Alle inzendingen over verleden OR omkijken

Ik krijg betaald en ik koop het bed waarin ik wil liggen in het land van mijn keuze het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen…

Raven op mijn schouders om me de weg te wijzen en mensen te roepen om hen te ontmoeten De jongen die op het strand tekent met kleurige keien, tweemaal daags en ze natelt voor hij weggaat wetend dat de vloed komt met golven die langer zullen leven dan hij De man in de kamers vol tafels met kwartsen uit de landen waar hij zocht naar heiligheid…

Samen op het bankje onder de kersenboom de aflopende dag langzaam de nacht in laten zakken Weer een avond samen onder de kersenboom Denk niet romantisch aan de fonkeling in een glas het vlammetje van een kaars in de schemering intiem samen onder de kersenboom Dat zou surrogaat zijn en ons geen ruimte laten te voelen wie we vandaag…

De snelheid van de trein trekt voor mijn ogen de massa uit de wereld, vormeloze strepen tekenen onwetenschappelijk de formule van Einstein op de ramen Soms is even in beeld wat het is, als je stil staat Dan kun je zien wat het is, iets tijdelijks in zijn raadselachtige vlucht van schijnbare illusies Alles bestaat onwetend hoe…

Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen Ster, Parijs of Prinses de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt…

Aan het slot van de stilte zal ik omkijken. Ik zal verplicht zijn toe te geven: ‘Niets was groter.’ Ik verdwijn.…

als ik omkijk en vergelijk zijn mijn wangen nat om geluk van droge voeten…

Zoek jij mij waar je verdwaalt en met liefde sporen achterlaat dan zal ik je vinden met tedere gedachten die zwerven waar je ogen niet meer omkijken en alleen maar vragen waarom de tijd onze dromen verliest als we alleen in sprookjes elkaar bereiken…

schoenen 'we bellen' nog even omkijken ze fietste al een vleugje behield ik voor altijd zij veranderde alles voor altijd…

Op weg om mezelf weer te vinden omkijken naar niets blik op oneindig. Toch blijkt niets is zomaar verloren ik ben gewoon ik alles uit mezelf geboren.…

bijna passeerde iets van vroeger in de gedaante van toekomst lijken bomenrijen op vergeten en langs elkaar in de vorm van oplijnen of een gebeurtenis voordat het landschap zich sluit nog eenmaal overdenkt zonder omkijken of zondebok is het tijdstip reeds gedaan ligt het water voor ons uit klinkt als kannen en kruiken…

Houd niet vast wat is geweest en wat je niet loslaten kunt Denk alleen: "Het is mooi geweest," Er is jou iets beters gegund... Zet je blik op scherp en let goed op 't Zijn niet alleen de mooie woorden, 't zijn de daden, dus, kop op! Jouw liefde kon ze niet beantwoorden Van harte gun ik je een nieuwe start maar sta er wel voor open…

Oudejaarsavond kijk ik even nog over mijn schouder, naar wat er al dan niet vrijwillig achterbleef soms zie ik vanuit de schaduw handen reiken maar laat ze daar bestaan niet wast in kille greep slecht bij de rozen blijf ik staan verwonderd dat ze zelfs vergaan het leven kleuren en als na twaalf plechtige slagen het nieuwe jaar begint…

Omkijken zonder gedachten waar ik de oude droom kan vinden en het stof van zijn lippen mag vegen. Herinneringen kleuren en niet weten waarom ze zwijgen en naar jou blijven ruiken.…

Later de rest van je lichaam en toen je vertrok je omkijken.…

Belazerd en bedonderd Dan weer jij Dan weer ik Bemind en ook gehaat Nooit een saai slecht ogenblik Gevochten en gevreeën Met tussendoor Een enkele keer Een beetje luwte Wat bezinning Een staakt het vuren Min of meer Passie en hartstocht Hand in hand Met ijzig koud En vreselijk kil Haat en liefde Langs een dun lijntje Zelfdestructief…

