Alle inzendingen over werkelijkheid en lit

Ik draai me om en droom een werkelijkheid.…

Een fantasie in mijn werkelijkheid. Gevecht met gedachten die ik af en toe wel verlies. Het “ik”-zijn in de enge zin heeft plaats gemaakt in een verleden, die ook mijn toekomst heeft bepaald. Mijn onbewuste verraadt nu eenmaal de wereld van mijn alternatieve IK.…

als een handtas en wat kwam daar allemaal wel niet uit : leugens, verdraaiingen, onzin, verveling, irrationeel gedrag... naast de gewone dingen natuurlijk : pennen, spiegels, paraplu's, lampen, sleutels die rinkelen, en zo voort... het is altijd weer anders, toch weer doller, absurder en soms juist gewoner dan je ervoor dacht,…

de zinnen werden verzet waarnaar? 'k weet 't niet om af te zijn van alles wat met woorden te maken heeft, scoren is makkelijk een rond balletje in 't net maar als je het even niet meer weet om te zoeken naar het hogere, naar een hoger doel is de stilte handig om in te zijn, en daar te blijven, nooit te lang wie kan er nu…

Ach geluk, met of zonder maat, die schijn is zuur, in een duur moment voorbij,een vuur wat tijd en energie verslind, een felle eruptie van de werkelijkheid, maalstroom van vergankelijkheid.…

Zien zonder te denken, kunnen zien wat ik werkelijk zie, in de eenvoud van het erfgoed van een paardebloem die geduldig wacht totdat een zekere bries z'n zaad zal dragen naar een hem voorbestemd gebied.…

onbekende niet bestaande werkelijkheid brekend wolkendek geeft uitzicht prijs op dat wat reeds aanwezig was…

Een siddering ruist Als zachte werkelijkheid In boombladeren…

des duivels om bij elke ademstoot in de spots van bestaan lichtheid mee te dragen tot ik voorbij de drukte raak met kleur op mijn wangen tussenin waarheid en werkelijkheid rustig ga zitten…

Waaraan jij nu moet wennen, vertrouw op je gevoel als zachte vlinders de verloren adem van mijn ogen sluit, dan voelt mijn lichaam de hinder van de werkelijkheid niet meer, die we kennen als de waarheid en samen hebben ontmoet. Deels vertaald uit : Fernando Pessoa´s, `Quando eu morrer, filhinho`…

Na de werkelijk is het moeilijk dromen. Hoog te zweven met de staart tussen de benen is natuurlijk mijn probleem. Met de hand al op de knop mijzelf dan toch wakker gekust? Herbezinning! Oh lieve Sofia, ik een kabouter fileerder kom nog maar net uit de kast Er is geen enkele vorm die past. Vluchtige woorden al snel een rol behang…

ik moet wel een gedicht is hier verplicht op gedichten.nl ook nog even rijmen om te slijmen en op het laatst te worden geplaatst het is weer nacht heb ik zomaar het is werkelijk waar een gedicht gedacht…

Wat ten diepste Werkelijkheid is, Werkelijker nog dan De waarheid, is met Geen pen te beschrijven Zo ongelooflijk eenvoudig, Zo mooi…

Denkend aan slechts jou zie ik wijsheid en liefde Tijd van toen, nog steeds tijd van nu Wij denken zonder tegenzin nooit te sterven Sleutel van de Poort ligt aan het eind van die enorme regenboog Palet van kleuren Zompige aarde zinkt zonder bederven 't licht van de zon Daarentegen ben, hoe je het ook wendt of keert, jij zeer scherp…

Het avondrood kleurt het mos op de paaltjes en met onze wandelschoenen gepoetst staan we hier op zachte paden en volgen pijltjes zonder doel dan om te gaan langs de mooiste plaatsen van gekleurde aarde Ademloos klimmen en dansen we met de muggen onze weg weer weg die is verscholen achter horizonnen met langer wordend licht en wolken die ons…

Eerlijk is de werkelijkheid, die op onze illusies jaagt. Illusies, die verduisteren, hetgeen werkelijk bestaat. Een vrouw die baren moet. Een man die sterven gaat.…

- eenmaal het verhaal Of dichtwerk voorbij blijft De nuchtere werkelijkheid Zoals ze was, zij is er op zich Niet door veranderd…

Ogenschijnlijk heeft het ene niets te maken met het ander. Ogenschijnlijk schuilt er voordeel in een vaste baan. Ogenschijnlijk zal er nog een heleboel verand'ren. Ogenschijnlijk staan de sterren hier niet zo ver vandaan. ----------------------------------------- uit: 'Vrijwel alle gedichten', 2004.…

midden de gloed van een ondergaande zon verwaait hij mij met een nieuwe wind in zijn verhaal waarom kan ik niet omgaan met jong zijn het refrein inademen is het omdat ik hem zie als een droom met een beetje werkelijkheid de werkelijkheid van mijn twijfel…

De wereld bestaat, alsnog weet ik het zeker -- nu ik er doodga.…

purperen maan hem uit het verleden baarde in een sacrale metafoor en in het daglicht vergaarde in de fluistering van stemmenrijk en vanuit het bladerdak, van eigenwaarde met energie geladen door uitzicht van de dromen in inzicht openbaren daardoor onsterfelijk te worden, zijn we van ver gekomen om te blijven hopen op de werkelijkheid…

de droom uitgekristalliseerd in het besef van de morgenstond de scherpe hoekjes afgebraamd noem het uit voorzorg toch werpt de dageraad een harder licht op het verbeeldende relaas waarin ik vannacht al bijna weer verdwaalde de brute werkelijkheid van alle dag heeft mij alsnog in zijn greep gekregen…

Een lepelaar in het verschiet. Ze draaide rondjes met heel veel plezier. Wij mochten getuigen zijn van die fraaie momenten. Lepelaar, bedankt voor je schoonheid met je dierenmanieren. Je hebt ons hart vervuld met iets wonderbaarlijks. Foto Dick Voogd…

Het Nu uitbeelden: vibraties van de branding -- de golf van het Zijn.…

Ik blijf maar dromen van donker naar licht tussen twee oevers ligt een nieuw gedicht Soms vind ik terug wat ik ben kwijt geraakt een flard van een droom die na jaren uitkomt Als de werkelijkheid geen werkelijkheid is hoe kan ik dan denken dat dromen echt zijn?…

Feiten zijn zakken, ze staan pas als je ze vult -- met je gevoelens.…

Wat zijn de feiten? Juist onvergetelijk, zijn -- mijn reconstructies.…

Leer ons met sterke armen dragen kijk daar is de werkelijkheid al.…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…

omearmje de wrâld fan it wurd yn in bûnsmaat fan skientme it libben yn in nei ljocht fan kwierichheit wêr rigels feroarje ferwachtings trochbrekke glierend op in weach fan it hjoeddeiske jou ta oan datjinge fan dyn spektrum en lit wurden boppe de mannichte útrize vertaling: schrijfkunst raakt ons wat raakt jou ?…