Alle inzendingen over voor mij

Er valt veel te zien in de Jordaan Maar ook veel te bezien En te herdenken, gedenken De roods van menige Bekende Nederlander Ligt in onze Amsterdamse Jordaan Waar menig BN-wiegje heeft gestaan In de maand oktober 2021: Johnny Meijer, Zwarte Riek en Willy Alberti Klinkende namen, krachtige personen En je bent pas echt dood Als ze niet…

(Een Zutphense vertelling) Elk weet, waar 't Almens kerkje staat, En kent de laan, die derwaart gaat. Een duiker perst daar, onder 't spoor, Zijn schuim tot in de Berkel door; Al golft rondom de wintervloed, Men komt ter preek met drogen voet. Eens was het anders hier ter stee, Wanneer een voord den weg doorsnee, En 't brugje, naast…

van de golven, van de zee herinner ik me niets meer de adem van mijn moeder in augustus alles verdween, koud en vervormd door schaduwen uit een hand ik hoor nog wel het water en de onvoldragen meeuwen die van mijn armen waaiden trager in mijn stem dan in de wind misschien was alles wel zoals het moest zijn en hield ik mijn ogen…

Floris fluitketel was heel vermetel op het fornuis Hij was erg eigenwijs wilde tot elke prijs zijn gelijk in huis Hij wist het altijd beter werd dan steeds heter tot het kookpunt was Ging overal tegenin wilde altijd zijn zin fluitend op het gas Koken en razen stomen en blazen men werd het zo zat Al die herrie ach getverderrie…

Als ik naar Oogappels kijk Eet ik graag een appeltje Want een appeltje is gezond En kijken naar Oogappels ook Het is de diversiteit van generaties In een naturel spel, wat z’n weerga niet kent Hoe herkenbaar mijn vroege jeugd tot vroege ouderdom Een feest van herkenning, maar wel met een traan!…

Dat zingen liever niet mag En zeker niet in koorverband Is pijnlijk genoeg bekend Maar nu worden ook Vaderlandse liedjes verboden, zoals: “Kom mee naar buiten allemaal” “De paden op de lanen in, vooruit met flinke pas” ‘K heb m’n wagen volgeladen vol met oude wijven” Die laatste niet alleen vanwege corona maar ook vanwege discriminatie…

STEMBUREAU (haiku gedicht) de mensen kijken stoer naar het rode wapen in hun lege hand ------------------------------ STEMBUREAU lucht van hout en mens alles is vastgetimmerd behalve mijn stem ------------------------------…

Noli me tangere: Bemin mij voor een avond met jouw ogen, ontketen mij, bevrijd mij van die nooit genezen pijn. Dan kan ik jou op vleugels dragen.…

Nee, geen hemel op aarde... alsjeblieft niet, want dan is er geen plek om naar toe te gaan en uit te rusten. Een hemel op aarde, zou bijzonder vredig kunnen uitpakken, maar we vallen in slaap... Een hemel op aarde, zou enorm liefdevol kunnen mogen bestaan, zodat mensen elkaar goed verstaan en werkelijk met elkaar zijn begaan. Waarom dan niet…

Dieper dan welk verlangen in mij, is mijn ethiek. De moraal die ik zal uitdragen, is een diep ethisch verlangen om antwoorden op allerlei levensvragen, waar ik mee kamp, mee worstel mijn gevecht lever... een mens als ik.…

Jij blijft mij bij ook al zie ik je niet. Want in mij klinkt nog steeds jouw lied.…

Ik las wat hen genas en leidde tot een beter leven. Maar gij zijt zo verweesd de ganse dag neemt media u listig onderhanden. Verdroomd in lange lege lanen aanvaardend deze kluistering en kent hiertegen geen bezwaren...?…

in enkele woorden iets fraais beschrijven blijkt nog een hele klus... teder het aquarel van de frêle jonge vrouw die haarzelf in naaktheid met ietwat schroom bloot heeft gegeven voor de eeuwigheid…

Is het nu zomer of herfst? We kunnen het niet vatten het is nog maar augustus en de zomer geeft al een afscheidskus. Waar is de zon gebleven met een klein beetje strandleven. Overal buien en onweer het lijkt wel herfstweer. We kunnen niet genieten de wolken beginnen met regen te gieten. Bloemen kunnen niet meer bloeien. De kinderen niet…

toen een vriend mij een verhaal van Vestdijk vertelde de kelner en de levenden, kort samengevat -zo weet ik niet of de wachtenden iets bestelden omdat mijn vriend de details onbenoemd gelaten had maar dat ze iets te drinken kregen was wel zeker messiaanse kenmerken zag hij in wie hen consumpties bood wat doet het ertoe of het wel wijn was…