Soms krijgt verleden een staartje .... Sinds we in elkaar 'wonen' zijn we nooit verder dan een hartslag verwijderd van de ander dat is houden van elkáár…

De slaap is een schurftige bedelaar steeds minder vaak vindt hij de weg naar mijn deur bang als hij is van mijn grijnzende honden, zie ze snokken aan hun roestige ketting Ik nam een kijkje in mijn pakhuis van klein ongenoegen en groot verdriet haalde wat rag weg en zag wat kasten op een kier, de jaren '90 maakten goede sier.... en toen…

Het liefste van voorbij is zo verweven door mijn leven als een bundel gouddraden verkregen uit het vlas het voelt nog steeds zacht strelend als zoete bloemengeuren in een zomerlied die mijn dagen doen kleuren dat helend opklinkt uit verleden hoe intens onze liefde was…

Reeds lang diep in de schedels gevallen ogen, gebroken ruggen, vergane oren, zullen niet meer zien, niets meer voelen, nooit meer horen. Laat staan spreken.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ik groeide uit m’n lijf ze gaven me gratis verblijf in een vel met te wijde bekleding leven is blijven stilstaan omkijken en vooruit turen een, twee, drie, vier mijn even duurt altijd aan te doen was er niets ik hield mijn armen wel op met mijn mouwen verjaren zonder tussenstations is immers nooit te vertrouwen…

Een periode is afgesloten, omkijken heeft geen zin. Hebben lang genoeg zitten aankloten, dag lieve vriendin. Heb verdriet, maar het moet. Ik zie niet … hoe het verder moet. Het gaat je goed. Een plekje voor jou en een voor mij. Onze wegen gaan scheiden, het is voorbij. Wees lief en misschien dat we elkaar af en toe nog zien.…

Even stilstaan, dat doe je als je een liedje maakt, leert mij de Drentse zanger, stilstaan in de tijd het is stil op de gedichtensites dichters komen op adem als in eigen tijd teruggekeerd zijn ze op zoek naar wat komt waarachtig stil zo wil ik staan even omkijken naar waar ik ging nog niet verder kijken dan een nevelige horizon…

Wie dan leeft zal omkijken en denken dat wij zonder zorgen waren, maar wij zijn niet zonder zorgen, dat wij ons druk maakten om een dode mus, maar wij maken ons niet druk om een dode mus, maar om een levende, een levensgevaarlijke, een dodelijke mus en dat wij gelukkig waren en niet beseften hoe dood wij spoedig zouden zijn. ---…

Openbaar kunstbezit: de brandweermannen trainen in de Seine, in het galante park spelen veertig mussen met zondagskinderen, en olie en zand varen gestaag door het dichte net van krioelende mensen Bij de nieuwe brug knijpt een schip twee dekken scholieren uit: een lang lint oranje petjes golft boven de brugleuning naar de overkant en…

mijn hart dwaalt tussen rivieren van verdriet stroomt door een dwaalhof van tranen weent een eindeloos lied fluistert een harteloos geheim verzwijgt een pijn, niet vergeten mijn hart dat is mijn verleden…

Kon ik het verleden maar grijpen Ach, te moeilijk om me te begrijpen. Hoe kan ik het verleden overwinnen Terwijl ik het eigenlijk aanbid. Kon ik eraan doen, dat je lichaam was om op te vreten Nee, ik zal deze herinnering nooit vergeten. Het zal er misschien nooit meer van komen En kan ik er enkel nog van dromen.…

krakend geluid waar voetstappen verloren op een zilverwit deken van versgevallen sneeuw stilte doorbreekt in deze engelennacht de zoektocht naar dromen mijn hart verwarmt zal een ster haar geschitter hoop laten herleven elke stap dichter naar eindeloos geluk waar een wit tapijt toegesneeuwd stap na stap mijn verleden achterlaat…