Alle inzendingen over stilte OR rust OR lawaai

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Alsof ik in de nacht de meeste uren van de dag door mijn hoofd geslingerd krijg, verlang ik naar de rust en dat mag. Want overdag hoor ik geluiden dagelijkse geluiden getier, lawaai van kinderen. En gelukkig, gelukkig ook nog een lach. Als de maan door de bomen schijnt verlang ik naar rust. Gesust Gesust Gesust...…

Nu weet ik dat het lawaai van de dwaas Een zweep is voor trommelvlies en trilhaar Maar ook voor mijn slapend gat Dat zijn dril verdient. Gestriemde stilte. Ik doe alsof het geen aanslag is Hoe de dwaas het wit besmeurt Zijn kwast gedoopt in pek.…

het zijn maakt veel lawaai het rijdt over me heen als een goederentrein zo midden in de nacht het legt me lam ik wacht op de zon daar aan de overkant vol ongeduld snak ik naar lichtheid zonder treinsporen…

Elke eerste maandag van de maand, wordt het alarm getest, geloei klinkt overal, net als bij ons in huis, de hond (je) kan het geluid zo goed weerstaan, dat ie, met stip bovenaan, het loeien van de sirenes overstemd! Het duurt maar even, echter heel ons gezin weet, zodra het geloei begint, staat de hond met zijn kop omhoog, als een…

Leven in het lawaai Overal heel veel geluid Er is angst voor stilte De knop gaat nooit op ‘uit’ Daar is weer een bericht Bang om iets te missen Gauw eens even lezen O, dit kan ik wel wissen Hé, dat is een fijn bericht Hier heb ik lang op gewacht Eindelijk is het dan gekomen Dit keer geen slapeloze nacht En weer een bericht Even kijken…

het najaar treedt vol lawaai in het heden opent haar deuren, de regen druilt bladeren verschrompelen, verkleuren het is uit met de zomer, de hemel huilt de zomer dwarrelt, is verleden vervalt in verlangen naar stilte, naar rust ten afscheid in een laatste schrede is zij het die de einder in goudgeel kust zompig blad, luid kreunende takken…

het najaar treedt vol lawaai in het heden opent haar deuren, de regen druilt bladeren verschrompelen, verkleuren het is uit met de zomer, de hemel huilt de zomer dwarrelt, is verleden vervalt in verlangen naar stilte, naar rust ten afscheid in een laatste schrede is zij het die de einder in goudgeel kust zompig blad, luid kreunende takken…

Lawaai, gejaagdheid, spanning, agitatie ... Door social media wordt alle rust in onomkeerbaarheid vaarwel gekust. Ik snak naar een moment van contemplatie. Opnieuw een mail, shit, nét nu ik pauzeer. Het is die drommelse retraite weer.…

er hing een adem te verstikken in een zucht om te snijden   water hield op met stromen werd bloeddamp uit poriën   al het lawaai stierf eenzaam de stilte klonk steeds harder   ik bombardeerde mijn ziel en niemand die het hoorde…

met de trein "full speed door Nunspeet" en je toch verwonderen over het beleven van een innerlijke stilte het kan je zomaar gebeuren in een lawaaiig bestaan...…

De weerman had een superstorm voorspeld De stormvloedkering dicht en dijkbewaking De scheepvaart stopt, de veerdienst gaat in staking Toch werd uiteindelijk geen boom geveld Vooraf was het lawaai ronduit enorm Maar waar geen stilte is komt ook geen storm…

ik schrijf de nacht vol met geruis; het lawaai van stilte als ik de bevroren menigte naar een volle leegte sluis roep nog met verstijfde lippen, de ogen zien naar binnen rest mij de schaduw die het geketend waken zal beminnen…

Het leven speelt geen menselijk theater met de armoede van stilte de dood is natuurlijk schuw voor het helse lawaai; Het zwoele landschap vraagt en neemt de mooiste dromen ook de zomer-nevel gaat in tijd voorbij.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Wij zijn gewend aan het lawaai op straat, Het gieren van de remmen, het getoeter, De kreten, het gebral en het gefoeter, Maar met de stilte weten wij geen raad: Toen men daar twee minuten tijd voor nam Klonk één schreeuw en het hek was van de Dam.…

het ene na het andere rouwproces gilt in wat eens mijn thuis was alles wacht op een teken van leven ook jij het lawaai neemt toe en toch lijk je op de stilte ik knik dezelfde avond nog en ontvlucht iedere kamer waarin het zicht op mezelf ondraaglijk is…

Lawaai bij het herdenken van de doden Wat gaat er om in dat gestoorde hoofd Of je opnieuw het leven van hen rooft Vanmiddag heeft de rechtbank het verboden Slechts stilte past de strijd die is gevoerd De grootste schreeuwer ooit de mond gesnoerd.…

we kijken elkaar in de ogen als ik in de spiegel kijk we houden elkaar zonder vragen vast tot het donker wordt we zien wat verloren ging in de kakafonie het lawaai van het leven de stilte haakt ons vast aan de angst voor het einde…

Een nieuwe dag brak aan waar zich de stilte hoeden liet niet in verlangen nog naar meer maar in tevredenheid met alles reeds gezegd en al het goede reeds gedaan alleen de tijd tikt langzaam voort en spreekt het stille leven tegen dat ongezien steeds verder glijdt een zeker einde tegemoet daar scheiden alle wegen.…

Ik hoor alleen het kraaien van de haan regen die tikt tegen het raam wind fluistert in het ontwaken van de nacht als zachte bries over het glooiend landschap verdwijnt en stilte zich onttrekt aan geluiden van de ochtend is de stilte verdwenen en begint een nieuwe dag…

Laten wij vaker de rust begroeten en de stilte naar waarde schatten. Laten wij zacht, net als katten, behoedzaam lopen op kousevoeten. Laten wij onze woorden fluisteren en de zalige stilte niet verstoren. Niet vaak genoeg spitsen wij de oren om gewoon naar stilte te luisteren.…

Op zoek naar de stilte Kan ook in de drukte zijn Een moment dat je ervaart als rust Een moment om daar te zijn en te beleven Het nemen van wat je toekomt Op je pad komt En vast houden Ook al is de rust verstoord Een uitweg vinden Het mooie vast houden Onrust laten gaan de stilte in een mens Kan zoveel zijn Veel woorden…

totdat de stilte weerkeert in jezelf. Vredig. Tevreden. Rustig. Sttttt... Stilte.…

Ik kwam tot rust en de wereld om mij heen begon weer in beweging te komen en de geluiden werden luider. Daar was de bus. Ik stapte in en reed naar mijn bestemming.…

Dolend op het spoor Verborgen achter glas Zie ik kilometers groen Voornamelijk Hollands gras De tijd neemt mij mee op reis De aankomst is bekend Vertrekken is niet echt mijn ding Hoewel ook dat snel went De mensen in de trein Zijn rustig en gedwee Wat is de wereld mooi In zo'n stilte treincoupé…

stilte is een gebaar dat bevriest en ook het geluid dat wegebt in 't niets silence is de stilte van ginds rust het vervolg en de winst…

beste ik weet het, het is daar stil heel stil misschien een beetje te stil daar bij jouw thuis of op straat ik hoop dat je nadenkt dat je nadenkt over de wereld dat je nadenkt over de actualiteit dat je nadenkt over wat je belangrijk vind dat je nadenkt over je geloof maar vooral: dat je denkt aan jezelf gun jezelf rust dit is geen speech…