Alle inzendingen over wellicht

wellicht dacht hij ook een boom hecht aan het leven en uiteindelijk is kerstmis tóch een teken van leven…

Mijn woorden en zinnen gaan niet voor een volle lach, niet voor een tranendal wellicht wel voor een herkenbaar gevoel. Wellicht ben ik een van die slome vogels, die onbevangen sluiks naar de wereld kijkt, stoot mijn verleidelijke verentooi uiterlijk jou af.…

de tijd die nog moet komen lijkt achter mij te liggen wellicht dat doelloos reizen mijn eindbestemming is hoe werkelijk zijn mijn dromen hoe schijnbaar mijn ontwaken ik voel mij de fantast die windmolens zo mist…

ik hou van deze plataan wellicht door zijn dwarsheid hoe de boom balorig en met lak aan regels zich vergrijpt aan het verbodsbord... bomen laten niet altijd met zich sollen blijkt hier weer eens en daar heb ik dan weer een zwak voor…

Bijna thuis Sleutels in slagorde Toch gewoon Hoe vreemd Voorbij gegaan Als een visite Aan mijzelf Met de wetenschap Van mijn absentie - Later Een hernieuwde poging Wellicht Ontvang ik mij…

Het onbekende is soms zo vreemd nog niet het geeft je iets dat je in werkelijkheid wellicht niet beleven zal.…

tegen deze pijn helpt geen medicijn doch wellicht de opticiën…

De witte Zuid-Afrikaanse wijn krijgt straks wellicht een blekere schijn. Met zo'n belofte zullen bruiloften misschien weer zoals in Kana zijn.…

ik haper schiet bijna uit de bocht bij het zoeken naar uitgelaten druppelt de kleurloze dag aan mij voorbij morgen haak ik de zon aan elkaar wellicht hopend op beter…

in de wellicht nonchalant gestapelde hoop zwerfkeien zie ik een fraai sculptuur van een moeder met kind aan een tafel van liefde de kunstenaar van het werkje blijft vooralsnog anoniem…

In schijn wellicht als heldendaden? Voor het oog van de fotograaf een lust De afloop laat zich raden?…

straks misschien weer zonder pleister zal het vast beter gaan weet ik mijzelf wellicht een stukje wijzer…

Wellicht staat er een smeerkees voor u klaar.…

Als zijn dagen korter worden, gedachten willen dalen wellicht hunkeren naar een diepere slaap en de dood, zal het dan voelen als iets wat in gemoed gaat neerdalen, zodat de hemel oplicht met een prachtig avondrood? Hij wil zo graag nog even leven, ademen valt hem zwaar wellicht nog eens luisteren naar klanken van een gitaarsnaar.…

Wellicht zal het ooit even compleet anders gaan nu wij vandaag in weer die stemming hier staan, met regels, wellicht verlangen, een tijd van weleer, over kinderlijke eenvoud en melancholie dit keer. Dus kom dansen, geniet de verwondering van alledag krabbel ook gedachten dat zo lieve op een briefomslag.…

En al zal ik ooit lijfelijk sterven als deel van mijn familie vertrekken met nog steeds een geheel open mond als wellicht de blauwe lucht zich roert, ik nog steeds als dat ene kind zal zijn, die spraakwaterval met taalfouten, weet, ik zal niet wenen , niet huilen om leven wellicht wel tranen van geluk te bestaan.…

Ongrijpbaar lijkt het geluk Onrijp voor het korte Leven dat ik wellicht geleden heb Wachtend op meerdere jaren Uitkijkend naar het pad dat mij misschien zal leiden Naar datgene dat onbereikbaar leek…

Wellicht de plek waar zij met achterstanden Dankzij dat afgeknijp straks aanbelanden?…

Of was het anderzijds wellicht expres Dat onze sterren weigerden te scoren En is het een hommage aan Wim Kan Dat Nederland niet meedoet in Japan?…

de grenzen van mijn dromen heb ik nog niet ervaren wellicht wil ik die onbewust voor het laatst bewaren ik loop dan wel de kans het moment suprême te missen door tussen droom en werkelijkheid mij in de route te vergissen…

Wellicht gaat u er niet zo uit uw bol van, in Singapore heeft men de mond er vol van.…

Als ik nu eens een loungeroom zou beginnen Waar ik op housebeats verzen declameerde Terwijl ik thee schonk en een klant coiffeerde Kon ik wellicht de crisis overwinnen Of, hoe dan ook, eens iets verdienen aan Het povere poëtische bestaan…

Ik heb al zoveel jaren zonder klagen Op lintjesregendag vergeefs gewacht Of iemand er wellicht aan had gedacht Mij bij de Burgemeester voor te dragen Wel Joling, Jack van Gelder, dat doet zeer Dus laat nu maar, het hoeft voor mij niet meer.…

een eenzame bloem aan een pilaar gehangen wellicht door iemand die om schoonheid gaf en inderdaad op de foto zie je duidelijk wat verfraaiing doet met een triest station ergens in het oosten van het land…

Wellicht heeft ook Eugène gefantaseerd -Als puberjongen in de jaren tachtig- Dat hij Vanessa ooit...Godallemachtig... Dat is hierbij alsnog gehonoreerd Dus waarom voelt het niet of hij in deze De held van onze lichting dient te wezen?…

Misschien klinkt dit wat ongerijmd, Wellicht een beetje ongericht, Maar voor mij is één ding zeker, Je bent door mij zojuist gedicht!…

De Paus was danig afgeleid en viel Hij had het opstapje niet in de gaten Was hij wellicht door hogerhand verlaten Omdat hij bezig was met zijn mobiel? Expert in “virtual reality” Geveld door Pokémon...verwacht je nie!…

vandaag ben ik weer jarig maar toch geef ik geen feest dat lijkt me wat voorbarig want eens geef ik de geest wellicht is dat al morgen maar misschien ook wel wat later toch wil ik ervoor zorgen niet te sterven met een kater…

Wellicht wilt u de lui die fulmineren een beetje helpen bij het integreren?…

Nee, ik heb geen carriere nee, ik heb geen netwerk nee, ik heb geen salaris ik heb kinderen ik ben ouder: moeder, vader ik krijg huishoudgeld ik heb het wel druk, maar ik voel geen stress ik voel samenleving wij zijn gelukkig zo wij voelen gemeenschap wij houden het graag zo! en jij?…