat overkomt een mens niet, is fout gedacht want echt: Het overkomt iedereen, goed of slecht.…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg slootwater in plaats van ijs omringt de boeg. De dag voelt als grote rimpeling in de sloot een die ons alvast laat ruiken aan de dood. De wintermaanden hebben gedragen en gebaard hebben ons als voorjaarsboden aangestaard, wensen nu eveneens met het daglicht te spelen, al wilden krokussen deze zonnestralen…

Vertrouw u aan de nacht, te slapen gaat nu alles op de aarde - en geef verloren wat uw hart bezwaarde, langs verre stromen wordt het thuis gebracht. Zo kom tot rust - en hoor naar het gestadig ruisen des levens. Al wat is geschapen doorwoont het, aan zijn hartslag moogt gij slapen: Ook in u zelve arbeidt het genadig.…

rode stippels zwart met goud alles donker maar zo vertrouwd schim van licht wil je gaan of heb ik je gewoon weer niet uitgedaan?…

ik ben moe en toch lig ik wakker ik wil slapen wel nu beleef opnieuw wat er gebeurde vanaf het verleden tot nu bang om te gaan slapen bang om wat dan komt alles weer opnieuw meemaken het herhaalt zich hoe alles ontstond…

De oude wind beweent met as de gouden zee daarop traag en treurend drijft de dag weg het sterft het streng en trouw gesprek en een zucht verheft zich tussen de donkere doornen wit schichtig de tred van de maan In de diepte en onder zwijgzaamheid trekken toekomstige handen naar het werk aan waters en aan de wortel.…

Kijk daar ligt ze dan te slapen.…

IK slaap, rustig en vredig. Ik slaap, met de dekens om me heen. Ik slaap. Ik droom, over allerlei dingen. Ik droom, over spoken en spinnen. Ik droom. Ik slaap, rustig en vredig. Ik slaap. ZzZzZ…

slaap maar lief slaap maar je hoofd op mijn buik mijn hand op je haar vannacht hebben wij de wereld niet nodig...…

wankele jij praat met mijn echo tot vervelens toe van je evenbeeld zuig ik bloed het moet om wat jij met mij doet hoe lief, je bent niet weggegaan al was ik liever alleen maar niet volstrekt geef me meer zodat ik minder aan je hoef te denken of kom gulzig eten van mijn vormloze gedachten ik lig als een steen schuldig aan niet ontkomen als een slaap-met-me…

winterlucht om mij heen Als om mij af te koelen na een verhitte dag op school Spoelt de frisheid mijn zorgen weg De rijp op de bladeren van het gras Doet mij denken aan een nieuwe morgen, terwijl het alweer avond was Door die frisse avondlucht Loop ik nu alleen naar huis In de hoop dat het morgen winter wordt En mijn zorgen kunnen gaan slapen…

is slaap te verkroppen mis ik dan de dag niet dus ik waak totdat door ledigheid mijn hoofd wegzakt…

Toen Anna even voor z'n spiegel stond, beproefde zij d'r pas verworven kracht en viel algauw in slaap en op de grond. Het leven ging voorbij, doordat ze 't liet. Hij had z'n kennis kennis bijgebracht, maar haar bij kennis brengen lukte niet.…

In mijn kristallen kopje schitter je ontembaar lichtjes als de ogen van een kleine spruit Het bootje waarin je roeit spreekt je tegen duister en zonder metaforen vol en bol van stroef gesleur sleep je het naar de oever wipt er fonkelend en gracieus uit Stroomversnelling Je omgeslagen sloep slurpt zich gretig vast aan de nacht en stijgt…

O... wat mis ik je, zelfs met slapen: Ik hou van je, en hoop dadelijk langs je te ontwaken.…

Ik heb er vele zonden te overdenken voor het slapen gaan…

Ik heb er velen lang zonder zonde los en/of gebonden volstrekt onoverdacht verleid en genomen in slaap vannacht…

Op een bed bedenksels strijkt hij neer in dit refrein met groeten van de verre overkant, van Vader die de stroom beheerst en stuurt wat slechts kan komen uit dat ander land : een rust die helend werkt, die nachten duurt, de streling van een stem, een koele hand, een geurig deuntje dat mijn slaap ommuurt.…

slaap maar ik zal over je waken sluit de ogen deze nacht ik hou de dromen buiten die je blijkbaar verwacht ik blaas over je kwetsbaar gezicht alleen mijn tederheid zal je raken: zuiver en licht van gewicht…

ze stript nog een tablet vermorzelt de eenzame dag vijzelt de nacht op mengt hem met water straks droomt ze weer de droom der dwazen lavendelveld vol liefde en hoe foutloos ze moest zijn…

Als ik eindelijk in slaap gevallen ben Dan droom ik van je hand En dat we samen lopen In Hoek van Holland aan het strand Mijn lief ik mis je oh zo zeer Wat rest dat zijn de dromen En herinnering aan jou Mijn tranen blijven stromen…

Lig in bed draai me links draai me rechts kijk naar het plafond tracht schapen te tellen na de vijfde rennen ze weg Uren tikken voorbij de slaap is een wild paard waarnaar ik verlang Woestijnen van verlangens kunnen het paard niet temmen wie temt hem wie temt mijn gedachten wie sust mijn slaap ik wil stijgen rusten in de armen van…

maar wil toch slapen. De rust valt, althans dat zou je denken, zachte handen overal, al slapend geloof ik heilig in mijn droom. Hij voert me mee in zijn liefdesspel, 'k laat 'm gaan, het bevalt me wel. Verlangen naar hem voert de boventoon, ik speel het spel mee, lief, zacht, tot dwingend gewillig!…

Niet bij machte de zoete slaap te slapen een lieve droom te dromen, gewoon tot rust te komen. Ik schrijf de nacht weer van me af droom mijn gedicht dicht langzaam mijn ogen dicht.…

Weer heeft mij de dag verlaten dit wordt weer een lange nacht, niemand komt er met mij praten of zegt wanneer ik slapen mag. Wil de eindeloze slaap wel slapen wil de dagen niet meer zien, heeft iemand mij nog iets te vragen? Nee? Vind ik nu mijn rust misschien.…

Slaap zacht. Kil is de nacht. Koud in het nacht. De zon zo warm en de liefde zo zacht. De maan verlicht de Kilheid en de kou wordt minder. Kijk in de lucht, kijk naar daarginder. Kijk naar de maan. Kijk blijf kijken naar dat licht. Dat is pas een vergezicht. Een wolk verstoord het gezicht.…