Nooit zag ik een beter broeder, dan de nieuwste gaskunstmoeder: altijd paraat, nooit van haar nest niet vatbaar voor de hoenderpest. Nooit zag ik een beter broeder, dan de nieuwste gaskunstmoeder: gekakel, poep, noch verenpluis haalt u met deze moeder thuis. Nooit zag ik een beter broeder, dan de nieuwste gaskunstmoeder: de warmte is gereguleerd…

van binnen naar buiten de deur valt achter mij dicht op dat moment kan ik geen warmer woord bedenken dan zijn naam ik struikel over verwondering opnieuw de authenticiteit van zijn hart en handen trekt me overeind wrijft over mijn kale kop wanneer hij de blauwe plekken - van angst en 't lage zelfbeeld- uit mijn hoofd trekt…

een luiaard is niet lui maar uiterst voorzichtig hij heeft hoogtevrees…

drie palen steken uit een berg zand aan weerszijden twee vastgesnoerde vrouwen in het midden zit jij op een plank hoofden handen en voeten van lindehout dezelfde gezichten in berusting gestold onthutsend ongeloof over wie zij zijn als in een stomme film de weidse gebaren de sprakeloze ogen in het verstarde gezicht het…

De herfst waait door mijn hoofd en ik verlang slechts naar de zang en storm van de wind over wat mij is beloofd: een lang en gelukkig leven zolang als dat ik deze herfst voorgoed mag beleven.…

Ik maak er een eind aan een definitief eind aan mijn verleden! ik wil alleen nog heden definitief alleen heden en de toekomst? die verstikt me te veel maar ik laat me niet meer killen want anders wacht mij de strop!…

Weer zie ik mij als kind van acht op straat Staan zeulen met twee dozen vol met kleren Om die in vrachtauto’s te deponeren, Die gingen daarna richting Ooltgensplaat. Wat men toen zei had niks van doen met dreigen; “Die Zeeuwen kunnen nu de kleren krijgen”.…

Mijn vader heeft de oorlog meegemaakt Al heeft ie dan niet in ’t verzet gezeten En volgens mij nooit bloembollen gegeten Heeft niks gesaboteerd, laat staan gestaakt Ik schreef voor hem mijn kleine requiem En in dit lied, daarin gedenk ik hem…

ik ben de nacht ik ben de dag de wind en de regen de vis in het water het zoet en het zuur de traan en de lach alles ben ik wat ik zie en wat ik zag werk haar dus niet tegen en ben gevormd tot de mens van toen nu en later ik onderga en ervaar het leven ik sta niet boven maar ben onderdeel van de natuur dat is wat ik ben…

Examenkandidaten in de rij Ze luisteren naar speeches, half aandachtig En giebelen een beetje zenuwachtig Nog even wachten en dan zijn ze vrij Geslaagd! Ik reik elk het diploma aan Een hand, een knuffel, en ik zie ze gaan…

Uit de stugge Nacht groeit Gestaag het Nieuwe licht Waarin een begin Geboren wordt waar Het einde voorgoed Begraven is - In dit licht Geloof ik, in Dit nieuwe licht Waarin ik leven zal Als ik ben gestorven…

Rosetta het eerste ruimtevaartuig in de geschiedenis in een baan om een komeet Rosetta Indemeij was 90 toen zij in de omgeving van Auschwitz overleed niet vernoemd blijft haar naam toch met die andere Rosetta verbonden…

wie meent dat er een einde komt een einde aan mijn liefde voor jou weet weinig van gehechtheid zijn aan wie jij mij bent geworden en gebleven jou stem hoor ik nog elke dag bij het slaap gaan en wakker worden als vogelzang in de vroege ochtend die ik niet vergeten noch missen wil als een oase van rust en warmte die jij mij bent en…

Plotseling en onwetend bijna, ben ik 60 geworden. Dat cijfer oké, daar was ik mij ergens wel bewust van. Wiskundig zeker. Als een optelsom die netjes aantikt. Nog zeventien goede jaren erbij en ik val (hoe schandalig en voorbarig is dat?) uit die leeftijdsgroep, waarin je nog spelletjes mag spelen. ‘Van zeven tot zevenenzeventig jaar’ staat…

Het middagconcert was begonnen Ik ging er goed voor zitten Achterin de woonkamer Van de Uylenburgh Ik spits mijn oren Nieuwe composities Zijn zo aan mij besteed En dat nu dan in de Uylenburgh Ik voel me verbonden Met muziek en mensen Zeker ook met oude(re) mensen Verzorgd in de Uylenburgh De pianoklanken vullen De smaakvolle huiskamer…